F3 - The Official F Buddy | Rafael and Ruri

Chapter 39 - Butler

(POV Ruri)

Rafael quickly noticed us. Biglang bumukas ang pinto ng kotse at sumakay sa harapan si Hunter while Rafael sat beside me. May pinindot si Nika sa kotse kung saan biglang may na release na thick smoke sa buong area.

"Go go go! Your stupidity will kill you someday, Nika! This is your fucking fault!" sigaw ni Hunter kay Veronika. May suot na siyang mask as if alam na niya ang mga mangyayari.

Within seconds, pinaulanan kami ng bala, pero mukhang bullet proof ang kotse na dala ni Veronika. Saglit lang ang putukan and those men who are shooting at us are now unconscious, probably dahil dun sa smoke.

"Hey you, moron. You are bleeding! Did you use your dick again instead of your brain?" tanong ni Veronika kay Hunter habang mabilis na nagdridrive.

"Just get us out of here okay? Make yourself useful. I will kill you later."

"Coming from a useless shit like you? Come on, Hunter. Those are newbie muscle men, tapos tinamaan ka sa braso? How moron can you get?"

"Shut the fuck up! Would you like me to kill you now?"

"You are out of ammo, remember? How can you kill me? With your deadly stare? Hoy Hunter, sa mga teenagers lang gumagana ang charms mo! Ano ba nakita ng mga followers mo sayo? Angelic face with a demonic attitude!"

"Rafael, pigilan mo ko! Sasakalin ko itong babaeng ito!"

Rafael kissed my hand nang marealize niya na natulala na naman ako sa pag-aaway ni Veronika at Hunter. Nag-aaway na sila kanina nung nag didinner kami, hanggang ngayon ay walang katapusan na away pa rin. And yet, I find it amusing. Somehow, I know that they love each other and they just hate to admit it.

"Are you hurt?" bulong ko sa kanya sabay haplos sa mukha niya.

"I am fine, Ruri. I am sorry, nadamay ka pa sa gulo."

"Why are asking sorry? Matagal mo na ko sinasama sa kalokohan mo ah?"

"Ruri, iba na ngayon. You're pregnant. You have to be more careful. Di ba nagkaroon ka na ng bleeding? Ayokong maulit yun. It scares the shit out of me."

"Don't worry about me. Saan ba tayo pupunta?"

"Nika, where are we going? Anong sabi ni Ichiro?" tanong ni Rafael kay Veronika, pero di pa rin sila tapos mag-away ni Hunter.

"I don't know where. He just gave me the coordinates. It is probably a safe house somewhere near Mt. Fuji. Baka bahay ni Ichiro."

Napatingin lang sa akin si Rafael when we he heard the word Mt. Fuji. He gently put his index finger on my lips na parang sinasabi na wag na akong magsalita ng kahit ano.

Tulad ng inaasahan namin ni Rafael, sa bahay kami ng tatay ko tumuloy. Hunter and Veronika still think that we are in Ichiro's safe house.

Sinalubong kami ni Ichiro kasama ang isang Japanese na butler. My eyes widened nang ma realize ko kung sino ang nagsisilbing alalay ni Ichiro.

"Wow, Ichiro. Bahay mo ba ito? Iba na talaga ang assistant ng Big Boss," sabi ni Veronika habang nakaupo sa malawak na sofa.

"Kayong apat pa lang ang nakakapunta dito. Make yourselves feel at home," nakangiti na sagot ni Ichiro sabay bigay ng first aid kit kay Hunter.

"Hoy babae, linisin mo nga yung sugat ko para silbi ka," sabi ni Hunter kay Veronika.

"Aba, demanding kang gago ka. Wala man lang please?"

"Please? Eh kasalanan mo in the first place kung bakit tayo nasundan ng mga Russian syndicates na yun. Pasalamat ka may malakas ang connect ni Ichiro sa mga Russian friends niya."

"Blah blah blah, umupo ka na nga dito. Ang dami mo sinasabi. May bullet ba sa loob?" tanong ni Nika habang tinatanggal ang shirt ni Hunter.

"Wala naman, daplis lang. Hindi naman masyadong malalim. Hoy Nika, magfocus ka sa sugat ko, wag sa katawan ko."

"Wala akong interest sa maganda mong katawan. Natikman ko na yan at wala akong plano na ulitin."

"Sigurado ka? Tulo na nga laway mo eh!"

"Fuck you and your supersized ego!"

It seems that Veronika is already used to Hunter dahil hindi siya na coconscious kahit half naked si Hunter sa harap niya.

Sabi ni Veronika, si Rafael talaga ang mahal niya noon pa. But somehow, I can feel that Nika looks at Hunter in a different way. If I am not mistaken, she loves this man, not Rafael.

"Ichiro, where is our room? I think Ruri needs to rest now," sabi ni Rafael.

"My butler will show you the way," sagot ni Ichiro sa amin.

Nauunang maglakad ang tatay ko paakyat sa second floor. Gusto ko sana itanong kung nakarating na dito ang mommy ko, pero hindi ko alam kung gusto niya magpakilala kay Rafael sa mga oras na ito. Pinatuloy niya kami sa isang malawak na guest room. It looks more luxurious than our hotel room.

"Do you need anything else?" nakangiti na tanong ng tatay ko sa amin.

"No, Sir. I think we are settled. Thanks again for your kind hospitality," sagot ni Rafael sa tatay ko at nag bow as a sign of respect.

Pagpasok namin sa loob ng kwarto, pumunta agad ako sa veranda dahil ang ganda ng view. Tanaw mula dito ang Mt. Fuji dahil sa liwanag ng full moon.

"Are you planning to tell me?" tanong ni Rafael na biglang yumakap sa akin.

"Ha? Tell you what?"

"About the mystery butler? He's your father, right?" tanong niya as he kiss my neck down to my shoulder.

His one hand is busy fondling my breast, but his other other hand is already traveling down to my dress. I can't answer him straight as I am already filled with exquisite pleasure.

"Uhmmm.. Ano kasi..."

"That's fine, Ruri. Kahit di mo naman sabihin, I already know. I already have my doubts when I first saw him," sabi niya as he pulled me inside the room and closed the sliding door.

"Tingin ko naman sasabihin din niya sayo sooner or later."

"I don't care kung sabihin niya sa akin or hindi. Ang importante, nasa akin ang anak niya," Rafael said before kissing my lips.