Chapter Thirteen

730 37 4
                                    

"Chapter Thirteen: Fire Exit"

[Beatrice's POV]

Kasalukuyan kaming nag-aayos ni Miho para sa biyahe namin mamaya. Lilipat na kami sa condong sinasabi ni Jeon at dun na ma-e-stay pansamantala tutal malapit lang iyon sa asylum at di na kami bibyahe pa ng ilang kilometro para makarating dun.

Biglang pumasok si Miho at nakasandal siya ngayon sa door frame at tinignan akong nagliligpit pa ng mga gamit ko. Napansin ko naman agad siya at lumingon sa direksyon niya.

"Tapos ka ng mag-ayos?" tanong ko habang pinagpatuloy yung pag-aayos.

"Oo. Gusto mo ng tulong?" sambit ko.

"Di na." sagot ko. "Dumating na ba si Jeon?"

Tuluyan na siyang pumasok sa silid at umupo sa gilid ng kama. "Paparating pa lang siya."

Tinignan ko siya at mukhang malungkot siya.

"...Nakita mo na ba yung picture?" bigla kong tanong. Napatingin siya sa akin. Napabuntong hininga lang siya.

"Di eh. Mukhang naiwala na talaga natin yun." sagot niya. Napabuntong hininga na lamang ako at nginitian siya.

"I think I still have the picture of them in my phone." sabi ko.

She raised her eyebrows. "Talaga?"

"Oo." I hummed. "Go and check it."

Inilapag ko yung phone ko sa harap niya. Kinuha naman niya agad at dali-daling binuksan yung phone ko.

"Password?" she looked at me annoyed. I took the phone from her hands and typed the password then gave it back to her.

"Thanks." sambit niya.

Malapit na akong matapos sa pag-aayos at mukhang hindi pa yata na-satisfy si Miho. I looked at her and raised my eyebrow.

"Oy. Wala pa?" I called. She shook her head.

"There's none." ang tanging sagot niya. Nilapitan ko siya at kinuha yung phone. I went to Gallery and searched for the picture but I saw none.

"Meron pa 'to nung nakaraang weeks. Ba't wala na ngayon?" I said to myself. Miho sit up and looked at me.

"Seriously? It's been weeks since the last time you checked it? Baka nadelete mo na or nareformat phone mo." sambit niya.

"No, I didn't! Kung nadelete ko yun, edi wala akong proof na totoo yung story na susulatin ko about Jimin. You know that I will write Jimin's story and make it known! At kung nareformat phone ko, edi sana wala na yang important files na nakastore sa phone ko." I answered annoyingly.

"Then... how did that happen?" sambit ni Miho. We just exhaled and looked at each other. Both of us don't know the answer and it makes us so damn confused. It has been days since weird things happened. I don't know if it's just a coincidence but ever since we met Jeon, things started to get weird.

After we gathered the things we prepared for the migration, the doorbell suddenly rang. Miho and I both rose up from our seats.

"Ako na ang sasagot." Miho insisted. Tumango naman ako.

"Sige." sagot ko.

Lumakad na si Miho papunta sa pinto at tumingin sa peep hole. She looked at me and mouthed 'It's Jeon'. I nodded and gestured her to open  the door.

Pagkabukas ng pintuan, bumungad sa likod ng pinto si Jeon na nakangiti sa amin.

"Noona, okay na po yung sasakyan." sambit ni Jeon. Ngumiti naman si Miho.

Patient 95 II [BTS Fanfic]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon