Patient 95 II [BTS Fanfic]

Chapter Fifteen

"Chapter Fifteen: Cold Eyes"

[Beatrice's POV]

Tinignan ko na lamang siyang palakad paalis habang nakatulala. Kahit anong pagsisinungaling niya, alam kong si Jeon yun. Sa boses pa lang niya, sa kanyang tindig, at sa kanyang mga kilos.

I folded my hands tightly into a fist and stomp my right feet.

"Damn you, Jeon!" I shouted at the wind venting my anger. How can I trust that stupid bodyguard of ours?! How could manager recruit such suspicious person?!

Kinuha ko yung phone ko sa bulsa ko at dinial ang number ni manager.

"[Hello?]" he finally picked up.

"Manager!" I screamed that made him flinched on the other line.

"[Oh bakit? May nangyari ba dyan?!]" tanong niya na may pag-alala.

"How could you recruit a bodyguard for us?! Tinutukan niya ko ng baril!" I whined.

"[Calm down, Miss.]" manager laughed at my actions.

"Anong calm down?! Anong kakatawa?!" inis na tanong ko.

"[I trust Jeon Jae. I knew him very well. Siguro kaya ka tinatrato ng ganyan because you crossed the line. He's a very private person.]" he explained.

"Ha?! You trust him? Manager, paano na lang pag pinatay niya ko ha? Pinagtatanggol mo ba yung side niya kesa sa kin?" naiiyak kong complain.

"[Miss, listen--]"

"No! I don't need further explanation. I'm done with this sht!" I exclaimed and ended the call.

Napaupo na lang ako sa inis at umiyak. I hate strangers and I have trust issues. Mataas din pride ko at gusto ko rin na pakinggan naman nila yung point ko. Sobra akong natakot sa nangyari kanina. Parang nagflashback lahat yung mga nangyari noong maliit pa ako.

Biglang may tumapik sa balikat ko. Natigil ako sa pag-iyak at inangat ang ulo ko para tignan kung sino yun.

"Okay ka lang?" tanong ni Jimin na may halong pag-aalala. Napatayo ako at hinarap siya.

"Jimin..." di ko na napigilan ang sarili ko kaya napayakap ako sa kanya at umiyak. Nagulat naman siya sa pagyakap ko sa kanya ngunit binalewala na lang niya yun saka siya yumakap pabalik.

Hinihimas-himas niya ang likod ko.

"Shh. Tahan na." pagpapatahan niya sa akin.

"I hate it! It hurt my pride!" hagulgol ko habang nakayakap pa rin sa kanya.

"Ano bang nangyari?" tanong niya. Umiling lang ako at nagpatuloy sa pag-iyak.

Ilang minuto kaming nasa ganung posisyon. Maya-maya'y unti-unti na kong tumahan at tumigil sa pag-iyak. Kumalas na ako sa pagkayakap at pinunasan ang mga luha ko.

"Salamat kasi andyan ka." I sniffed.

"Walang anuman yun." tumawa siya ng mahina. "Ano ba kasi ang nangyari?"

I sat on the base of the tree nearby. "Nakakainis lang kasi. Bistado na, magsisinungaling pa."

"That's why sometimes, I hate people. They're unreliable and cannot be trusted." sabi ko. Tumabi naman si Jimin sa akin at tinignan ako.

"Kaya umiiyak ka?" tanong niya. I nodded.

"Kung gayon, andito ka ba para makausap ako tungkol sa problema mo?" tanong niya ulit. Napalingon ako sa kanya.