DEHŞETİN İZLERİ

Bölüm-1 "Deneyim"

Yine gördüğüm aynı manzaraydı. Anne ve babam kız kardeşim Kristen'a televizyonda eğitici çizgi dizi arıyorlardı. Ben ise odamdaki balkondan dışarıyı seyrediyordum. Günlerim sanki planlanmış gibi aynı gitmekteydi. Ama nedense son bir haftadır alışılmışın dışında olaylar gelişmekteydi bu küçük kasabada. Bir çocuğun kaybolduğunu öne sürmüşlerdi. Ailesi, arkadaşları ve tüm kasaba halkı bu durumdan oldukça üzüntü duymaktaydı. Bu arada size kendimi tanıtayım. Ben Eleanor Sofia Fawer. Bemidji Lisesi öğrencisiyim. Okulun basketbol takımındayım. En yakın arkadaşım ise MİA. Kendisi okulun en deli dolu kızıdır. Ve gelelim aileme; Annem Maggie ve babam Chris bir şirkette mühendisler. Zaten onların işi üzerine buraya geldik. Kız kardeşim kristen ise 3. Sınıfa gidiyor. Kristen benim aksime oldukça konuşkan birisi. Bunun bu özelliği herkes tarafından sevilmesine vesile oluyor. Bu küçük kasaba da elbette ki sevilmeyen insanları da mevcut özellikle de en sinir olduğumuz ikizler, Taylor ve Tinka. Kendileri okulun en popüler kızları oluyor. Ve bu ikizlerin bir o kadar esrarengiz ve yakışıklı kuzenleri Steve David Morgan. Bu çocuk bizim okulda ve üst sınıflarda okuyor. Okulun futbol takımında kaptan. Acımasız ve bir o kadar da alaycı bir çocuk. Insanlarla gülüp eğlenmekten zevk alan biri. Neden böyle birini yakışıklı bulduğumu da bir türlü anlayamam doğrusu. Bu arada şunu unutmamam gerekir ki  , bu gece ikizlerin partisi var. Evleri bulunduğumuz yere oldukça yakın. Annem ve ikizlerin annesi buraya geldiğimizden beridir oldukça yakın arkadaşlar. Ve benim partiye gitmemin öncüsü olan annem az sonra çıkageldi;

"Eleanor, partiye gitmen için kızların annesi rica da bulundu, seni partiye göndermeliyim. Üstelik bu spor halinle gitmek yerine yeni kıyafetlerle gitmek zorundasın. Itiraz etmeni istemem açıkçası, kabuğundan çıkıp insanlarla yeterince kaynaşmalısın tatlım."

" Mia orada olmayacak ve ben tek olmak zorunda kalacağım anne. Gitmesem olmaz mı?"

"Gitmelisin, kızlarla aranı iyi tutmalısın. Seni seviyorlar çünkü. Onları kırma ve teklifi geri çevirme lütfen."

"Peki gideyim." deyip olabildiğince gülümsemeye çalıştım. Başarılı olmasam bile, yapabileceğim bir şey yoktu açıkçası. Az sonra annemin getirdiği elbiseyi zorla giydim. Saçlarımı at kuyruğu yaptığım ve taktığım küçük fiyonk ile hazırlığımı tamamlayıp , spor ayakkabılarımı elime alıp dışarıya çıkarken, Eve en geç 11 gibi gelmem gerektiğini hakkında sözler işittim. Onaylarcasına başıma sallayıp dışarıya çıktım. O soğuk rüzgar yüzüme çarpmasıyla hızlıca yürümem gerektiğine karar verdim. Tek düşündüğüm o partiden Steve'i görmeden olabildiğince en erken eve dönmek  olacaktı. Partiden dönüşümü düşünmeye başlarken, annemin beni almaya geleceğini de unutmamam gerektiğini anladım. Normal zamanlarda hiç partilere gitmekten haz etmezdim. Bu ilk olacaktı. Ilk ve son.
Korkuyordum açıkçası, alacağım eleştirilerden, o çocuk gibi ortadan kaybolmamdan, Steve David'den kötü sözler işitmekten ve en önemlisi de rezil olmaktan korkuyordum. Umuyordum iyi şeyler olmasını. Bir yanım her olumsuzluğa karşı iyi düşünebilmeyi de keşfetmişti. Birkaç  blok ilerimizde oturan kızların evine yaklaşmıştım. İçimde ürperiyordu, ya da rüzgar beni ürpertiyordu. Belki de abartıyordum. Sadece basit bir partiydi bu. Hiçbir şey olmadan evime dönecektim. Bu geceden sonra hayatımın bir hayli değişeceğini bilmeyerek gidiyordum oraya. Sonunda eve varmıştım. Zile bastım. Kapının açılmasını bekleyene kadar üzerime çeki düzen verdim. Sandığımdan erken açıldı kapı. Beklemediğim kadar sıcak karşılanmıştım. İçeri geçtim olacaklardan habersiz, ürkek adımlarla...