KISSED BY THE BADDEST BIDDER (fanfic) SEASON 2 - THE UNEXPECTED TWIST OF FATE

EP 35: --------

Nakaupo sina Eisuke at Yumi sa loob ng kotse. Nakaparada lang ito sa gilid ng park. Wala silang imikan kahit ilang minuto na silang nakaupo doon.
Nabasag ang katahimikan nila ng biglang tumunog ang cellphone ni Yumi. Tumatawag si Soryu nung tiningnan niya ito. Sasagutin sana ni Yumi pero mabilis na kinuha ni Eisuke ang telepono niya.

"Dont answer him" saad  nito.

" What?" nagtatakang tanong ni Yumi kay Eisuke habang nakatingin dito.

"You are mine tonight, i dont you to talk with anyone, just to me"

"Eisuke?!!"

" I mean it"   napatahimik na lang si Yumi. Baka kung anong mangyari sa kanya kapag nagpatuloy siya, kilala niya si Eisukee, iba ito magalit. Pero hindi niya alam kung paano ito magselos. Napangiti si Yumi sa kaisipang nagseselos si Eisuke. 

"Why are you smiling, is there anything funny"  tanong ni Eisuke ng mapansin ang pagngiti ni Yumi.

"Wala lang, ang cute mo lang magselos" napatingin sa ibang direksyon si Eisuke.

"W-what, im not jealous" mas napangiti si Yumi.

"Sus, denial ka pa halata sa mukha mo"

"No im not, this is my normal face dont make a big deal out of it"  

"Whatever you say"   yun na lang sinabi ni Yumi.

"Uhmm Eisuke"  panimula ni Yumi. Napagisipan niya na sasabihin niya kay Eisuke ang tungkol sa pagkatao niya at feeling niya ito na ang tamang pagkakataon. 

"Yes"  saad ni Eisuke at napatingin dito.

"I have to tell you something" 

"So do I"  napatingin si Yumi kay Eisuke.

"Sige, mauna ka na"  tumango lang si Eisuke at tumingin sa langit.

"Six years ago, my mom died"    napatingin si Yumi sa mata ni Eisuke. Hindi alam ni Yumi kung anong sasabihin niya dito, kaya hinawakan niya lang ang kamay nito. Alam niyang kahit wala siyang sabihin basta alam nito na nandiyan lang siya sa tabi niya ay okay lang.

"My mom is going to the airport that time, she was about to fetch me home but she never came. I waited for hours in the lobby, i am frustrated that time to the thought that she might not come. Until Ota came, he was out of breath from running and his eyes is still full of tears. I asked him what happened......"

****************************

"Ota tell me what happened!!"  Halos mapasigaw na si Eisuke sa kakatanong dahil hindi  siya sinasagot nito sa kakaiyak.

"M-mom..."

"WHAT HAPPENED TO HER, FOR GODS SAKE OTA SPIT IT OUT!!!"

"Shes gone"  mabilis na tumakbo si Eisuke papunta sa ospital. Habang yumayapak ang paa niya ay kasabay nito ang pagpatak ng luha niya.

   Napatigil si Eisuke ng makita niya ang ama niya at ang doctor na naguusap.

"Im sorry mr. ichinomiya, but theres nothing we can do, her body is all burned out, her internal burns are no longer stable, i cant do anything, im sorry"  

       Parang binagsakan ng mundo si Eisuke ng marinig niya iyon. Wala ni isang tumulo na luha sa mata niya. Madilim ang mukha ni Eisuke ng naglakad palabas ng ospital. 

    Habang naglalakad siya sa labas ay nakita niya ang balita tungkol sa pagsabog.

*****************************

     napabitaw ng kamay si Yumi sa kamay ni Eisuke matapos marinig ang kwento nito.  Nanginginig ang buong katawan niya sa nalaman niya.

"I-im sorry"  saad ni Yumi na halos magpigil ng luha.

"....from then on i promised myself that i'll do anything just for the Haruno's pay back for their debt"    

   nanlalamig ang buong katawan ni Yumi. Nakita niya kung paano nandilim ang mukha ni Eisuke habang ikinukwento niya ang kagustuhan na makapaghiganti sa pamilya niya. Napahawak si Yumi sa bibig niya at pinipigilang umiyak. Hindi dahil sa nangyari sa ina nito kundi dahil sa katotohanang isa siyang Haruno, at isa siya sa paghihigantihan nito.  

"Yumi"  

"huh!!"  sobrang nagulat si Yumi ng tawagin siya ni Eisuke.

"Are you okay?"  

"y-yes"  hindi inaasahan ni Yumi na hahawakan ni Eisuke ang kamay nito kaya sa sobrang gulat niya nailayo niya bigla ang kamay niya. Pati si Eisuke ay nagulat din sa ginawa niya.

"Yumi, are you okay" 

"i-im sorry"   yun lang ang sinabi ni Yumi bago lumabas ng kotse. Hindi naman siya tumakbo kase nasa park sila kaya tumayo lang siya sa labas  habang pinapakalma ang sarili niya.

"Yumi, please get inside ill take you home"   yun na lang ang sinabi ni Eisuke. Alam niya na dahil sa ikinuwento niya kaya biglang nagkaganoon si Yumi. Hindi niya alam kung bakit o kung may naalala ito pero sa ngayun ay wala siyang pakialam basta ang gusto niya ay maiuwi na si Yumi at makapagpahinga.

"You can sit at the back, its better for to.."  hindi pa natapos ni Eisuke ang sasabihin niya ay pumasok na si Yumi sa loob ng kotse at umupo. Hindi doon sa tabi ni drivers seat dahil alam niya na natatakot siya. 

       Napabuntong  hininga si Eisuke bago pumasok sa loob.

"Im sorry, i shouldnt have tell that"   saad ni Eisuke habang tinutukoy ay kinuwento nito. Pinaandar niya ang kotse at umuwi na. 

       pagpasok ni Yumi sa loob ng kwarto niya ay napaupo na lang siya bigla sa sahig at biglang napaiyak. 

"B-bakit?!"  iyon na lang ang tanging nasabi niya at nagpatuloy sa kakaiyak. Hindi niya alam kung anong nangyayari sa buhay niya. Sobrang nanatakot siya. Paano na lang kung malaman ni Eisuke na siya ay isang Haruno.  

          Patuloy pa din sa kakaiyak si Yumi hanggang sa hindi niya namalayan ay nakatulog na pala siya sa sahig at hindi pa nakakapagpalit.