Madilim sa loob ng kwarto ni Eisuke, nakakaalat lahat ng damit nito, mga pagkain na hindi man lang ginalaw o nabawasan man lang. Nakabukas nag tv pero hindi naman nanonood, ang tubig sa cr ay patuloy ang pagbuhos pero siya ang nakahiga sa kama habang walang katapusan sa pagtitig sa kisame. Tatlong araw na siyang ganoon pero parang kahapon lang. Hindi niya alam kung may gana pa ba siyang tumayo o wala na.
Sinimulan ng isang patak ng luha bago sinundan pa ng isa at isa pa hanggang sa patuloy lang ito sa pagbuhos. Hindi na tumitigil kahit anong gawin niyang pagpigil. Ipianatong niya ang kaliwang kamay niya sa ibabaw ng mata niya na nagbabakasakaling huminto pero wala pa ring epekto. Walang oras na hindi man lang niya naisip si Yumi. Hindi niya aakalain na ganito ang magiging epekto sa kanya pero wala man lang pakialam. Halos gabi gabi siyang nananagip sa kanya ay nagigising sa may luha sa mata. Pinagsisisihan niya ang ginawa niya, at sana ay pinigilan niya ito nung gabing iyon, siguro baka sakali ay hindi siya ngayun ganoon kamiserable.
"Eisuke...." hindi pa din inaalis ni Eisuke ang kamay niya, ni hindi man lang tumingin dito.
"Eisuke.." saad ng babae na patuloy pa din sa pagpasok sa loob.
"Dont cry, im back, i wont leave you anymore.." unti unting naiangat ni Eisuke ang braso niya mula sa mga mata niya at biglang napaupo mula sa kama. Parang bumagal ang mundo niya habang unti unting tumingin sa babaeng nagsalita.
Nanlaki ang mata niya sa nakita niya. Napatayo siya habang unti unting naglalakad na parang nasa kawalan papunta sa babaeng nakatayo ngayun sa harap niya.
"Hi Eisuke.." mahinang saad nito.wala mang lang siyang sinabi at agad na niyakap ang babaeng nasa harap niya.
"Yumi!!" bulalas ni Eisuke habang mahigpit na niyayakap niya ito.
"Im sorry, Yumi, Im so sorry!!" saad nito habang patuloy pa din sa pagiyak.
"Eisuke.."
"Shh, you dont have to say anything, plese dont leave me, please come back to me, i wont hurt you anymore, just please come back to me.." patuloy na saad nito habang hawak hawak ang pisngi niya.
"I love you okay, please come back to me, please, I love you so much..."
"Eisuke...." biglang hinawakan ng babae ang pisngi ni Eisuke.
"Eisuke??" sa parehong pagkakataon ay napatingin ang dalawa sa babaeng nakatayo sa may pinto na halatang gulat sa pangyayari. Biglang napatingin si Eisuke sa babaeng kaharap niya at sa pakakataon na iyon ay iba nang babae ang kaharap niya.
"Amina?" hindi niya makapaniwalang sabi at agad na inalis ang kamay sa pisngi nito, ganoon din si Amina na pilit sanang sinasabi kay Eisuke na hindi siya ang babaeng tinutukoy nito.
"Y-Yumi, its not what you think" biglang saad ni Eisuke na lalapit sana kay Yumi pero pinahinto ito.
"Wow, let me explain"
"Just please listen to me"
"Yumi its not really what you think" sabat ni Amina.
"Well what to explain, that you think Amina is me and that you really love me, wow, that is all worn out" pahayag ni Yumi.
"That exactly what happen, yumi, listen to me" pageexplain ni Amina.
Napailing lang si Yumi at tumalikod paalis.
"Yumi!!" sinunod ni Eisuke si Yumi papunta sa sala nila.
"Yumi stop!!" napahinto si Yumi. Sina Baba at Ota ay napapunta na sa sala dahil sa naririnig nilang sigawan.
"Its not what you think, Im am not lying to you, i-i thought you were Amina that why..."
"Please Eisuke, im tired"
"Believe me Yumi, i love you"
"You love me, better think twice before saying it, because even i dont know what that word actually is" tinalikuran na ni Yumi sila pagkatapos niya sabihin iyon. sa mga oras na iyon ay gusto niya lang na mapagkalayo layo. Ayaw makita kahit sino man sa kanila.
Mabilis na lumabas si Yumi sa bahay ay pumasok sa sasakyan at pinaandar ito. Wala sa sarili siyang nagmamaneho. Hindi din niya alan kung saan ba nadala ng pagmamaneho niya. MAbuti na lang ay hindi siya ganoon kawala at nakuha niya pang huminto dahil sa biglang pagharang ng isang itim na sasakyan sa kotse niya.
"What the hell are you doing, are you going to kill me" galit na saad ni Yumi. Galit na nga siya ay nadagdagan pa tuloy it. Lumabas siya ng sasakyan at kinatok ang windshield ng sasakyan nito.
"Hoy, lumabas ka diyan, papatayin mo ba ako ha" galit pa din na saad ni Yumi.
"Gusto mo idemanda kita.." pagkasabi noon ni Yumi ay bumaba ang windshield nito. Pero nanlaki na lang ang mata niya ng makita kung sino ang nasa loob ng kotse. Hindi siya makapaniwala ng makita ang tito niya sa loob ng kotse.
"yes" ito ng huling salita na narinig ni Yumi bago tuluyang marinig ang putok ng baril nito. Ilang segundo din ang lumipas bago niya tuluyang naramdaman ang bala ng baril na dibdib niya.
Parang bumaliktad ang mundo ni Yumi ng biglang matumba ang katawan nito at maramdaman ang semmento sa kalsada.
Wala siyang nararamdaman na kahit ano, wala siyang marinig o kahit ano ano man, ang tanging nakikita niya ang asul na kalangitan na sumusilaw sa mata niya. Eto na ba ang katapusan niya. Bakit ganito pa...
'Masakit sa mata' saad ng isip niya. Unti untin niyang isinasara ang mata niya. Biglang bumigat ang pakiramdan niya ng maalala niya sa huling pagkakataon ang mukha ni Eisuke. Isang patak ng luha ang muling bumagsak sa semento mula sa mata niyaa sa huling pagkakataon bago tuluyang pumikit ang mata niya.
"Eisuke..." huling sambit niya at tuluyng nawala sa kawalan ang buong pagkatao niya.
=====================================
Biglang napaluha si Eisuke habang nakaupo sa sofa. Napatayo siya bigla, hindi niya alam kung bakit pero parang may tumawag sa kanya. Hindi niya man alam kung anong nangyayari pero bigla na lang na mabilis na sumakay si Eisuke sa kotse niya at nagdrive kung saan ay hindi niya ala, Hanggang sa napahinto siya na nakita niyang kotse. Isang pamilyar na kotse. Lumabas siya at nilakad ang medyo kalayuan na kotse. Hanggang sa marealize niya kung kanino iyon.
"Yumi" sambit niya sa utak niya. Nakita pa niya ang isang itim na kotse na umadar paalis sa unahan nito. dahan dahan pa siyang lumapit doon hanggang sa paunti unti bumibilis. Hanggang sa namalayan niyang tumatakbo na siya palapit doon.
"Eisuke, if this is the last day with you, please hold me like nothing happened, like we are still okay, give me a memory i can bring till the end, I love you, and i will always do"
Napahinto bigla si Eisuke sa nakita niya, Nanginig ang buong katawan niya sa nakita niya, Wala luha ang tumulo sa mata niya. Parang namatay siya sa nakita niya. At patuloy na namamatay.
This will not be the last, is it.......Yumi................
