Nagising si Yumi at kisame ng kwarto niya ang unang bumungad sa kanya. Tumayo siya at tinungo ang terrace ng kwarto niya. Madaling araw pa lang kaya isinuot niya ang jacket niya habang pinapanood ang pagising ng umaga. Napapikit na lang si Yumi habang naalala ang mga nangyari. Isang taon na ang nakalipas pero parang kahapon lang, inilibot niya ang mata niya ibang iba talaga ang lugar na ito sa pilipinas at alam niya sa sarili niya na namimiss niya ito.
Matapos ang nangyari sa kanya sa pilipinas ay lumipad siya papunta Amerika, hindi lang sa trabaho kundi nagbabakasali siyang mawala ang lahat ng nangyari sa buhay niya.
-----------------------------------
Matapos ang operasyon ni Yumi ay nagising na siya sa isang linggong pagkakatulog. At ang unang mukha ang nakita niya ay walang iba kundi kay Eisuke na hindi man lang umalis sa tabi niya.
"Yumi!" saad agad nito ng magising siya. Kitang kita niya ang saya sa mga mata nito.
"Youre awake, your finally awake!" naramdaman niya ang paghawak ng kamay nito sa kamay niya.
"Eisuke" sambit ni Yumi sa pangalan nito pero inalis ang kamay niya sa pagkakahawak nito.
"What are you doing here" napaatras na lang si Eisuke.
"Im sorry, its all my fault i should have told you the truth, things wouldnt have come to this, but believe me Yumi, theres nothing going on between us, what you see is because when Amina entered the i thought she was you. I missed you thats why i thought you were her.."
"Eisuke" pagtigil ni Yumi sa explanation nito. ".... habang nakahiga ako doon at nararamdaman ko ang pagbuhos ng dugo mula sa dibdib ko, doon ko lang napagtanto na kahit gaano ako galit nung time na iyon, gusto ko pa rin na makasama ka hanggang sa huli, maybe i love you that much na kahit masakit ay ikaw pa rin.."
"Yumi..."
"But Eisuke...no matter how i love you, or how we love each other, dapat siguro hindi tayo magsama.."
"but Yumi.." napaiwas ng tingin si Yumi.
"This is our faith, meron at merong masasaktan hanggat magkasama tayo"
biglang nakahawak si Eisuke sa balikat ni Yumi.
"Dont say that, if your saying that we shouldnt be together, no. i wont let you, i dont care what faith it is as long as your with me, im okay,"
"Bakit ba di mo ako maintindihan.."
"I do understand, i understand it now,"
"Its all my fault Eisuke, lahat ng ito kasalan ko, your mother dies because of me, my parents died because of me"
"That doesnt matter to me, Yumi, just dont say like you leaving me"
"well for it matters, hindi ko kayang makita ka habang alam ko na ako ang dahilan kung bakit wala na ang mga magulang ko, hindi mo ako maintindihan dahil hindi mo alam kung ano ang pakiramdam na makita silang nasusunod habang alam ko na ako ang dahilan noon"
napahigpit ang pagkakahawak ni Eisuke sa balikat niya.
"Yumi.."
"Hindi pa ito ang tamang panahon para sa ating dalawa, sobrang marami ang nangyari, at hindi ko kakayanin kung dadagdag ka pa, kaya please lang Eisuke, lumayo ka na"
binitawan ni Eisuke ang balikat niya.
"Do you think its that easy"
"Nasimulan mo nang magalit saakin, kaya please ipagpatuloy mo na, dahil mas magiging masaya ako kung alam kong galit ka sa akin"
napakuyom si Eisuke.
"Your so selfish Yumi, why do you always think about yourself, i told you i dont care whatever past happened between us, i just want you to be with you but if this is what you want, then i give it to you," hindi alam ni Yumi kung bakit napaluha siya sa sinabi niya nito. Pilit na sinasabi ng utak niya na dapat magkalayo sila, pero ayaw ng dibdib niya.
"i wanted to be by yourside, maybe this week of taking care of you will be my goodbye, you wont see me again. And i just want you to know that i will be alright without you" saad ni Eisuke pero hindi pa din lumalabas sa kwarto. Hinihintay pa din niya ang pagtanggi nito. Pero nang makita niya na tumingin sa ibang direksyon si Yumi ay tumalikod na din siya. Alam niya na hindi na magbabago ang isip nito.
Hinawakan niya na ang doorknob pero hindi pa din magawang pihitin ito, umaasa pa din siya na pipigilan siya ni Yumi. Pero wala man lang siyang narinig ng kahit ano. Kaya tuluyan niyang binuksan ang pintuan ay lumabas kasabay ng pagpatak ng luha niya at kaisipang hanggat umapak siya sa labas ng kwartong iyon ay wala na siyang babalikan.
"Goodbye, Yumi" bulong siya sa pinakahuling pagkakataon bago tuluyang sumara ang pinto ng kwarto nito .
---------------------------------------------
Hindi makalimutan ni Yumi ang eksenang iyon. At sobrang pinagsisihan niya ang ginawa niya. Huli na siya. huling huli na siya.
Bago pa tuluyang sumara ang pinto ng kwarto niya nung araw na iyon ay napatingin siya kay Eisuke para pigilan ito, pero walang boses ang lumabas sa kanya. Kaya ang tanging imahe ni Eisuke na nakatalikod ang huling alaala niya dito. Pero wala na siyang magagawa.
kaya pagkatapos niyang lumabas ng ospital ay lumipad agad siya papunta sa amerika para makalimot, pero kahit katiting ay wala man lang siyang nakalimutan. At hanggang ngayun ay pinagsisisihan niya lahat ng naging desisyon niya.
"Eisuke..."
================================================================================
YOU ARE READING
KISSED BY THE BADDEST BIDDER (fanfic) SEASON 2 - THE UNEXPECTED TWIST OF FATE
Random" Whats youre punishment" ngumisi si Eisuke "Be my girlfriend for real, and i'll make you feel of wanting not to leave me"
