KISSED BY THE BADDEST BIDDER (fanfic) SEASON 2 - THE UNEXPECTED TWIST OF FATE

E P 37: GOODBYE

          Madilim na nang makauwi sila ng bahay, tulog na din yung iba kaya sila na lang na dalawa. 

"You should take a rest, its been a long day" tumango lang si Yumi at dumiretso na sa kwarto nito.

------------->>>>YUMI'S POV<<<<-------------------

naibagsak ko ang buong katawan ko sa kama. Pagod ako, sobrang pagod na ang katawan ko. Tumulo na lang ang mga luha ko, wala itong hinto kahit anong punas ko. Umupo ako sa kama nagbabakasaling tumugil ito pero wala pa din na epekto.  Bakit? Bakit ganito, bakit ganito na ang nangyari saakin, bakit kailangan ako pa ang magiging kalaban, bakit ngayun? Mas lalong tumulo ang luha ko. 

pumasok ako sa kwarto ni Eisuke, kahit ngayun lang. 

"Yumi?"  saad nito nang mapansin ako, patay na ang ilaw pero ang liwanag pa din mula sa buwan ang nagsisilbing ilaw ng kwarto.

"Pwede dito muna ako, kahit ngayun lang"  saad ko habang yakap yakap ang puting unan. Dahil tanging ngayun na lang. 

       Naglakad ako papunta sa kanya habang lumuluha ang mata ko, mabuti na lang at  madilim at hindi niya ito napansin. Tumabi ako sa kanya sa kama nang nakababa ang ulo ko, ayokong makita niya akong umiiyak. 

" Are you okay?"  wala akong sinabi, tanging yakap ang ibinigay ko sa kanya. Naisubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya. 

"Yumi?"

"Hayaan mo na ako Eisuke, kahit ngayun na lang"  pls...  ngayun na lang...mas lalo akong napaiyak sa kaisipang eto ang pinakauna at ang pinakahuli. 

"Eisuke, kung sakaling mawala ako, anong gagawin mo" 

      Naramdaman ko ang mga palad ni Eisuke na yumakap sa likod ko. Mas lalo akong napaluha sa ginawa niya. Bakit ganito pa...

"I will find you, wherever you are, ill come for you"  Napahigpit ang yakap ko sa kanya. 

"W-wag Eisuke.."  hindi pa din ako makatingin sa kanya 

"Ill come to you, no matter what so please stop crying" Naramdaman ko ang kamay niya na pumunas sa pisngi ko. 

"Please Yumi, we just started to be to together, i dont want to see you like this, tell me whats wrong"  pero sa pagkakataong iyon ay tumingala na ako. Wala akong pakealam kung makita niya akong ganito, gusto ko siyang makita sa huling pagkakataon, sa pinakahuli. 

"I love you, Eisuke"  nakita ko kung paano gumuhit ang isang ngiti sa mga labi niya sabay halik sa noo ko.

"I love you more"  ipinikit niya ang mata niya habang ako ay nakatitig pa sa kanya. 

         Alam kong magkikita pa tayong muli Eisuke, at ito lang ang maipapangako ko, ikaw lang. 

-----------------------------------------

         Nagising kinaumagahan si Eisuke pero wala na si Yumi sa tabi niya. Tumayo siya at bumaba habang hinahanap ito.

"Yumi?!"  tawag niya dito pero walang sumasagot sa kanya.

"Ota? where is Yumi" Tanong niya ng makasalubong niya si Ota.

"I dont know, maybe shes in her room"   mabilis na umakyat si Eisuke papunta sa kwarto nito, pero wala siya doon. Iba na ang pakiramdam i Eisuke, alam niyang may mali. Naalala niya bigla yung nangyari kagabi, biglang tumibok ang puso niya.

  {{ Kung sakaling mawala ako, anong gagawin mo}}   naalala ni Eisuke yung tanong ni Yumi sa kanya.

"She cant be"  mabilis siyang lumapit sa closet ni Yumi at binukasan niya ito pero wala nang damit ang nandoon.  Napaatras bigla si Eisuke sa nakita niya. Wala siyang masabi, wala na ang lahat ng gamit ni Yumi. 

     kinuha agad niya ang telepono at tinawag si Yumi pero hindi niya ito makontak. Halos patakbo na siyang bumaba sa sala. Naabutan niya si Ota at Baba. 

"Ota, Baba, track Yumi down"  kumunot ang noo ng dalawa.

"track her down?" pagkaklaro ni Baba

"Shes gone" 

"What do you mean shes gone?"

"She left the house, thats why shes acting so weird yesterday, find her"

"I dont understand"

"JUST FIND HER!!"   sigaw ni Eisuke. Galit siya, oo sobrang galit siya dahil umalis na lang  ito na parang bula at hindi man lang nagsasabi sa kanya kung saan niya pupunta.

    sumakay na si Eisuke sa kotse niya.

"I will find you, Yumi. Whatever the problem is you can never runaway from me"