Its been a week since nung umalis si Yumi, at hanggang ngayun ay wala pa din na pahinga sa paghahanap si Eisuke. She is aware with it, alam na alam niya ang nangyayari. Sa loob ng isang linggong yun ay walang ginawa si Yumi kundi ang maghanap ng ebidensiya pero bigo siya. Wala siyang nakitang kahit isang baho o dumi na maaring makapagturo sa tito niya. Hindi niya na alam kung anong gagawin niya, wala siyang malapitan. Si atty. larson ay hindi pa bumabalik, hindi muna siya nakipagkita kay Soryu at sa telepono lang sila naguusap.
Nakatulala si Yumi sa langit habang nakaupo siya balkonahe ng bahay niya. Magisa lang siya, nagiisa, kahit ilang maid pa ang kasama niya. She still feels so empty, may hinahanap siya, at hindi niya iyon ikakaila. Sa loob ng isang linggong iyon ay wala siyang ibang inisip kung ano ang kalagayan ni Eisuke. Sabi sa kanya ni Soryu ay palagi daw itong wala sa bahay nila. Hindi din niya mahagilap sa opisina. Ang hula nila ay patuloy pa din itong naghahanap kahit ilang beses nilang sabihin kay Eisuke na ayaw niyang magpahanap. Pero wala silang magawa.
Wala nag luha ang pumapatak sa mata niya. Matapos ang isang linggo ay naubos na ang luha sa mata niya dahil halos gabi gabi siyang umiiyak. Pero sinabi niya sa sarili niya na tama na kailangan niyang magpatuloy sa buhay.
Pumasok si Yumi sa kwarto niya at nagpalit ng damit, kailangan niyang pumasok ngayun sa opisina dahil may paguusapan sila.
.... Wala pang isang oras ay nakapasok na siya sa conference room. Lahat na nandoon at siya na lang ang hinihintay.
"Finally, Ms. Sera" narinig niyang saad ni Mr. Haruno.
"Dont act so almighty Mr. Haruno" sagot niya dito at umupo sa upuan.
"You needed me, you should watch your manners" dugtong niya pa. Totoo naman, they need her approval so they have to convice her.
"As you can see Ms. Sera, our proposal is taking so much long, when will you sign our proposal, or are you even planning on signing it" napasandal si Yumi sa lamesa dahil sa sinabi nito.
"Give me more time, Mr. Haruno, your proposal is excellent..."
"If thats the case, why do you need time" saad ito na hindi man siya pinatapos magsalita.
"But still cant find what im looking for"
"What are you looking for"
"Evidences." napatingin si Mr. haruno kay Yumi. Tingin na laman ang paghihinalaa.
"You see, Mr. Haruno, your proposal is excellent but i cant risk a huge money on something that is written, i want to see with my very own eyes if this company is campable of handling our company's name, so i will look for evidences for me to get through, but it seems that i still cant find it"
"You will find it Ms. Sera, you will" iba ang tingin ni Mr. Haruno kay Yumi ng pagkasabi niya noon pero hindi nagpatinag si Yumi.
"Better be hurry Mr. Haruno, a one long week is beyond my exceeds, i am only considering your proposal since it was written good but not enough to convince me"
"Give me a little more time, Ms. sera, and i will give you the evidence your looking for.
"Then its good, we are clear, so i have to go, i still have business to take care of" paalam ni Yumi saka tumayo at lumbas ng room.
---------------------------------------------------
Nakatitig ngayun si Eisuke sa isang malaking bahay, may nakapagsabi kasi sa kanya na doon daw nakatira si Yumi. Lumapit siya at nagdoorbell. Isang malaking lalaki na sercurity guard ang bumukas ng gate na sa sobrang laki at parang hindi na maakyatan.
"How may i help you sir" tanong ng security guard sa kanya.
"Is Yumi here?"tanong niya agad dito.
"pardon me sir"
"Is Yumi around?"
"Im sorry sir but there is no person named Yumi live here"
Tamang bahay ang pinuntahan ni Eisuke, pero sadyang hindi lang talaga alam ng mga tao doon ang pangalan ni Yumi dahil ang tangin alam nila ay ang apelyido na ginagamit niya ngayun.
"Are you sure, because i am sure that she lived here, theres no way that i can be wrong"
"Im sorry sir, but.."
"If shes hiding from me please tell her i wanted to talk to her" pagpupumilit ni Eisuke.
"Im sorry sir but you have to leave, madam Sera will be back soon and she doesnt want to see this scenes, please sir just leave peacefully"
"I know im not wrong , i certain of this address"
"Sir, please go.."
-----------
Lumiko na ang kotse na sinasakyan ni Yumi sa village nila, pero nagulat na lang ng makita kung sino ang nasa labas ng bahay niya.
"Manong itigil mo po" pagpapatigil niya sa driver. Pero hindi siya lumabas.
"Sir you have to go, please or else ill call the police..." napatigil si Eisuke. Mali na ang ginagawa niya. Hindi ito dapat.
"Alright, sorry for the inconveniece" saad na lang ni Eisuke at tinungo ang kotse niya.
"Manong halika na po' dumiretso na sila sa loob ng bahay. Kitang kita pa ni Yumi ang itsura ni Eisuke mula sa loob ng tilted niyang kotse. Kung paguusapan ang itsura ay wala itong pinagbago, malinis pa din ito, pero isa lang ang napansin niya. Pagod na ito, hindi pisikal pero alam niyang pagod na pagod na ito. Kitang kita niya sa mata niya.
'Bakit hindi ka pa tumigil?" bulong ni Yumi sa sarili niya ng daanan ng kotse si Eisuke.
nang makapasok sila sa loob ng gate ay lumabas na agad siya ng kotse at tumingin sa kinatatayuan ni Eisuke. Pero nanlaki na lang ang mata niya ng makita niyang nakatingin din ito sa kanya. Nakatingin ngayun si Eisuke sa kanya.
Parang nagsibagalan ang buong paligid niya at ang tanging ang pagtakbo ni Eisuke sa papasarang gate ang nakita niya.
"Bakit?" isang tanong na tumakbo sa isip niya kasabay ng pagtulo ng luha niya. Akala niya ay wala na siyan iluluha pero nagkamali siya, dahil meron pa pala, marami pa, na sadyang si Eisuke lang ang makakapagpabuhos.
"Yumi!!" sigaw ni Eisuke habang tumatakbo para pigilan ang pagsara ng gate pero, huli na ito at hindi niya ito naabutan.
Parang isang panaginip, isang magandang panaginip ang nangyari, pero....
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
YOU ARE READING
KISSED BY THE BADDEST BIDDER (fanfic) SEASON 2 - THE UNEXPECTED TWIST OF FATE
Random" Whats youre punishment" ngumisi si Eisuke "Be my girlfriend for real, and i'll make you feel of wanting not to leave me"
