Binukasan ni Yumi ang bagong bahay na titirahan niya. Malaki ito para sa isang tao, malaking malaki. Naglakad siya papasok, habang pinipigilan ang mga luha niya. Hindi siya nananaginip, malinaw na malinaw sa kanya kung ano ang nangyayari. Naibagsak niya ang katawan niya sa sofa, habang pinipigilan ang mga luha niya. pero kahit kailan ay hindi siya nagtagumpay.
itinaas niya ang kamay niya para punasan ang luhang tumulo sa pisngi niya. At sinundan pa ito ng isa, at ng isa pa.
"Sorry, sorry" iyon lang ang tanging nasasaad niya habang dahan dahang bumagsak ang buong katawan niya sa sofa. Kahit anong gawin niya, kahit anong sisi niya sa kapalaran ay wala na siyang magagawa, eto na ang buhay niya. Pero hindi niya maiwasang hindi sisihin ang sarili niya. Sana hindi niya na lang nalaman ang katotohanan, sana hindi niya na lang nalaman kung sino talaga siya. Hindi sana siya umiiyak ngayun.
Kinuha niya ang cellphone niya at in-on ito. Sunod sunod na text ang pumasok sa kanya at missed calls. Binuksan niya ang text ni Eisuke.
"Where the hell are you!" mas lalong napaiyak si Yumi sa mga nabasa niya. hanggang sa nagring ang phone niya. Tumatawag ito.
********
Madilim na pero nasa loob pa si Eisuke ng kotse. Hindi pa ito umuuwi o kumakain man lang, hindi siya tumitigil sa paghahanap kay Yumi. Kinuha niya ang cellphone at tinawagan si Yumi sa pang 58 na beses. Sobrang saya niya ng magring na ito.
"Please Yumi, answer it! please" bulong niya sa sarili niya habang hinihintay ang pagsagot nito. Pero hindi man lang ito sinagot. Sa pangalawang beses ay tinawagan niya ito.
*******
Sa ikalawang beses ay tumunog ang cellphone ni Yumi. Kinuha niya ito. Alam niyang kahit mas lalong magiging komplikado kapag sinagot niya ito pero hindi niya mapigilan ang sarili niya. Sinagot niya ito at inilagay sa tainga niya.
"Hello Yumi, Yumi, where are you?" napahawak si Yumi sa bibig niya habang pinipigilan ang sarili sa paghikbi. Ramdam na ramdam niya kung paano ito nagaalala.
"Yumi, please, tell me where are you?" mas lalo lang siyang napaiyak ng marinig niya sa kabilang linya ang pagpipigil ni Eisuke sa pagiyak, kahit anong pigil nito ay naririnig niya sa telepono.
"Y-yumi please, tell me where are you, dont leave me please, dont do this" umiiyak na saad nito.
"Yumi, im begging you, tell me where you are"
"Im sorry Eisuke, stop looking for me, forget about me" ibababa na sana ni Yumi ang telepono pero hindi niya naituloy dahil narinig niya ang pagtaas ng boses nito.
"Is that it, after all what you said to me, after you told that you love me, you are gonna leave me just like that, i told you that i love you and now you are telling me to forget about you, do you think thats easy"
"Eisuke please.."
"No Yumi, i will find and i swear to god i will not stop till i find"
"I killed your mother Eisuke!" hindi napigilan ni Yumi na hindi sabihin ang totoo, sa tingin niya, ang sabihin ka Eisuke ang totoong nangyari ay lalayuan na siya nito.
"What?"
"I am the reason why your mom died Eisuke, i know who i am, i already know who i am"
"What do you mean?" ramdam na ramdam ni Yumi ang pagbabago ng aura ni Eisuke sa kabilang linya.
"Just please, stop looking for me" sa huli ay hindi niya pa rin talaga kayang sabihin ang totoo.
Pinunasan niya na ang luha niya. It is better if things remain this way. She just wished that Eisuke will stop looking for her, Its for the best for both of them.
-------------------------------
Umuwi si Eisuke sa bahay nila. Hindi niya alam kung anong nararamdaman niya. Sobrang gulong gulo ang utak niya.
"Eisuke did you find her" salubong agad sa kanya ni Baba. Wala sa sariling ibinigay niya ang phone niya.
"Track her down" saad nito at dumiretso sa kwarto. Mabigat ang dibdib niya, sobrang bigat ng dibdib niya, hindi niya alam kung ano ba ang dapat na maramdaman niya. Naiiyak siya na nagagalit na nalilito. Sa dinami dami ng nangyayari hindi niya alam kung paano pagdudugtungin.
--------------------------------(their last night together)
Eisuke,
Alam ko, isang araw lang ang lumipas simua nung sabihin ko sayo kung ano talaga ang nararamdaman ko para sayo, pero ang isang araw na iyon ay katumbas ng ilang taon. Kapag nabasa mo ang sulat na ito ay siguradong wala na ako sa tabi mo.....
hindi maituloy tuloy ni Yumi ang isinusulat niya... Eto na ang ika pitong papel na sinayang niya pero hindi niya makuha kung ano talaga ang gusto niyang sabihin dito. Napatingin si Yumi kay Eisuke na tulog na tulog sa higaan, lumapit siya dito at pinagmasdan ang mukha nito.
"Eisuke... alam ko kapag nawalaa ako ay hahanapin mo ako, pero hahanapin mo pa ba ako kapag nalaman mo ang totoo, kung sino talaga ako. Eisuke, kahit anong mangyari, maghihintay ako, hihintayin ko ang araw na dumating na tayo lang na dalawa, walang problema, yung tayo lang....sana dumating pa iyon......."
