Chapter 2

4.2K 412 11
                                    

ဤမွ်ေလာက္ စိတ္ပူေပး၍ ေခ်ာ့ျမဴေပးေနေသာလူသားကို ျမင္ခ်င္လာ၍ အျမန္ပင္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ စိုးရိမ္တႀကီး မ်က္လံုးတို႔ျဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ အသားညိဳညိဳႏွင့္ေကာင္ေလး။

"သား မင္းကလည္း ဘယ္လိုေတာင္ ေဘာလံုးကို ပစ္လိုက္ရတာလဲ အားေတာ္ေတာ္ပါသြားတယ္ ထင္တယ္"
အေဖ့သူငယ္ခ်င္းထံမွ ၾကားလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။
တဆက္တည္းပင္

"မင္းခ ဒါငါ့သားေလ. ငါ့သားကေတာ့ ငါ့အတိုင္းပဲ ကမူးရွဴးထိုးနဲ႔"

"ရပါတယ္ကြာ basketball ေဆာ့ပါတယ္ဆိုမွ ေဘာလံုးနဲ႔ အပစ္ခံဖူးရမွာေပါ့ တခါမဟုတ္တခါထိမွာပဲ သား ဘာမွမျဖစ္နဲ႔ေနာ္ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္ ဒါသူငယ္ခ်င္းေတြပဲ စိတ္မဆိုးရဘူးေနာ္"

"ဟုတ္ အေဖ"

မ်က္ႏွာငယ္ႏွင့္ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ေရွ႕မွ အသားညိဳညိဳနဲ႔ ေကာင္ေလးကေတာ့ ခုထိ စိုးရိမ္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနဆဲ။

"သား သူငယ္ခ်င္းကို ေခၚသြားၿပီး လိုတာေလးေတြ ကူညီေပးလိုက္ေနာ္ ဆရာခဏေနရင္ ထပ္ train မယ္"

နည္းျပႀကီးရဲ႕ ေျပာသံေနာက္မွ ထိုေကာင္ေလး၏

"ဟုတ္ ဆရာ" ဟု ေျပာသံကို တဆက္တည္းၾကားလိုက္ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း သူ႔ရဲ႕ "လာ" ဟုေခၚသံႏွင့္အတူ ပခံုးကို ဆြဲဖက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရၿပီး သူ႔ေခၚရာေနာက္သို႔ ပါသြားေလေတာ့သည္။

______________________________

ထိုကဲ့သို႔ စေတြ႕တည္းက ဝိုင့္ရဲ႕ အသိအာရံု နဲ႔ အျမင္အာရံုေတြကို ေဝဝါးေအာင္ လုပ္ခဲ့ေသာ "ျမဴ"

"ေႏြဦးျမဴ"

ေအးေဆးသည္။ အေနတည္သည္။ ေတြ႕ကရာလူႏွင့္ မေပါင္းတတ္။ လူေရြးေပါင္းတတ္တဲ့ ထိုေကာင္ေလး။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ယခုBasketball သင္တန္းေတြေရာ တျခားေနရာေတြမွာပါ လူတိုင္းက သူ႔ကို ရွိန္ေၾကာက္ေၾကာက္ေနရသည္။ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ လူေကာင္ႀကီး ႀကီးေနလို႔လည္း ပါမည္ထင္သည္။ အရာရာကို ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္တတ္မွန္း စူးရွၿပီးေတာက္ပတဲ့ ဗန္ဒံေစ့သဏၭာန္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ပိရိၿပီးတင္းတင္းေစ့ထားတတ္သည့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔က ေဖာ္ျပေနသည္။ လူတစ္ေယာက္ကို ခင္ၿပီဆိုလည္း ထိုလူမွ ထိုလူ စိတ္ႏွစ္ၿပီး ခင္တတ္သည္။ စိတ္လိုလက္ရရွိတဲ့အခ်ိန္ ရယ္ျပခ်င္တဲ့သူမွ ရယ္ျပတတ္ေသာ ထိုေကာင္ေလးတြင္ ရယ္လိုက္တိုင္း ေငးသြားေစရေသာ ထူးျခားေသာ အရာေလးတခုကလည္း ရွိေနျပန္သည္။

ျမဴဝိုင္Where stories live. Discover now