Chapter 17

3.8K 373 121
                                    

"ျမဴ"

ဒီေန႔ေတာင္ႀကီးတက္မွာ ျဖစ္၍ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲလိုအပ္တာေလးေတြ ထည့္ေနစဥ္ ဝိုင့္ရဲ႕ ခိုးေၾကာင္းခိုးဝွက္ေခၚသံတိုးတိုးေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။

"ေရာ့၊ ဒီတစ္လံုးအိတ္ထဲထည့္ေပး"

ေျပာၿပီးဝိုင္သည္ သူရဲ႕လက္ထဲက ပုလင္းႏွစ္လံုးအနက္မွ တစ္လံုးကို ကမ္းေပးေနသည္။

"ဒါ ဘာေတြလဲ"

"မျမင္ဘူးလား၊ ဝိုင္ပုလင္းေတြေလ၊ ဦးေလးအခန္းထဲက ခိုးလာတာ"

"ဟမ္ အဲဒါေတြ ဘာလုပ္မလို႔ ခိုးလာတာလဲ"

"ဘာလုပ္ရမွာလဲ၊ ေသာက္မလို႔ေပါ့"

"ဟမ္၊ ဘယ္မွာေသာက္မွာလဲ၊ အဆူခံေနရဦးမယ္"

"အဆူမခံရေအာင္ ခိုးေသာက္မွာေပါ့၊ ေတာင္ႀကီးမွာ ေသာက္ၾကမယ္"

"ေတာင္ႀကီးမွာလည္း ဦးေလးငယ္လည္း ရွိေနမယ့္ဟာ လြတ္မွမလြတ္တာ"

"ဦးေလးငယ္ လြတ္ေအာင္ ၾကံမွာေပါ့၊ ခုပုလင္းတစ္လံုးထည့္ေပး"

"ဝိုင္ မလုပ္သင့္ဘူးထင္တယ္ေနာ္"

"ဘာလို႔ မလုပ္သင့္ရမွာလဲ၊ ဘာလဲ အာ့ေတာ့ မင္းက မေသာက္ဘူးလား"

"ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ ေသာက္မွာေပါ့ ေပးေလ ႏွစ္လံုးလံုးထည့္ေပးမယ္"

"ရတယ္ တစ္ေယာက္တစ္လံုးထည့္မယ္"

ထိုသို႔ျဖင့္ သံုးေလးရက္စာ အဝတ္အစားမ်ားၾကားထဲတြင္ ဝိုင္တစ္ေယာက္တစ္ပုလင္းစီ ထည့္လိုက္ၾကသည္။

ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲမွ လိုအပ္မည္ထင္သည့္ ပစၥည္းေတြကို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲသို႔ ေျပာင္းထည့္ေနေသာ ဝိုင့္ကို ၾကည့္မိေတာ့ ေဘာင္းဘီရွည္အနက္ေလးႏွင့္ hoodie အနီရဲရဲေလးအေပၚမွ Jean Coat ေလးကို ထပ္ဝတ္ထားသည္။ ယခင္ေန႔က ရွမ္းဝတ္စံုေလးနဲ႔ တမ်ိဳးၾကည့္ေကာင္းေသာ ဝိုင္သည္ ယခုလည္း ေခတ္ဆန္စြာေခ်ာေမာေနသည္ပင္။

သတိလက္လြတ္ၾကည့္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီသို႔ အၾကည့္ေရာက္လာေသာ ဝိုင့္ေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ရသည္။

"မင္း မေအးဘူးလား၊ အက်ႌက မပါးဘူးလား"

ဝိုင့္စကားေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ T- Shirt အျဖဴေလးေပၚမွာ အျပာနဲ႔ အျဖဴအကြက္ လက္ရွည္ပြပြေလးကိုပဲ ထပ္ဝတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။

ျမဴဝိုင္Where stories live. Discover now