Moja opowieść, jak sam tytuł wskazuje, jest o Czarodziejce Żywiołów, Patricii Halliwell, najstarszej córce Piper Halliwell i Leo Wyatta. Spotyka ona tajemniczego mężczyznę, który mówi jej, że potrzebuje jej w kosmosie, przyszłości, teraźniejszości i...
-"W tym poczęstunku jest eliksir, który zwiąże mi moce. Wam nic nie grozi" - wysłałam do nich wiadomość telepatycznie. - Więc, Lilly. Możesz nam powiedzieć, jakie masz moce i czemu zainteresował się tobą Duch Ciemności? Odchrząknęła sfrustrowana i odparła beznamiętnie - Mam moc telekinezy. Nie wiem, czemu się mną zainteresował. - Rozumiem - rzekłem powoli - przepraszam, ale nam się bardzo spieszy, więc musimy już iść. Wstałam, a ona że mną i z wazonem pełnym herbaty. Nieoczekiwanie się "potknęła" i wylała na mnie całą zawartość herbaty połączoną z prawie śmiertelną dawką wywaru. Widziałam w jej oczach satysfakcję i iskierkę szaleństwa. Nie czekając na nikogo, szybko zniknęła w niebieskim świetle i pojawiłam się w TARDIS na niższym piętrze. Zaczęłam się szybko rozbierać i wycierać, by eliksir tak szybko nie wchłonął w moją skórę. Prawie się udało, ale jak tylko usłyszałam, że ktoś wchodzi do statku i straciłam przytomność. Odebrała mi wszystkie moce.
Ocknęłam się dopiero... u siebie w domu? Usiadłam zaskoczona i zobaczyłam, że leżę w salonie na sofie. Na korytarzu stoi bar z alkoholem, stary zegar dziecka stoi gdzie indziej niż powinien. Odsunęłam kołdrę i zobaczyłam, że mam nałożoną piękną różową sukienkę na cieniutkich ramiączkach. Dalej byliśmy w latach 20. W tej chwili zszedł z góry Doctor wraz z dziadkiem Gordonem, mężem babci Priscilli. Bardzo przystojny: kwadratowa szczęka, gęste brązowe włosy i piękne, niebieskie oczy. - Widzę, że się ocknęłaś - rzekł dziadek siedząc obok mnie - Jak się czujesz? - Jeszcze trochę zmęczona, ale już mi lepiej. Ile byłam nieprzytomna? - 4 godziny- odparł Doctor- idź do góry. Chcą z tobą porozmawiać Kiwnęłam głową, że rozumiem - Też idziecie? - spytałam wstając. - Nie, mamy ważne sprawy do załatwienia. Przyjdziemy do was po tym wszystkim - rzekł Doctor. Spojrzałam na niego pytające, na co się uśmiechnął. Wie, że nie znoszę, kiedy ktoś ma przede mną tajemnicę, a teraz to perfidnie wykorzystuje. Z tymi myślami poszłam na strych, gdzie siedziały i czytały moje Księgi Żywiołów. Kiedy mnie zobaczyły, odłożyły je. Była z nimi Rose - Twoi przyjaciele nieśli cię nieprzytomną. Byłaś porozbierana. Zobaczyłyśmy, że masz wisiorek w kształcie triquetry. Skąd to masz i kim ty jesteś? - spytała poważnie babcia. Postanowiłam powiedzieć im prawdę. W tym okresie Starsi, potężne Anioły, nie ingerowały w sprawy naszej rodziny. - Jestem twoją praprawnuczką. Jestem z przyszłości - rzekła szczerze Patrzyły na mnie zdumione. - Wiem, że jesteście zdumione, ale wasza koleżanka, Lilly Jenkins zabrała mi całą moc. Żywioły i coś jeszcze. - Kiedyś się przyjaźniłyśmy - rzekła ciocia - Odprawiałyśmy kiedyś czary. Pewnego dnia chciała ona naszej krwi, by wskrzesić demona Cryto. Od razu przerwałyśmy tę znajomość. - Widziała mój naszyjnik i musiałam się domyśleć, że jesteśmy spokrewnione - odparłam. - Wiem, kto to jest Cryto. Pomogłam go unicestwić w XVI wieku obdzierając go ze skóry i tym go unicestwiając. - Do tej pory mam mdłości, kiedy sobie o tym przypomnę - wtrąciła Rose chwytając się za brzuch. Delikatnie się uśmiechnęłam. - Musimy go jakoś powstrzymać, ale jak? - zastanawiała się na głos ciocia. Podeszłam do jeszcze cieniutkiej Księgi Cieni i zaczęłam ją kartkować. Nie było tego, czego potrzebowałam. Dobrze, że pomogłam tworzyć pewne zaklęcie, a eliksir na zawieszenie mocy znam na pamięć. - Mam pewien pomysł. Zmusimy go, żeby tutaj się pojawił. Ale zanim to zrobimy, musimy zrobić taki sam eliksir, co Lilly. Znam to na pamięć - powiedziałam. - Jak go zmusimy - spytała zaciekawiona ciocia. - Użyjemy projekcji astralnej. Znam też zaklęcie.
Siedziałyśmy w kuchni i robiłyśmy wywar na zawieszenie mocy. To znaczy ja robiłam, a reszta się patrzyła z zaciekawieniem. Ciocia pisała, co dodaję i w jakich ilościach. - Twoja wiedza jest zdumiewająca - rzekła babcia z uśmiechem - skąd to wszystko wiesz? - Dużo czytam książek na temat magii, a już zwłaszcza naszą Księgę. Ona będzie znacznie grubsza, kiedy pojawią się Czarodziejki - powiedziałam dodawając krew cyganki i mieszając w garze. - Znasz je?? - spytała zaskoczona ciocia przestając na chwilę pisać. - Tak. Jestem córką jednej z nich. A ty, babciu, w przyszłym wcieleniu będziesz moją mamą. Uśmiechnęły się szerzej. W tej chwili wybuchła potężna para z kotła, na co się wzdrygnęłyśmy. Nalałam ostrożnie go do fiolki i szczelnie zamknęłam. - Dobrze, to mamy z głowy. Potrzebuję 6 białych świec. Poszłyśmy na strych. Usiadłam w kole złożonych z tych świec, skupiłam się i zaczęłam mówić zaklęcie:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Po chwili poczułam, jak moja astralna projekcja opuszcza moje ciało i pojawiłam się w domu Lilly, która kuliła się przerażona koło sofy. - Ale jesteś odważna jak i głupia - warknęłam do niej. Odwróciłam się i stanęłam oko w oko z Cryto. - Miło ciebie znowu widzieć, Cryto. Szmat czasu minął od naszego ostatniego spotkania - powiedziałam z szerokim uśmiechem. - To ty mnie unicestwiłaś - warknął - zapłacisz mi za to. - Jeżeli chcesz zemsty, to zapraszam do mojego rodzinnego domu. Twoja przyjaciółka wie, gdzie to jest. Papa. Mówiąc to, rozpłynęłam i pojawiłam się z powrotem w moim ciele. Usiadłam łapiąc łapczywie powietrze. - Zaraz tutaj będzie - rzekłam wychodząc z okręgu. Babcia podała ma eliksir i czekałyśmy. Nie trwało to jednak długo, bo się pojawił się w orbingach. Teraz zauważyłam, że nie kontroluje mojej mocy. Widać mu kolorowe żyły i był bardzo spocony. W ręku pojawiła mi się duża kula ognia, którą ledwo trzymał. - Zaraz moja moc zabije go od środka. Wybuch będzie tak duży, że zniszczy cały dom - powiedziałam tak cicho, że tylko dziewczyny usłyszały. - Nie pozwolimy mu na to - odszepnęła babcia łapiąc mnie za rękę dla otuchy. - Ostatnie życzenie, wiedźmy - warknął z dużą trudnością. - Tak, ale ja chcę dwa. Po pierwsze... Rzuciłam w niego eliksirem, który idealnie wleciał do jego ust, przez co krwawił. Powiedziałam zaklęcie na odzyskanie mocy. Zobaczyłyśmy kolorowe orbingi, które lecą do mnie. Poczułam przypływa mocy i to mi się podobało. - A drugie życzenie to...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Powiedziałam zaklęcie unicestwienia. Zobaczyłyśmy, jak skrawki mięsa mu odlatują i się topi. - Zemszczę się, Wiedźmo... To były jego ostatnie słowa, bo wybuchł. Patrzyłyśmy na to beznamiętnie oprócz Rose, która była trochę przerażona. - Rose, widziałaś gorsze rzeczy niż unicestwienie demona- rzekłam ze śmiechem. - Wiem, ale dalej to przerażające- powiedziała. - Rozumiem. To teraz już wiem, czemu chciał mnie zabić, kiedy miałam roczek.
Pożegnaliśmy się z rodziną. Było dużo płaczu, ale jakoś to przetrwam. Weszłam do środka statku kosmicznego, zeszłam na dół i oniemiałam. Był stolik, kociołek, fiolki i nawet moździerz. Odwróciłam się i zobaczyłam, że stoi zadowolony. - To dlatego nam nie pomagałeś w pokonaniu demona- rzekłem wskazując na niego palcem. - Zgadza się, ale wszystko słyszałem. Jestem z ciebie dumny z tego, że z misji na misję jesteś coraz bardziej pomysłowa- pochwalił mnie. - Wielkie dzięki - powiedziała obrażona Rose wchodząc do góry. Zachichotałam i usiadłam przy stoliku. Było bardzo wygodnie. Byłam szczęśliwa, że zrobił mi taką niespodziankę. Dobry z niego przyjaciel. Ale zaraz potem zrzędła mi mina. Zbliżają się te znienawidzone dni. Czy je przetrwam? Jakoś muszę. Ale czy tylko zrozumieją, że nie cierpię tych dni, a już zwłaszcza TEN konkretny?
