Sen Benim Çıkmaz Sokağımsın

***Kabulleniş***

Mehmet;olan bitenlere Sevda'nın sessiz kalışını hazmedemiyordu.Sevda'nın hastanede "Vazgectim" dediğini çok iyi hatırlıyordu.Seda artık sözlüsüydü.Sevda aklından çıkmıyordu.Aynı seyi Sevda kendine yasatsa çıldırır,engel olurdu.Ama Sevda susmuştu,sonsuz bir sessizliğe bürünmüştü.Ustelik haber alacağı hic kimse kalmamıştı.Elif;Mehmet'le konusmuyordu.Neredeyse herkes kendine sırt çevirmişti.Ekrem bey;düğün tarihini uzatmak istemiyordu.Bir hafta icinde nisan ve düğün yapmaya karar verilmişti.Sevda yaşadığı acıyı "kanser" olarak benimsemişti.Yuregine yapışmış,caresi olmayan bir kanser hücresi,günden güne de o acıyla yasamaya boyun eğmişti.Mersinde ki evde KPSS'ye hazırlanıyordu.Bir an önce ataması olsun istiyordu.Bu süre zarfında Murat'la hergün konuşuyor,mesajlaşıyordu.Sevgili değillerdi ama birgün konuşmasa hayatında boşluk hissediyordu.Murat aradı.
-Sevda ne yapıyorsun?
-Bildigin gibi murat sınava çalışıyorum.Bu arada liseden arkadasım Mert'in babası öğretmendi.Simdi yeni bir etüt merkezi açtı.Oraya beni çağırıyor,atamam olana kadar orda derslere gireceğim.Bugün ilk iş günüm oraya gideceğim birazdan.
-Bu çok iyi senin adına sevindim.
Murat durgundu,birsey diyecekmiş ama diyemiyor gibi bir tavrı vardı.
-Sen ne yapıyorsun? İşler nasıl gidiyor?
-İyi gidiyor,seni düşünüyorum Sevda.Toprak yağmursuz olur mu?
Sevda sasırdı.
-Olmaz ne demek bu şimdi?
-Ben seninle konuşmadığım Zaman,kendimi çöldeki ;suya hasret kumlar gibi hissediyorum.
Sevda gözlerini kapattı.İcinden;
"Beni seviyor,benim diyemediklerimi bana söylüyor.Bende böyle hissediyorum.Sesini duymadığım zamanlar yasamıyor sayıyorum."
Mehmet'ten daha farklı birsey vardı aralarında,onuda sevmisti ama Murat'ın doğallığı çoğu insanın sahteliğinden bin kat iyiydi.Olgundu ayrıca;O olsaydı Mehmet'in yaptığını asla yapmazdı.
-Anlıyorum murat! Benim diyemediklerimi söylüyorsun.Ne diyebilirim baska bilmiyorum.
-Ben hiç kimseye böyle hissetmedim.Oyunda,MSN'de bir cok kadınla konustum yalan yok,ama seni oyunmuş gibi göremedim.Canım sıkıldığında baska birini bulurum deyip silemedim.Beni sevmek zorunda degilsin Sevda,ben seni kendimce seviyorum.Bu sevgi ikimize kadar yeter....
Sevda da seviyordu.Yasadığı travmalar,acılar hepsini görmezden geliyordu.
-Teşekkür ederim böyle düşündüğün için Murat.Ben ilk defa kendimi;sanaldan birine yakın hissettim.Duygularımız sanırım karşılıklı.
-O halde Sevdam iyiki varsın.
Bu söz önemliydi Sevda icin;iyiki varsın... bu kelime birçok iltifattan,süslü püslü kelimelerden daha değerliydi.
-Sende Murat.
Telefonu kapatıp her şerde bir hayır var dedikleri bu olmalı dedi.Eğer onca acıyı yasamasaydı,yalnız hissedip hicbir Zaman o oyunda onunla tanışamayacaktı.Saate bakıp derse gitmek icin hazırlandı.
Arabaya bineceği vakit telefon çaldı.Kayıtlı olmayan bir numara;
-Efendim kimsiniz?
-Sevda...
o sesi cok iyi tanıyordu.Mehmet'in sesiydi,bu sefer eli,ayağı titremiyordu.Sıradan eski bir tanıdık gibi hissetmisti.İcindeki umut ve hayal kırıklıkları onu kendine yabancı hissettirmişti.
-Ne diyeceksin daha? Düğün davetiyeni mi göndereceksin eniste!!!
Mehmet " son kelimesiyle yıkılmıştı.Tıpkı Sevda gibi... sesi titredi ne diyecegini bilemedi.
-Yapma Sevda;bu kadar cabuk kabullenişini anlamıyorum.
-Kabulleniş öyle mi? Peki kabullendim bunu bile bile neden arıyorsun? Konuşacak birsey oldugunu sanmıyorum Mehmet.Ayrıca istedigin gibi kahrolmadım.Son düşüşümden sonra Ayağa sağlam kalktım.
Mehmet duydukları sözler karşısında deliye dönüyordu.Eksik bildiği bir sey vardı ama Sevda kalkmakla birlikte,kalbini baska birisine kaptırmıştı.Ne söylese simdi boşaydı.Yaptıklarının asla geri dönüşü yoktu.
-Kahrolman icin değildi hicbir sey ben onun kardeşin oldugunu bilmiyordum Sevda.Seni kahretmek istediğimi nasıl düşünürsün?
-Evet ilk gün bilmiyordun belki,Hastanede ki pişmanlığından sonra vazgecersin diye düşünmüştüm.Sense bu yolda devam ettin.Ustelik o günden sonra biliyordun herseyi.Sana ayıracak vaktim yok,bir daha aramazsan Mutlu olurum.En azından bunu eski günlerin hatırına yap.Mutluluklar size...
Arabaya hırsla bindi, kapısını çarparak kapattı ve derse gitmek icin yola çıktı.Önceden olsa oracıkta yığılırdı..Salonda Mehmet'i görüp yığıldı gibi.Bu sefer öyle olmadı.Mehmet'in dediği kelimeyi düşündü.
"Kabullenmek"
Kabullendim,hemde hergün gözyaşı döke döke Mehmet.Etimi koparıyorlarmış gibi acılar çekerek.Sac tellerimi tavana asıp sallandırıyorlar gibi...
"Kabullendim"