Sen Benim Çıkmaz Sokağımsın

***Ön Yargı***

Sevda ve Mehmet iki sene boyunca konuşamadılar.Mehmet'i aramak istese bile numarası yok Sevda da.Mehmet'se okulu bitirip Adana'da polislik görevine başlamıştı.Cinayet büroda çalışıyordu.Yogundu bazen annesini bile Mersin'e gidip göremiyordu.Sevda'yı yine ilk gün gibi çok seviyordu.Elif'i arıyor; Sevda'yı sormadan kapatmıyordu telefonu.Sevda üçüncü sınıftı,Bir sene daha okuduktan sonra öğretmen olacaktı.Okuldan gelen çıkma tekliflerine aldırmıyordu.Alışıyordu,ama Mehmet'in yokluğunun acısı henüz kabuk tutmamıştı.Mehmet aklına her gelişinde o yara kanıyordu.Okulda son sınavına girdi ve Mersin'in yolunu tuttu.Bu sefer otogar Sevda'ya daha cok kalabalık gelmişti.Yalnızlığı yüzüne çarpıyordu.Eve gecti,Zeynep hanım her gelişinde ki gibi masayı donatmış fakat Sevda gram birsey yiyemiyordu.Uzaktayken yinede derslerle biraz olsun kafasını dağıtıyordu.Mersin'in her taşında,her toprağında,Denizin her dalgasında Mehmet'i görüyordu.Her nesne her canlı ona Mehmet'i hatırlatıyordu.Geldiği gün Elif aradı.
-Sevda nerdesin?
-Evdeyim,kahvaltı yaptım uzanacağım Elif.
-Ben dün geldim seni erkek arkadaşımla tanıştırmak istiyorum.Lütfen kırma Yusuf ailemlede tanıştıktan sonra Niğde'ye dönecek.
-Tamam Elif ama cok duramam.Sadece senin icin çıkacağım.
-Sen gelde hic önemli degil istedigin Zaman gidersin canım dostum.
Saat iki gibi hazırlanıp Elif'in ve sevgilisi Yusuf'un beklediği cafeye gitti.Farklı küçük bir cafeydi mezitlide.Elif'in konumunu gönderdiği cafeye girdi,etrafa baktı.Gözü Elif ve Yusuf'u aradı.Elif seslendi.
-Sevda gel yukarıdayız.
Cafe iki katlı, Elif merdivenlerin  dördüncü basamağından seslenene kadar arka taraftaki merdivenlere dikkat etmemişti Sevda.
Elif'e dogru yürüdü sarıldılar.
-Sevda gayet iyi görünüyorsun.Hosgeldin,
-Ne demezsin diyerek güldü Sevda.
Yukarıya çıkıp masaya gectiler Sevda'ya sandalye cekti Elif.
-Yusuf;sana her Zaman bahsettiğim Sevda arkadasım.
Yusuf Güler yüzlü esmer bir genç Sevda'ya bakıp;
-Hosgeldin Sevda.Dedigi gibi her buluşmamızda ismin geçiyordu,Bu kadar iyi arkadaşlıkların kalması cok iyi memnun oldum. Diyerek tebessüm etti.
-Evet Elif'in yuregi kadar dostluğuda muhteşemdir.Cok şanslısın Yusuf memnun oldum.
-Tesekkürler canım dostum o senin muhteşemliğin iyiki geldin.
-Elif aslında hic çıkmayı düşünmüyordum ama sana yokda diyemedim.
Yusuf'a bakarak.
-Sen ne okuyordun Yusuf? Ben telefonda Elif'e hic sormadım.
-Ben de bankacılık okuyorum Sevda.
-Başarılar.
-Tesekkürler
Elif'in ağzı kulaklarındaydı Yusuf'a bakarken gözleri parlıyordu.Belliydi yeni tanısmıs gibi hem Mutlu hem sevinçliydi.
-Sevda Seninki Adana'da çalışmaya başlamış.
Sevda'nın beyni uyuşmuştu.Hazır degildi onun hakkında birsey ogrenmeye,üstelik suan yakınında oluşunu öğrenmesi gözlerinin dolmasına yetmişti.
-Elif  ondan bahsetmeye gelmedim.Bana lütfen birsey anlatma.
-O öyle demiyor ama her fırsatta seni soruyor bana.Seviyorsunuz deliler gibi...
-En son ne Zaman sordu?
-Bir iki ay önce konuştuğumuzda sormustu.Final haftasındaydım sanırım.
-Anladım.
Sonra Yusuf ve Elif'e baktı.İnsallah sizin sonunuz bizim gibi olmaz diye geçirdi içinden.
Saat beşe geliyordu.Sevda kalkmak istedi.Yusuf ve Elif'e
-Ben artık eve gideyim hic dinlenmedim.Umarım hep aşkla kalırsınız.
-Elif ben gecireyim seni kapıya kadar geldiğin icin cok Mutlu oldum.
Merdivenleri inip cafenin önünde duran arabasına dogru yürürken,
-Sevda sence nasıl biri Yusuf? Senin fikrin benim icin önemli.
Sevda tebessüm ederek;
-Sen sevdikten sonra baska kimsenin fikrini önemseme Elifcim.Bence gayet ılımlı,olgun birisi.
Sarılıp vedalastıktan sonra arabasına binip eve dogru yola çıktı.Aklında hep Mehmet vardı.Bir zamanlar oda Mehmet'e çaktırmadan aşk dolu gozlerle bakardı.Bu ayrılığı kendi istediği icin vicdanı rahat olmuyordu.
Mehmet yıllık izninin yarısını kullanmaya karar vermişti.Bu hafta annesiyle akraba ziyaretleri yapmak istedi.Geldiginden beri kimseyi görmemisti.Mersin'e gelirken Sevda'ya ilk defa öfkeliydi.Bitirmeseydi seneye evlenebilirlerdi.Sevda'nın kendini sevmedigini düşünmeye başlamıştı.İlk defa unutup yeniden sevmeye karar vermişti.Elif'le iki aydır konuşmamıştı.Kesin baska bir adamla yeni bir aşk yaşıyordur diye düşündü içinden.Zaten anneside artık Sevda'yla olmasını onaylamıyordu.Ogluna zarar verdiğini düşünmüştü.Mehmet'e hic tanımadığı bir kac akrabalarının bekar kızlarını söylemişti.Tanıs,konus demisti ama Mehmet hic yanaşmamıştı.Kalbi hâlâ Sevda'ya aitken baskasını hayatına almanın saçma oldugunu düşünüyordu.Sevda gelmis olmalı dedi.Biraz önce ona öfkelenmiş,unutmaya karar vermişti.Yinede mersine girer girmez etrafa bakınıyordu.Koca Mersin'de Sevda'yı görmek mümkün degildi tabi.Elif'e sormak istemiyordu artık.Sevda unuttuğumu sansın diye geçiriyordu içinden.Canı cok yanmıştı,ayrılığın ilk günü ayakta zor duruyordu.Eve uğramadan önce banka müdürü Olan dayısını ziyaret etmek istedi.Dayısı Metin bey; babasının vefatından sonra herzaman yanlarında oldugunu hissettirmişti.Ziyaret etmeden olmaz diye düşündü.Merkezdeki bankaya girdi.Kapıda bekleyen güvenliğe;
-Kolay gelsin.Ben Metin Yıldırım'ı görecektim.Nerede acaba?
-İkinci kat sağdaki ilk kapı efendim.
Mehmet kapıyı çaldı ve girdi.
Dayısı görür görmez ayağa kalkıp iki kollarını açtı.
-Aslanımm! Hosgeldin buyur gel içeriye.
-Hosbulduk dayı.
Mehmet masanın diger müşteri koltugunda oturan bey'e de kafasıyla selam verip karşısına oturdu.
-Nerelerdesin oğlum polislik nasıl gidiyor? Ablam nasıl?
-Yoğunuz dayı hayırlısı.Bugun yıllık izindeyim.Anneme giderken sana uğramak istedim.
-Çok iyi yapmışsın Oğlum helal olsun sana okudun meslek sahibi oldun.Enistem de olsa gurur duyardı.
Diyerek karşısında oturan zengin görünümlü ayak ayak üstüne atmış vaziyette oturan beyefendiye dönerek;
-Ekremcim bu Mehmet benim yeğenim,iki senedir polis olmak icin universitede okuyordu.Bu sene geldi calışmaya basladı. Diyerek gururla tebessüm edip Mehmet'i gostermisti.
Ekrem bey Mehmet'e bakıp ;
-Aferin genç aferin! Baban anladığım kadarıyla rahmetli,yaşıyor olsaydı dayının söylediği gibi gurur duyardı.Cok güzel meslek seçmişsin.
Mehmet bu kadar övgüyü sevmezdi.Sıkılmıstı bile bir bahaneyle kalkmak istedi ama dayısı bir cay icmeden bırakmam dedi.
Ekrem bey konusmaya devam etti.
-Benim iki kız var,birisi okuyor,digeri ne olacak belli degil.Sen büyük kız Seda'yı tanırsın Metin.Sirkette durmuştu sonra baska islere girdi.Simdi arada bir geliyor hayırsız.Okuyan şirketin adını duyduğu an parlar,kendi ayakları üstünde duracakmış.
-Simdiki gençler okumak icin can atıyor ekremcim,bilinçliler.
Mehmet konuya hic dahil olmadan cayı biran önce icip kalkmayı planladı.
Son yudumunuda icip;
-Dayı ben artık gideyim.Annem bekliyordur.Sizlede memnun oldum Ekrem bey iyi günler
Diyerek kalktı ve eve gitti.Kapıda Emine hanım boynuna sarıldı kac aydır sadece telefonla konuşabiliyordu.Özlemisti evde baska cocukta yok sadece Mehmet'i düşünüyordu.Masada hazır olan yemeklerden zorla "ye oglum,ye hepsini sen geliyorsun diye hazırladım" diyerek Mehmet'in tabağa servis yapıyordu.
-Seni iyi gördüm.
-İdare ediyorum anne yoğunum biliyorsun.
-Aferin oğlum işinde gücünde ol kafanı baska seylerle meşgul etme.
Yemegi yedikten sonra annesine yardım icin mutfağa birkac tabak götürüp tezgahın üzerine koydu.Sevda'yla kahve yapmıştı bu mutfakta.O Zaman hersey çok güzeldi bu güzelliği bozduğu için Sevda'ya kızdı kafasında.Dayısı arıyordu,daha bugün görüştük hayırdır insallah!diyerek açtı telefonu;
-İyi aksamlar oğlum sana birşey söylemek icin aradım.
-Dinliyorum dayı.
-Bugün tanıştığın Ekrem bey seni çok sevdi.Sirkette çalıştı diye bahsettiği kızı Seda'yı sana vermek istiyor anlayacağın.Duruşunu,efendiliğini cok beğenmiş.Ekrem bey bankanın en seçkin müşterilerindendir.Onu kırmak istemedim.Sana soracağımı söyledim.
Mehmet ilk defa karşılaşmıştı böyle bir durumla bir baba kızını sunar mı ilk gördüğü adama diye kınadı.İyi bir aile kızı olmasa dayım bana demez,bende Sevda'yı unutmak istiyorum.O halde neden olmasın ayrıca kaybetmeyi onada yasatmak istiyorum diye düşündü ve cevabını verdi.
-Tamam dayı sana güvenim sonsuz ne Zaman istersen gidip isteyelim.
Öfkesine yenik düşmüştü.Oysa Sevda da kendi kadar acı cekiyordu.Bir kez olsun baska birini düşünmemişti.Ama o kafasında artık kendini sevmediğini,bitirebildiğine göre vazgecmesi bu kadar basit demekki gibi önyargıya hapsetmişti.
-tamam oglum sana haber edeceğim.
Emine hanım merakla Mehmet'e bakıyordu.Dayısıyla Ne konuştuğunu merak etmişti.
-Eve gelmeden dayıma uğradım demistim anne.Bugün orda Ekrem adında bir beyefendi vardı.Kızını bana vermek istiyormuş.Dayıma olur dedim.
Emine hanımın gözleri parladı,sevinçle kalkıp Mehmet'e sarıldı.
-Sevindim oğlum en iyi kararı verdin.Acı cek cek nereye kadar? Sen cok iyilerine layıksın.
Mehmet bu laflara suratını asmıştı.Sevda kötü biri degildi.Üstelik ondan iyisini bulmak degildi amacı sadece yuva kurmak ve Sevda'ya olan önyargılarından dolayı dayısının teklifi onaylamıştı.Hem Sevda kadar sevemeyeceğini adı gibi biliyordu.İki sene gecmisti sevgisinde gram azalma olmamıştı,öfkeliydi bu aşkın bitmesinde sadece Sevda'yı sorumlu tutuyordu.