Hand Killer (On Going)

Chapter 27

Rheyven’s P.O.V

“Ira, Pwede bang humingi ng favor?” napatingin namn sya sa akin.

“ano yun?” paano ko ba to sasabihin sa kanila. Mukang napaintindi na ni cyrus sa kasama nya ang gagawin malamang lasing pa kasi yun.

Iniabot ko sa kanya yung baril. Akin yun. Binili ko yun bago pa man kami pumunta dito.

“gamitin mo to sa mga susugod sa atin okay? Para sa kaligtasan mo.”

“huh? Anong pinag sasabi mo?” napalingon ako bigla nang marinig naming ang mga yabag ng kanilang paa sa damuhan. Sobrang lakas ng presensya nila dahil na rin sa kapangyarihan nila na at sama sama pa.

“gawin mo na lang please? Hindi sila tao.” Hindi na ako nakapag salita agad nang mabilis silang nakalapit sa amin. Nakita ko pa sa gilid ng mata ko nang dahan dahang inilapag ni ash si steven sa gilid pinalitan nya rin yung tali sa sugat nito at pumunit sa kanyang pantalon.

Nakapalibot na sila sa amin halos manlisik ang kanilang mata lalo na’t kami ang unang target nila. Kami ang nakita nila. Sampu sila at puro lalaki iyon. Hindi ko namalayan na may nakalapit na pala sa akin at hindi ko maramdaman ang katawan ko na mag bago nasa normal lang ako kahit na tinitigan ko na ang kutsilyo na hawak ko.

“fuck! Anong nangyayari?” rinig ko na sabi ni cyrus. Ganun din sya. bwesit! Parang hindi ko yata kayang lumaban. Ito ang unang beses ko na makipag patayan ng hindi man lang nag paramdam ang kakayahan ko.

Wala na akong nagawa at sumugod na agad sa kanya.

“shit! muntik na ang mukha ko puta!” singhal nang mokong na nasa harap ko.

“ pakialam ko sa mukha mong parang gasul!” hindi ko na pinalampas ang pag kakataon ng nag bago ang kulay ng mga mata nya. Kulay skyblue ito na katulad ng sa akin. Pag nagiging ganito ang mga mata ko ang lamig sa pakiramdam at parang nag yeyelo ang buong katawan ko. Ganun siguro talaga at naka base ito sa kulay ng mga mata naming kung gaano kalakas ang abilidad naming pumatay.

Sa isang iglap napatay ko na agad sya. sa pagkakataon na ito at may lumapit na naman sa akin. Hanep! Ako ang nilalapitan ng mga ito at hindi ako mapapagod kakasugod. Napansin ko na nag iinit ang mga kamay ko.
“Tangina! Bumalik na rin sa wakas!” rinig kong sigaw ni cyrus. Mukang na stuck lang pala yung lakas namin.

Sa mga oras na ito, bumalik na ang pakiramdam ko. Nag iinit na namn ang mga kamay ko. Ang mga mata ko ay parang yelo na sa lamig. Nag papasalamat kami na bumlik na rin ito dahil aaminin ko, nagiging malakas kami sa tuwing nag babago ang pakiramdam ng katawan naming at hindi naming nararamdaman ang sakit at pagod sa pakikipag laban.

Hinihingal akong napatayo at bumalik na ulit sa dati ang aking  sarili.

Lumapit sa akin si ira na sugatan, at hawak parin ang baril. At napaupo ito sa harap ko.

“anong nangyari sa iyo kanina? Nag bago ang kulay ng mga mata mo katulad ng kulay ng nakalaban ko.”