BAY UKALA

4. Bölüm SEN YETERKİ GÜL

Multimedya: KUMSAL

Bölüm kısa oldu biliyorum ama yakın zamanda uzun bölümlerde gelecek sizi seviyorum ∞

4.BÖLÜM SEN YETERKİ GÜL

Ölmüş bir insan düşünün hani onu birdaha hiç göremiyceğiniz için anlamını çözemediğiniz duygular yaşar karanlık ta bulursunuz kendinizi şuan işte ben o karanlıktaydım ama ölmüş biri için değil birdaha asla göremiyceğim biri için o "dıııııt" sesinin ardından yaşadığım hayal kırıklığının sözle ifade edemiyceğim kadar tuaftı derin bir kuyuya atlamıştım sanki o an kendimi ve çıkmak için gayret bile göstermemiştim aklıma soru işaretleri oturmuştu Aras kendini kaydedeceğini söylemişti ama Gökhanı kaydetmişti onu tanıyormuydu? Eğer tanıyorsa onunla birdaha konuşabilirdim veya sadece benim hayal ürünümdü sorularımın cevabını alacağım tek kişi vardı oda BAY UKALAYDI beni en son aradığı numaraya baktım kendini kaydetmemişti bile numaraya tıklayıp telefonu kulağıma koydum

" Efendim Kumsal" sakinliği sinirimi bozmuştu vakit kaybetmeden

" Sen Gökhanı nerden tanıyorsun?"

" Telefonda konuşmayalım buluşalımmı?"

" Soruma cevap ver BAY UKALA Gökhanı nerden tanıyorsun?"

" Okulun arkasındaki kafeye gel orda seni bekliyo olcağım"

Telefonu direk suratına kapatım tıpkı Gökhanın bana yaptığı gibi acaba Arasta üzülmüşmüdür? Şuan için düşünmem gereken en son şeydi bu hemen yatağımdan kalktım ve dolabımda elime gelen ilk şey olan siyah pantolonumu giydim üstümede dolaptan bir kazak çıkarıp giydim . Telefonumu yatağımın üstünden alıp saate baktım.

17.30

Saat çok geç sayılmazdı odamdan çıkıp kapıya doğru ilerlediğim sırada annemin sesi mutfaktan geliyordu

"Kumsal kızım nereye gidiyorsun"

" Anne gelmediğim günlerde işlenilen konuları Bir arkadaşımdan alıcam"

İçimden keşke daha yaratıcı bir yalan uydursaydım diye düşünürken aynı zamanda ayakkabılarımı giyiyordum.

Evden çıkarken havanın felaket derecede soğuk olduğunu anladım ve eve geri girip hani şu Arasın sana yakışmış dediği kırmızı montumu giydim ve kendimi tekrar dışarı attım .

Gidebildiğim kadar hızlı şekilde kafeye gittim çünkü gerçekten donuyordum. Kafenin içine girdiğimde gözlerimi masalarda oturan insanlara çevirdim BAY UKALA görüş mesafeme zar zor giren en köşede bir masaya oturmuş telefonuna bakıyordu gayet rahattı vereceği cevapları gerçekten merak ediyordum.

Onun yanına gittim ve karşısındaki sandalyeye oturdum

" Hoş geldin"

" Bak Aras ben buraya seninle sıradan bir muhabbet etmeye gelmedim"

" İsmimi senin ağzından duymak ne güzel"

" Saçmalamayı kes artık"

Sesim inanılmaz şekilde yüksek cıkmıştı remen bağırmıştım diğer masadakiler yüzlerini bize çevirdi e tabiki Arasta bana

" Birazcık sakin olsan iyi olucak herkez bize bakıyor"

" Çokmu rahatsız oldunuz BAY UKALA"

" Bana insanların içinde BAY UKALA demekten vaz geç artık"

" Ne o şu göklere çıkmış egonuzmu incildi"

" Kumsal gerçekten yeter"

"Evet bencede yeter sen Gökhanı nereden tanıdığını söyle bende gidiyim"

"Gökhan benim çocukluk arkadaşım ara sıra görüşürdük tabi sende ilk tanıştığımız gün annesi ve babasının ölümünden felan bahsedince bizim Gökhan olduğunu anladım"

" Peki bana en başında niye söylemedin Gökhanı tanıdığını"

" Söylemedim çünkü onunla seni telefonda bile olsa görüştürmek istedim ve bunun sana sürpriz olmasını istedim kimsenin seni anlamaması seni üzüyordu bende seni biraz olsun mutlu etmek istedim senle konuşmamızın ardından akşam Gökhan'a ulaştım senin şu ağır depresyonundan bahsettim senin numaranı da ondan istedim. Planım çok basitti önce seni kendi telefonumdan arıyacak daha sonra ise kaydedeceğimi söyleyip Gökhan'ı kaydedecektim"

"Peki ya neden Mavişim diye kaydettin" sesim histerik şekilde ağlamaklı çıkmıştı o tekrar dudaklarını araladı

" Çünkü Gökhan ona Mavişim diye hitap etiğini söylemişti bende öyle kaydettim"

Bu neden daha önce aklıma gelmemişti Evet hep Mavişim derdim çünkü gözleri BAY UKALANIN ki kadar maviydi. BAY UKALANIN dediği her şeyi son hecesine kadar dinlemiştim benim gerçekten üzülmemi istemediği için Gökhan'la beni kısada olsa konuşturmuştu ona minnettardım yani öyle olmam gerekiyordu değilmi Tamam ukalaydı felan ama iyi çocuktu

" Benim artık Gitmem lazım teşekkür ederim kısada olsa onunla beni konuşturduğun için" dedim ve yüzüme tatlı bir gülümseme yerleştirdim.

" Bir şey değil AKSİ KIZ yeterki sen her zaman gül"

VOTE VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM VE SİZİ SEVİYORUM ∞∞∞∞