BAY UKALA

14. Bölüm KORKU

14.BÖLÜM: KORKU

Gelecekteki hayallerim geçmişin gölgesinde kalmışçasına birer birer ölürken ben aslında Şuan olmam gereken durumdan çok uzaktaydım. Bir sahil kasabasındaydı ruhum. Bir gün öncesinde kalan ruhum. Hiç yaşanmamıştı sanki, sanki her şey birer hayaldi ve biz o hayaldeki iki insandık ama biz biz değildik her şey bizim istedimiz şekilde oluyor ama biz biz değidik işte anlatamadığım o şey sanki her şeyi benden alıcak gibi geliyordu tıpkı Gökhanın gidişi gibi o yüzden ilk günden beri mesefeyle yaklaşmıştım ben Arasa çünkü oda gidicekti şimdi değilse bile gidicekti imkansız gibi görünsede gerçek buydu Dün o muhteşem gün ve Ardından bu gün beni bu hale getiren şey mutlu olmaktan korkmamdı belkide Çünkü ne zaman mutlu olsam ilerisinde bir şey çıkıyordu bu yüzden sabahtan beri yatağımdan çıkmıyor bilmem kaç kez tekrarladığım dün hiç yaşanmamış olsun adlı duamın bir kez daha sonuna gelmiştim dünü tam anlamıyla silmek değildi asla amacım dün yüzümde olan mutluluğu silmekti ve onun yerine asla mutlu olmadığımı belirten bir ifade koymaktı tuhaftı belkide saçmaydı ama başka bir açıklaması yoktu işte mutlu olmaktan son derece korkuyordum hayatımdaki insanlar ve onlarla olan ilişkilerim Gökhanın gitmesinin ardından yaşadığım onca şey ve Arasın hayatıma girişi belkide buradaki kilit nokta Arastı onun yanındayken mutlu oluyordum yanımda o olduğu için günden güne farklı duygular içinde olmuştum onu tanıdığım günden bu yana ama sanırım ondanda korkuyordum

Nedenmi?

Ona gün geçtikçe artan duygularımdan belki bu birçok insan için güzel bir şey gibi görünebilirdi fakat benim için değildi bir gidişi daha kaldırabilicek bir bünyem yoktu Gökhanın gidişinin üstünden çok zaman geçmişti ama unutmak mümkün değildi yüzleşmek mümkündü ama ben ne yüzleşmek istiyor nede unutmak istiyordum kafam karmakarışıktı daha doğrusu ne yapacağını hala bilmeyen düşüncelere sahiptim

Artan duygularımın peşinden gitmek sanırım benim için en mantıklı sebeplerdendi belkide ama ya geçmiş ya asla kirlenmeye layık olmayan anılar onlara ne olacaktı Gökhanın kalbimdeki boşluğunu doldurmaya yetecekmiydi o duygular?

Gözümden düşen damlaları durdurmaya yeticekmiydi?

Düşünmeyi durdurabilecek miydim o duygularla?

HİÇ SANMIYORUM

Hiçbiri gerçek olmayacaktı Arasla yaşayacağım anıları düşüneceğim zaman önüme bir engel çıkacaktı ama ben hiçbir zaman vazgeçmekten yana olmadım bu yüzden asla pes etmeyecektim duygularımın sesini dinleyip belki mutlu belki mutsuz olacaktım ama denemekten zarar gelmezdi veya ben öyle sanıyordum doğru yolu seçtiğimden asla emin olamıyordum ama eğer bu yolun sonunda bir uçurum varsa kendimi şimdiden hazırlamam gerekiyordu düşüncelerimi bölen telefonumun bildirim sesi odayı doldururken yatağımın yanına uzandım ve telefonumu elime aldım ekran açıldığında

Ebrardan 3 yeni mesaj

Kilit ekranını yavaşça yukarı kaydırdıktan sonra Ebrarın mesajlarını görmek için mesajlar bölümüne girdim

GÖNDEREN:EBRAR

Kumsal seninle bir konu hakkında konuşmamız lazım

Benim için çok önemli

Lütfen bu gün buluşmamız lazım

Mesajları okuduktan sonra konuşacağı önemli konuyu merak etsemde cevap vermek içimden gelmedi bu yüzden aramayı tercih edip isminin üstüne tıklayıp telefonu kulağıma götürdüm ilk çalışta açmasını beklemiyordum hemen konuşmaya başladı

" Kumsal mesajlarıma neden cevap vermiyorsun?" sesi beklediğimin aksine çok sinirliydi ne olmuş olabilirdi ki diye düşünürken dudaklarımı araladım