BAY UKALA

15.Bölüm KAYBETMEK

15.BÖLÜM

Boş Boştu on saniye önce dolu olan düşüncelerim şimdi boştu bir anda ortaya dökülmüş olan düşüncelerimi toparlamak zor olacaktı fakat tek sorun bu değildi şuan Karşımdaki gök mavisi gözlere bir cevap vermem gerekiyordu.

Ne yapacaktım?

Ebrar'a karşı söylediğim cümleleri şimdi Aras'ın gözlerinin içine bakarak söyleyebilecek miydim? Beni içine çeken düşüncelerden sıyrılıp elimin tersiyle yanağımdan akan yaşı sildim ve aklıma gelen ilk şeyi yapıp kaçmaya karar verdim. Neyden kaçtığım belirsizdi sadece kaçmak istiyordum nefessiz kalana kadar koşmak belki de fakat benim bu düşüncelerimi durduran güçlü bir el oldu daha sonra ise bir açıklama bekleyen mavi gözler.

Ona Döndüm

"Aras" dudaklarımın arasından çıkan tek şey onun ismi olmuştu birkaç dakika öylece yüzüme baktıktan sonra hazırlanmış bir edayla bana baktı ve dudaklarını araladı.

" Senden bir açıklama istemiyorum sadece kendine bile itiraf edemediğin o cümleyi kurmanın mutluluğunu yaşamam için birkaç dakika ver bana"

Birkaç saniye öylece baktım yüzüne ne demek istediğini anlamamıştım mutluluğunu yaşayacağım demişti öyle değil mi? Peki ne için gerçekten mutlu olduğu sebep benim onu sevmem miydi? Yoksa beynimde haftalardır düşünmeyi durduramadığım şeyleri duyması mıydı? Sanırım her ikisi de ne düşüneceğimi bilemiyordum asıl önemli olan o gerçekten ne düşünüyordu oysa şuan yapmak istediğim tek şey onu ne kadar çok sevdiğimi yüzüne karşı söyleyip sonra ona sımsıkı sarılmaktı ama yapamıyordum işte nedeni belirsizdi derin bir nefes aldım başka yapacak hiçbir şeyim yoktu şuan için gözlerimi yere indirdiğimde Aras bana bir adım daha yaklaşıp kollarını kollarıma doladı kafasını boynuma indirdiğinde nefesi tenime çarpıyordu. O an fısıltıyla kulağıma gelen ses işte her şeyi birbirine bağlayan sesti az ama fazla anlam taşıyan sesin tam anlamıyla sahibi oydu rüyadan çıkmışçasına gözlerimi büyüterek ona baktığımda yeniden tekrarladı

"Seni seviyorum"

***************************************

Kum saatinden düşen parçacıkların hepsinin bir anlamı varmış gibi bakıyordum o an. oysa hepsi birer kum tanesinden ibaretti sanırım ben her şeye fazla anlam yüklüyordum elimdeki kum saatini çalışma masamın üstüne geri bıraktıktan sonra ona bir kez daha bakıp gülümsedim Arasın hediyesiydi geçen hafta okulda yaşadığımız o olayın üzerine okuldan derslere girmeyip erkenden çıkıp bir kafeye oturmuş ve uzun uzun bizi konuşmuştuk hem de en baştan başlayarak uzun zaman olmuştu tanıştığımızdan bu yana her bir anıyı en küçük ayrıntısına kadar hatırlamam sanırım ona verdiğim değerden kaynaklanıyordu fakat o gün konuştuğumuz şeyler biraz farklıydı konuşan sanki biz değildik kendi kişiliklerimizden farklı kişiliklere bürünmüş gibiydik ne onun kurduğu cümleler ona aitti nede benimkiler bana

O gün birbirimiz için geçen tuhaf bir gündü. tam masadan kalkacağımız sırada Aras sırt çantasından bir kum saati çıkarıp masanın üstüne koyup ters çevirmişti ve düşen kum tanelerine bakıp şu cümleleri kurmuştu

"Zaman hızlı geçiyor hem de çok hızlı ve ben seninle daha fazla zaman geçirmek istiyorum yani Kumsal bu kum saatti sende kalsın ve söz veriyorum sen bu kum saatine bakıp beni düşündüğün ve senin yanında olmadığım her anı telafi edeceğime kaç dakika olursa olsun söz veriyorum"

Ve bunları BAY UKALADAN duymam sanırım Arasa olan duygularımı arttırmıştı onu gerçekten çok seviyordum ama eğer biraz daha oyalanırsam şu çok gereksiz olan basketbol maçına geç kalacaktım Arasla şu bir haftada takımdan ayrılmak istemem konusunda çok tartışmıştık ama o tek sosyal aktivitemin bu olduğunu söyleyip durmuştu artık resmi olarak sevgili gibi bir şey olduğumuz gerçeği onu annem gibi davranmasını gerektirmiyordu ama bunu ona söylememiştim söylesem takmayacağını biliyordum son kez aynaya bakıp kendimi evden dışarı attım ve caddenin sonuna kadar telefonumda ruh halimi biraz olsun değiştirebilecek hareketli şarkılarla dolu olan şarkı listesinden herhangi bir tanesine basıp kulaklığı kulağıma taktım ve yol boyunca öyle yürüdüm okulumuzun basketbol sahasına geldiğimde Aras ortalarda yoktu telefonumdan şarkıyı kapatıp onun adının üstüne tıkladım ve açmasını bekleyeme başladım ama açmadı birkaç kez tekrar tekrar aradım açmaması merak duygumu arttırıyordu Aras tanıştığımız günden bu yana birkere olsun telefonumu açmamazlık yapmamıştı ne olmuştu şimdi neden açmıyordu aklımda binlerce senaryo kurmuştum sanırım Gökhanın gidişinin ardından senaryo kurma yeteneğimi baya geliştirmiştim