BAY UKALA

6. Bölüm BASKETBOL MAÇI

Öncelikle Arkadaşlar bölüme geçmeden önce bu yazıyı okursanız sevinirim iki gün önce 1k olduk yani 1000 kişi öncelikle hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim beni desteklediğiniz için teşekkürler daha nice 1000lere hepinizi çok seviyorum ∞

6.BÖLÜM : BASKETBOL MAÇI

Umutsuzluğun son evresi şuan yaşadığım, umudum tükendi yazmak rahatlatıyor beni sevgili birdaha asla yüzüne bakmayacağım günlük. Belki hayatımda ilk ve son kez günlük yazıyorum ama deniyorum onsuz bir hayatı. Ve denemelerim başarılı gidiyor şimdilik başarılı demek az oldu en fazla iki kere aklımdan geçiriyorum onu bu gün BAY UKALA ile yaptığımız antrenmandan bahsedeyim sana ilk başta biraz somurttum ama sonra Arasla çalışmanın aslında o kadarda kötü olmadığını fark ettim tamam kollarım kopana kadar bana antrenman yaptırmıştı ama en azından çok başarısız değildi bu konuda onun sayesinde 1.60 lık boyuma rağmen basket atmayı öğrenmiştim sadece bir kere geçirdim içimden onun yerine yanımda Gökhan olsun diye ama işte dedim ya umudum tükendi o sadece artık kalbimin üstünde siyah bir nokta belki bir ömür boyu silinmiycek bir nokta ama.......

Defteri kapattım Arasın dediği gibi gerçekten resmen kendime acı çektiriyordum o az önce günlük diye başladığım deftere yazdıklarımı okudukça BAY UKALANIN ne kadar haklı olduğunu gerçekten anlıyordum şu siyah nokta yazdığım beynimin bana bir oyunuydu Gökhanı unutmak istemediğim için unutamıyordum oysa gerçekten unutabilirdim ne yani okadar duygusal olmazdım değilmi şu her şeye ağlayan kızlardan değildim ama tam tarif edemiyordum işte yani duygularımı tam olarak tarif edemiyordum sanki yerinden oynamayan bir kayayı zorla itmeye çalışmak gibiydi benim duygularımı çözmek her neyse telefonuma gelen bildirim sesiyle düşüncelerim bölündü telefonu açtım ve mesajlar bölümüne girdim

GÖNDEREN: BAY UKALA

Okulun bahçesinde seni bekliyorum umarım bir günde pes etmemişsindir çünkü bu daha başlangıç

GÖNDERİLEN: BAY UKALA

Geliyorum BAY UKALACIM

GÖNDEREN: BAY UKALA

Şimdi UKALACIMMI diyceksin peki nezaman bana adımla hitap etmeyi düşünüyorsun

GÖNDERİLEN: BAY UKALA

Şimdi evden çıkıyorum

GÖNDEREN: BAY UKALA

Kesin cevap alamıycam yani

GÖNDERİLEN: BAY UKALA

Evden çıktım

Yazıp telefonu küçük kol çantama attım neden bu kadar çok istiyordu ki ona adıyla hitap etmemi belki ben BAY UKALA demekten hoşlanıyordum yani yanlış anlaşılmasın sadece ona BAY UKALA demekten hoşlanıyorum

"Anne ben çıkıyorum"

" Tamam kızım çok geç kalma" annemin sesini duyduktan hemen sonra evden çıktım ve her zamanki gibi Okula en hızlı adımlarla gittim bizim BAY UKALA Okul kapısının önünde bir eli cebinde diğer de telefonundaydı beni fark eder etmez yanıma geldi

" Biraz daha gelmeseydin kök salıcaktım buraya"

" Ben o kadar beklettiğimi düşünmüyorum"

" Hadi ama ağaç oldum burada"

" Uzatma Aras hadi çalışmıycakmıyız?"

" Tamam hadi basket sahası arkada biliyorsun"

O yürümeye başladı bende yanına gittim bu gün hava beklediğimden fazla sıcaktı Kasım ayında olmamıza rağmen BAY UKALAnın üstünde kırmızı bir tişört vardı acaba üşüyormuydu kendime bir kez daha düşünmemem gereken şeyleri düşündüğüm için kızdım ben düşüncelerimle boğuşurken göğsüme sert bir şey çarptı acıyla bağırdığımda BAY UKALA da yanıma geldi