BAY UKALA

17.bölüm KÖPRÜ

  

Multimedyadaki şarkıyı severek dinliyorum bu aralar bu bölümü yazarken de fazlaca dinledim yazdığım hikayeye uyduğu için multimedyaya koymak istedi

Beynim düşünmeyi bırakmış ruhum darmadağın olmuştu yanımdan geçen insanların yürürken çıkardığı sesleri kulaklarım duymayı bırakmıştı sessizdi sanki bulunduğum yer sadece düşüncelerim konuşuyordu başı sonu olmayan senaryolar şelaleden akarcası 'na boşalıyordu. ama ben durmaksızın koşuyordum kalp atışlarım hızlanmıştı yanaklarımdaki yaşların yerini yenisi alıyordu bu döngü dakikalarca devam etti bacaklarım artık durmak için isyan ediyorlardı halim kalmamıştı Arasların evden oldukça uzaklaşmıştim adımlarımı yavaşlattım ve hemen önümdeki bank ta durdum oturduğumda elimde sıkı sıkı tuttuğum zarflar a gözlerimi cevirdim eğer açarsam herşey daha kotu olabilirdi ama açmazsamda aylardir bekledigim umut ışığını kendim kapatıcaktim Aras hayatıma girdiği günden beri hayatım değişmişti uyuyamadığım gecelerin yerini güzel rüyalar almıştı kabuslardan terle kalktığım o geceler artık tamamen bitmişti özlem duygum bile azalmıştı hayatım düzene girmişti şimdi tekrar başa dönmek istemiyordum ama ya Gökhan, bencillikti bu yaptığım onun orda ne halde olduğunu bilmeden yazdığı mektupları yok sayamazdım o benim ilk aşkımdı çocukluğumdu hayallerimdi Arası şuan çok seviyordum bunu inkar edemezdim fakat ona çok kızgındım bunları benden saklamıştı ben umut ararken o benden almıştı umutlarımı daha fazla düşünmemin anlamı yoktu tarihlerine bakıp ilk mektubun zarfını açıp okumaya başladım

8/Şubat/2018

çok zaman geçti biliyorum aylar haftalar günler o gün sana ilk mektubumu yazarken iyi değildim ve biliyordum sende değildin. neden aramiyorsun dersen korkuyorum seni daha fazla üzmekten çok korkuyorum kendimden nefret ediyorum gitmek zorunda kaldigim için şimdi biliyorum zorunda degildin diyorsun içinden ama zorundaydım anlatamayacağım birçok şey var kumsal o şehir i terk ederken tek düşündüğüm şey sendin ve hala öylesin sen benim için çok farklıydın seni gerçekten seviyorum lütfen üzme kendini şimdi bu kağıdın üstünü gözyaşların kaplamıştır sil onları ve bana söz ver üzülmeyeceksin ne olursa olsun güçlü olacaksın sen yokken çok düşündüm bana daha fazla bağlanmaman için seni sevmiyormuş gibi davrandım hep, senin ne hissettiğinin her zaman farkındaydım anlamamış gibi yaptığım için affet beni sadece şehirden gideceğim en başından belliyken seninle son zamanlarımı güzel geçirmek istedim şuan belki anlamsız bu yazdıklarım belki de hiç yazmamam gerekirdi ama merak ediyorum seni nasıl olduğunu merak ediyorum o gün o telefonu kapatmasaydım bir daha hiç kapatamazdım özür dilerim Kumsal hayatini cehenneme çevirdiğim için özür dilerim

GÖKHAN

Nefes nefese kalmıştım hıçkırıklarımı bastırmaya çalışıyordum aklımda kalan soru işaretleri beynimi kemiriyordu göz yaşlarım tişörtümü bile sırıl sıklam bırakmıştı Sil göz yaşlarını yazmıştı özür dilemişti neden yazmıştı bunları aylar önce niye okumamıştım ben bunları kabus gibi geçen günlerimde beni merak ettiğini bilmiyordum beni seviyormuş gizlemiş ah be mavişim niye böyle yaptın niye seninle geçicek güzel zamanları yaşamamıza izin vermedin yanağımdaki göz yaşlarını Gökhanın istediği üzere sildim ve ilk mektubun zarfına koyup ikinciyi elime aldım ve zarfından çıkarıp derin bir nefes aldım.

14/Nisan/2018

Mektupları Arasın adresine göndermek ne kadar doğru bilmiyorum artık okuduğuna bile emin değilim zaten sadece belki okumuşsundur diye yazıyorum artık bilirsin ben olasılıklarla yaşamayı sevmem şimdi bir olasılığa bağlı mektuplar yazıyorum bazen kendime bile şaşırıyorum bu benmiyim diye ama artık geri dönüşü olmayan bir yola girdim ve bu yolun sonu yok eskiye dönebilmek okadar isterdim ki şimdi yanimda olmanı ve eskisi gibi gülmeni çok özledim şuan seni üzmekten başka birşey yapmıyorum biliyorum ama elimden başka birşey gelmiyor belki şuan mutlusun ve ben seni üzmeyi her zaman olduğu gibi başarıyorum oysa çocukken hep yaninda olacağıma söz vermiştim şimdi görüyorum ki koca bir yalancıymışım hatırlıyor musun hep benim yanimda ağlardın sonra ben "hadi ama çok çirkin oluyorsun" dediğimde ise bir anda gülerdin işte ben senin o bir anda gülmeni özledim aniden sinirlenmeni orta okuldayken beni kıskanmanı ve daha seninle ilgili birçok şeyi çok özledim bana mavişim diyordun ben her zaman o ne kuş ismi gibi diyip dalga geçsem de aslında seviyordum bana mavişim diye seslenmeni bazen yattığım yerde kafamı kaldırıp hayaller kuruyorum seninle geçirdiğimiz günlerin hayallerini sanki karşıma baktığımda seni görecekmişim gibi geliyor ama olmuyor Kumsal ben ne yaparsam yapıyım seni çok özlüyorum.....