SERÇENİN GÖZYAŞI

İFTİRALAR ZİNCİRİ

     Kaç yaşına gelirsen gel, içinde ki çocuk hala sevgi bekler senden, neden bilinmez ama bir yanın hep eksiktir ve sen o eksiği tamamlayayım derken var olanı aşındırırsın azar azar , zamanla ve zaman her şeyin ilacı olması gerekirken bazen aşınma sebebinin ta kendisi oluverir. Zeynep ne oldu demeye korkuyordu Şerife'ye alacağı cevabı biliyordu çünkü; korktuğu olmuştu şerife doğanla kedisini görmüştü .Şimdi ne söylerse söylesin onu asla ikna edemeyeceğini biliyordu. O an anlamıştı hayatta hiçbir şey göründüğü gibi değildir ve en zor olanı da görünmeyen gerçeği anlamak ve anlatmaktır.

Zeynep yavaşça çantasını yatağının üzerine bıraktı sonra Şerife'ye döndü ve titreyen sesi ile sordu bir şey mi oldu?

Bilmem dedi Şerife ne olduğunu sen anlatacaksın ben değil

Biraz konuşalım hadi gel dedi Zeynep

Seni dinliyorum anlat hadi

Burada olmaz dışarı çıkalım.

   Çatıya katına çıktılar beraber, kapıyı kapattı Zeynep başını yerden kaldırması ile yüzünde bir yanma hissetmesi bir oldu Şerife ona tüm gücü ile vurmuştu. Neden bilmiyordu ama ilk defa canı bu kadar çok ,bu kadar içten acımıştı Zeynep'in o kadar çok hakaret etti ki Şerife, Zeynep'in konuşmasına fırsat bile vermedi. Zeynep bulduğu her boşlukta anlatmaya çalıştı ama olmadı bir türlü anlatamadı gerçekleri daha sonra ki gün bir sonra ki gün hiç anlatamadı o günden sonra Şerife bir daha Zeynep'in yüzüne bakmadı odasını değiştirdi ne okulda ne de yurtta Zeynep yokmuş gibi davrandı hep ,sadece bu kadarla kalmadı tabi matematik sınavına iki gün kala Zeynep'in matematik defterini parçaladı ,sonra coğrafya projesini yırttı ve en acısı da tam iki hafta sonra bir gün beden eğitimi dersi bitmiş herkes üzerini değiştirmek için soyunma odasına gidiyordu bir anda Şerife'nin çığlıkları sardı ortalığı soyunma odası darmadağınıktı ve bazı kızların paraları çalınmıştı Şerife'nin de parası çalınmıştı bütün kızların önünde Zeynep'in üstüne yürüdü Şerife hırsız, hırsızsın sen alıştın çalmaya önce sevgilimi çaldın ,şimdi de paramı çaldın diye avaz avaz bağırdı. Zeynep hayatı boyunca hiç bu kadar çaresiz kalmamıştı. Talat karşısında bile kendini hiç bu kadar aciz hissetmemişti. Hayır ben bir şey çalmadım diyebildi, sadece ve yere yığıldı.

Kendine geldiğinde revirdeydi Zeynep ,başında öğretmenler ve sağlık personeli vardı müdür yardımcısı Aysel Hanım fark etti kendine geldiğini ve iyi misin kızım dedi hocam ben bir şey çalmadım dedi ve yüzünü kapatarak ağlamaya başladı. Yılların verdiği tecrübe ile Aysel Hanım, inanmıştı ,onun bir şey çalmadığını o biliyordu ama bunu okul yönetimine anlatması biraz zor olacaktı zira kayıp paraların hepsi Zeynep'in dolabından çıkmıştı.

Zeynep biraz sakinleşince Aysel hanım, tam karşısına oturdu bak kızım dedi seni üç yıldır tanıyorum zeki, başarılı ve dürüst bir kızsın istisnasız üç yıldır sınıf birincisisin ve okulu da birincilikle bitireceksin aileni hiç görmedim ne seni ziyarete geldiler, ne de yıl sonunda almaya yanlış hatırlamıyorsam kayıt için  seni öğretmenin getirmişti öğle değil mi?

Evet anlamında başını salladı Zeynep ağlamak istemiyordu ama gözyaşları bir türlü durmuyordu.

Belli ki ailenin maddi durumu yok paraya mı ihtiyacın vardı kızım neden yaptın böyle bir şeyi?

Ben bir şey yapmadım ben hiçbir şey çalmadım hocam

Ama senin dolabından çıktı bütün paralar

Bilmiyorum ama ben hiçbir şey çalmadım hocam dedi Zeynep ve bunu Asiye Hanımın gözlerinin içine bakarak söyledi.

Ben sana inanıyorum, ama okul idaresini ikna etmem biraz zor olacak en kötü ihtimal okuldan atılırsın, en iyi ihtimal uzaklaştırma alırsın dedi.

Zeynep ayağa fırladı ,Asiye hanımda ayağa kalktı Zeynep iyice yaklaştığı müdür yardımcısına, tane tane konuşmaya başladı benim okuldan atılmam gibi bir durum söz konusu değil çünkü bu okulu bitirmek zorundayım geri dönebileceğim ne bir evim, ne de bir ailem var uzaklaştırma almam da söz konusu değil, çünkü önümüzdeki hafta sınavlar var ve benim okulu bitirebilmem için o sınavlara girmem gerekiyor beni anlayabiliyor musunuz hocam? dedi

Sanırım az önce sen beni tehdit ettin dedi Asiye Hanım gayet ciddi bir mizaçla

Hayır hayır asla sadece durumumu anlattım hocam

Kendini iyi hissettiğinde sınıfına geç zaten bir ders kaçırdın, bari kalan son dersi kaçırma dedi.

Zeynep hayatında ilk defa bir ders kaçırmıştı ve şimdi de hayatın da ilk defa bir dersi ekecekti.

Okul kapısına gelince Remzi abi onu durdurdu, daha okul bitmedi Zeynep nereye gidiyorsun? dedi biraz hastayım remzi amca lütfen kapıyı açar mısın?

Zeynep'te bir tuhaflık olduğunu anlayan Remzi Bey ısrarcı olmadı; açtı kapıyı yurda gideceksin değil mi? dedi

Başını salladı genç kız.

İlk defa yurdu bu kadar boş görmüştü Zeynep, içeri girdi sessizlik kulaklarını uğuldattı garip geldi duvarlar üstüne üstüne geliyormuş gibi hissetti.  Odaya girdi üzerini değiştirdi, sonra banyoya gidip elini yüzünü yıkadı derin bir nefes aldı, tekrar odaya döndü yatağına girdi ve başını yastığın altına sokup uyumaya çalıştı, uykunun onu sarıp sarmalamasını istedi uyursam geçer dedi uyursam geçer ,uyursam geçer,uyursam geçecek 

Akşam karanlığı evreni sarmış, kızlar okuldan yurda gelince Zeynep'i yatakta gördüler ve  çok şaşırdılar.Önce hasta zannettiler  ama daha sonra Şerife den olanı biteni öğrenince dedikodu kazanını kaynatmaya başladılar.Bunca zaman Allah  korumuş bizi, demek hırsızmış zaten ne olduğu belirsiz, geleni gideni de yok ailesi var mı o bile belli değil .

   Onlar aralarında sessiz sessiz konuşuyorlardı ama bilmiyorlardı ki sessizlikte ,sesler daha çok yankılanır ve cümleler daha net anlaşılır.Tüm bu konuşmaları duyduktan sonra uyanmak istemedi Zeynep başını  daha çok gömdü yastığına.''içimizde şeytan var...can kırıkları var.Nefret var.Yalanlar var,..bir yanımız bizi çoktan terk etmiş kaçıyor...Melankol keşke bazı geceler hiç sabah olmasa''Sabahattin Ali gibi o da bu gece hiç ama hiç sabahın olmasını istemiyordu.Ne yemek yedi ,nede su içti o gece hiç kalkmadı, sabaha kadar yatakta dönüp durdu.Sabah olunca kızlar okula gitmek için uyandılar Zeynep uyuyor gibi yaptı ve oda boşaldıktan sonra kalktı, yatakta oturdu derin derin nefes aldı bütün bunların da geçeceğini düşündü sadece geçiş süresi biraz sancılı olacak dedi.

   Kaçmak hiçbir zaman çözüm olmuyor hayatta. Zeynep iki hafta insanlardan kaçtı, o kaçtıkça daha çok üstüne geldiler yüzüne karşı sen hırsızsın diye haykırmaktan bile geri kalmadılar neden sonra bir anda Zeynep kaçmamaya karar verdi, çünkü kaçması olayı kabullenmesi anlamına geliyordu yapmadığı bir şeyden dolayı suçluluk duymasına yada üzülmesine de gerek yoktu. O yüzden bu durumu yok sayıp hayatına devam etmeye karar verdi, hayatta kalmak için kimseye ihtiyacı yoktu insanlar onunla konuşmuyorsa kendileri bilirdi. Kendini ifade etmesi gereken tek merci okuldu. Bir hafta uzaklaştırma aldı ve sonra gidip öğretmenleriyle tek tek konuşup kendini ifade etti. Onlarda Zeynep in dürüstlüğüne güvenip kaçırdığı sınavların tekrarını yaptılar ama bitmedi tabi Şerife durmak nedir bilmedi çünkü.