HANGGANG SA HULI

Kabanata 9

Kabanata 9

Nagising ako sa sinag ng araw. Unti-unti kong minulat ang aking mga mata at inabot ang aking cellphone. Alas nuwebe na pala ng umaga.

Tatayo na sana ako nang biglang pinulupot ni Ronnie ang kanyang kaliwang kamay sa aking baywang.

"Matulog muna tayo.." Napapaos niyang bulong. I hate how my heart beats this fast when he's this close to me..

Sobrang tagal naming natulog kagabi. Sobrang haba ng pinag-usapan namin. Pinagbigyan ko siyang magpaliwanag...ulit. That's how it really ends... I always end up listening to his explanations without even knowing if it's really true but I chose to forgive him instead.

Masyado na din kasing nakakapagod kapag mag-aaway ulit kami. We're too old for those quarrels. I am 24 and he's 26. Siguro mas mabuting pag-usapan nalang namin.

After hearing all his explanations last night... I believe him. Naniniwala ako. Ang problema na lang namin ngayon kung paano ipapaliwanag sa lahat yung mga nangyari...especially to our families.

Sobrang apektado din sina Mama at Papa sa nangyari noon. Pati sila ay nasaktan ng husto. I guess they even hate Ronnie more than I do.

At may isa pang bagay na nakumpirma ko.. I mean nagdududa talaga ako na siya yung may kapakanan at kinumpirma nga sa akin ni Ronnie iyon kagabi.. That Julia and his team threatened my life.. Sila yung nagtangka ng buhay ko sa araw ng kasal namin ni Ronnie at sila din yung nagpilit kay Ronnie na huwag pumunta upang mabuhay ako.

Sobrang galit na galit ako sa mga nalaman ko kagabi. They ruined my wedding! Our wedding! That was supposed to be the best day of our lives but it became the worst..

That's bullshit.. Sobrang desperada nina Julia. Just for the sake of her career, sisirain niya buhay ng ibang tao. Pero ano siya ngayon? May napala ba siya? Nawalan siya ng love team kaya ngayon hindi na sikat.

Ronnie renewed his contract after what happened. Mag-isa na lang si Julia at nawalan din ng career dahil nalaos. She deserved it though. After ruining our lives, she deserved it.

"Ronnie.. Alas nuwebe na ng umaga. Kukuha ako ng breakfast natin.." Sabi ko sa kanya habang tinatanggal yung kamay niyang nakapulupot sa aking baywang ngunit mas hinigpitan niya lang ang kapit dito. I sighed in defeat.

Hinarap ko siya at hinawakan ang kanyang pisngi. Napamulat siya sa ginawa ko at agad na hinalikan ang aking ilong.

"Sana ganito palagi... Yung ikaw yung makikita ko tuwing paggising ko.." Ngumuso ako sa kanyang sinabi upang mapigilan ang kilig. Medyo nahalata niya kaya tumawa siya ng mahina. I took the chance to move at buong lakas kong tinanggal ang kamay niya.

Kumunot ang noo niya nang nagtagumpay akong tumayo. Tumawa ako ng malakas at dumiretso sa CR.

Dali-dali akong naghilamos at nag toothbrush. Nagsuklay din ako ng buhok at nagbihis ako ng black na sleeveless at maong highwaist shorts.

Naabutan kong nakaupo si Ronnie sa kama nang lumabas ako. Tinaasan ko siya ng kilay nang napansin kong pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Bigla akong namula sa kanyang ginawa.

"Bat nagbihis ka?" Mariin niyang tanong habang tumatayo at inaayos ang magulo niyang buhok. Napasinghap ako nang binasa niya ang kanyang pang-ibabang labi. Damn! My man is so handsome.

"Kasi lalabas nga ako dahil kukuha ako ng pagkain natin.." Sabi ko at nag-iwas ng tingin. Lalabas na sana ako pero agad niyang hinablot ang aking kamay.

"Hintayin mo ako.. Hindi kita papayagan na lumabas mag-isa na ganyan ang suot mo.." He said in full authority. Umiling na lang ako ngunit pinagbigyan din siya sa gusto niya.

Pagkatapos niyang mag-ayos ay sabay kaming lumabas ni Ronnie. Gulat kaming tiningnan ng lahat. Kumakain sila ngayon. Napalunok ako at tsaka tiningnan si Ronnie. Siya yung nagpaliwanag sa lahat.

Si Maris lang ang may alam na nandito siya kagabi. Pinagbuksan niya ng pinto si Ronnie at hinayaang mag-usap kami.

Matagal-tagal bago naliwanagan ang lahat sa mga nangyari. I missed this. Yung kaming magbabarkada magkasama.

"Kayo na ba ulit?" Parang nabingi ako sa tanong ni Barbie.

Tiningnan ko si Ronnie pero nakatingin na pala siya sa akin. I smiled at him and he smiled back.

Kami na nga ba? Maybe not.. Maybe yes.. But one thing is for sure, I'm contented with this concept. We're still fixing things.

______________________________________

Sorry for the late update. I'm working on my thesis right now. Sobrang tagal kong nabuo tong chapter na 'to because of my hectic schedule. Sorry guys! By the way, this story will only have 20 Chapters. I'm working on another story pero hindi na tungkol sa LoiNie. I am planning to create my own characters. Stay tuned :)