4.BÖLÜM

956 87 4
                                    

Koray beni tuttuğunda yüzüne birkaç saniye öyle bakmıştım.

"Korkmalı mıyım?"

"Ha?"

Güldüğünde kendime geldim.Ne güzel gülüyordu zalim.

"N.neden korkmalıyım dedin ki?"

"Hiç insan görmemiş gibi bakıyorsun da."

Gülümsedim.Hala kucağında olduğumu fark ettiğimde doğruldum.Doğrulurken elimi tuttuğu için elimde bir hareketlenme olmuştu.O anda bize doğru gelen bir kız grubu gördük.

"Koraayyy.Bir fotoğraf çekebilir miyiz?"

Koray onları kırmayıp fotoğraf çekmişti.Kızlar gittikten sonra bana dönmüştü.

"Gel gidelim."

Elini uzattığında eline öylece bakmıştım.Anlayıp kolunu uzattığında gülerek koluna girdim.

*********

Tüm gün boyunca çok gülmüştüm.Akşam olduğunda Koray beni eve bırakmak istemişti.Ne kadar ısrar etsem de ben bırakacağım diye tutturmuştu.O anda yolun karşısıdaki Berfini gördüm.

"Berfinn."

Seslenmemle direk bizim tarafa döndü.Yine ayakkabı alıyordu.

"Bekleyin geliyorum."

Koray kulağıma doğru eğildi.

"Bu kim?"

"Hem 13 yıllık,hem iş hem okul hem ev arkadaşım."

Koray anladım dercesine kafasını salladığında Berfin yanımıza geldi.

"Nereye siz?"

"Koray beni eve bırakacaktı."

"Ha.Beni de atsanıza zaten aynı evdeyiz."

Koraya baktım.

"Tamam olur."

O anda bir araba önümüzde durdu.İçinden Murat Sakaoğlu çıkmıştı.

İçinden Murat Sakaoğlu çıkmıştı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Koray.Hadi gelin."

Koray elimi tuttuğunda çığlık atmamak için zor durmuştum.Birden tutup çektiğinde Berfine baktım.Transa geçmiş gibi Murata bakıyordu.

"Berfin.Hadi."

Korayın bağırmasıyla Berfin kendine gelip kendini caddeye attı.

Ve o anda.

Fren sesi.

Klavyenin Ucundaki FenomenHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin