Mizah içinde #69 01.01.2018
TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR
"Arkadaşlar Seda benim için Günceden farksız.Kızı sıkboğaz etmeyin."
Koray storyi bitirip bana döndü.
"Artık gelmezler üstüne merak etme." Deyip gülümseyerek ayrıldı yanımdan.Kardeşim gibi dediğin...
"Dede.Üzgünüm ama gelemem.Biliyorum o şirketi benim üstüme geçirmek istiyorsun ama ben bunu kaldırabilecek güçte değilim.Hem Koray'ın iyi olduğunu görmeden seninle gelemem."
"Haklısın.Ama benim de hastalığım ilerlemiş durumda.Şirketi devredebileceğim senden başka torunum yok biliyorsun."
Annem öldükten sonra aileden sadece dedem ve ben kalmıştık.Annem ve babam kaçarak evlendikleri için dedem annemle bir süre görüşmemişti.Öldüğü haberini alınca da beni köyden yanına alıp eğitimimi üstlenmişti.Belli bir yaşa geldiğimizde de Berfin ile bana ev satın almıştı.
"Peki tamam.Ama ben tek torunun değilim."
Dedem dediğim şeyle bana merakla bakıyordu.
"Esra.Yaşıyor.Olcay'ın amcası onu evlatlık almış.Ama Esra bunu bilmiyor."
Dedem anladım anlamında kafasını salladı.
"Kararın ne?"
"Tamam geleceğim.Ama önce Koray uyanacak."
***********
Doktorun verdiği süre dolmadan Koray uyanmıştı.Yanına girmeye cesaret edemediğim için uyandığını haber alır almaz gitmiştim.Dedemin şöförü beni önce bir mağazaya,ardından da şirkete götürmüştü.Dedem her zaman zevkli bir adamdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En son buraya dedem beni ilk İstanbul'a getirdiği gün gelmiştim.Topuğumun şirkette çıkardığı sesle herkes kim geldi diye kapının önüne çıkmıştı.Beni tanıyanlar ise gülümseyip selam veriyorlardı.Toplantı odasına girdiğimde dedem dahil herkes ayağa kalkmıştı.
"İşte geldi."
Dedemin yanına gidip sarıldığımda tüm bakışlar üstümdeydi.Dedem beni koltuğa oturttuğunda kapıdan çıkmak üzereydi.
"İlk toplantında sana kolay gelsin.Ben odamdayım."
******
Dedemin odasına kendimi zar zor atmıştım.Hatta kapıda düşme tehlikesi bile geçirmiştim.
"Dede beynim folloş oldu."
Dedem güldüğünde kapı birden açılınca şap diye yere yapışmıştım.Gelen kişiye baktığımda nenem olduğunu görmüştüm.
"Nene kafamı yardın."
Nenem beni kaldırıp dedemin yanına gitti.
"İstanbullu.Sen kimsun da torunumu buraa getiriyisun?"
"Dedesiyim.Şirketin başına geçireceğim onu."
"Oni buni bilmem.Zehra buraya bir daha gelmeyecek."
"Onun adı Seda ve bu şirkete gelmek onun en büyük hakkı.
"Gelmeyecek."
"Gelirse ne olurmuş Trabzonlu?"
"Burayu başuna yikarum."
Araya girme ihtiyacı duymuştum.
"Durun ya."
Nenem elini kaldırdığında gözüme gelmişti.
"Of nene.İki oldu bu."
Kapının yanında olduğum için kapı tekrar açılınca tekrar yere düşmüştüm.Allahım bu ne?"
"Bahri amcacığım ben geldim."
Bu ses bana çok tanıdık geliyordu.
"Ha yu-"
"Yusuf değil Reynmen.Reynmeeen her zaman yanınızdağğğ her köğğğtü olaydaa-"
