Klavyenin Ucundaki Fenomen

37.BÖLÜM

Seda

Sabah uyandığımda yatağımın üstünde gül demeti vardı.Kaşlarımı çatıp çiçekleri elime aldığımda üstündeki not dikkatimi çekti.

"Sevgililer günün kutlu olsun ;)-Koray."

Gülümsediğimde yerdeki gülleri görmüştüm.Aşağı kadar gidiyordu.Korayın yaptığını anlamıştım.Artık aynı evde yaşamaya başlamıştık.

Aşağı indiğimde Koray kahvaltı masasını çoktan hazırlamıştı.Göz göze geldiğimizde ikimiz de gülümsemiştik.

"Ama ben hep isterim."

"Sadece bu güne özel." dediğinde sandalyemi çekmişti.Oturduğumda o da karşıma oturmuştu.Önümdeki tabağa gülerek bakmıştım.Koraya gülerek döndüm.

"Evi sen temizleyeceksin ben ellemem."

Gözlerini bana diktiğinde gülmemek için zor durdum.

"Bir de bize odun derler.Niye ortamı bozuyorsun?"

Kahkaha atmıştım.

"Kahvaltını yaptıktan sonra dışarı çıkacağız.Bizimkilerle plan yaptık."

"Ne planı?"

"Önce kahvaltını yap prenses." deyip göz kırpmıştı.

*******

Paintball'a gelmiştik.Kızlı erkekli oynuyorduk.Aklımda ilk önce Korayı vurmak vardı.Yuvarlanan bir şeyin sesini duyduğumda  tarafa döndüm ve Meriçi gördüm.Göz göze geldiğimizde silahını bana doğrulttu.Ellerimi havaya kaldırıp teslim olurmuş gibi yaptığımda silahını indirdi.

"Benim hedefim Selin."

"Benim de Koray."

"Tamam.Görürsen Ajan 007 Meriç Bond diye bağır." dediğinde kafamı salladım.Gittiğinde sessizce kahkaha atmıştım.Yere çömeldiğimde kafamda bir şey hissetmiştim.Kafamı kaldırdığımda sırıtan bir Yusuf abiye denk geldim.Sırıtıp ellerimi çenemin altında birleştirdim ve gözlerimi hızlıca açıp kapatmaya başladım.Bakışları değişmişti.

"Beni vurmazsın değil mi?Korayı vurmadan vurulmak istemiyorum."

Gözlerini bir anlığına kapattı ve güldü.Silahı yukarı kaldırıp geçebilirsin diye işaret ettiğinde gülüp yanından hızlıca gittim.Biraz ilerlediğimde Murat ve Berfin...oha.Bunlar da iyi alıştılar he.Direk yolumu değiştirdim.

"Selam."

Ses duyup arkama döndüğümde anında vurulmuştum.Bende onu vurduğumda yere düşmüştü.

"Ah kalbim.Seda ölüyorum galiba."

Kafamı yukarı atıp güldüğümde ayağa kalkmıştı.

**********

"Tabiki de biz kazanacaktık.Başka türlüsü olamazdı." dediğinde Yusuf abi,Elifsu ona ters ters baktı.

"Valla Kamuranı suratına geçiririm Yusuf."

"Ne yaptım ya?"

Elifsu kafasını yan tarafa çevirdiğinde onu kolunun altına almıştı.

"Nasıl vurdum ama seni?" dediğinde Koray,karnına bir dirsek atmıştım.

"Ya araba kullanıyorum ben ama ya bir şey olsaydı?"

"Kötüye bir şey olmaz." deyip yanağından öpmüştüm.Yerime döndüğümde Yusuf abi ile göz göze gelmiştik.Bir süre bana baktı ve tekrar Elifsu'ya dönmüştü.Öyle bir bakmıştı ki.Dışarıdan gören bir kişi kıskandığını düşünebilirdi.

Karaoke bara geldiğimizde hepimiz arabada inmiştik.

"Reynmen mi o?"

"Aa yanında da Seda abla var."

"Aa Koray,Meriç,Murat,Okan ve Yusuf bir arada aaa."

Herkes yanımıza koştuğunda güvenlikler imdadımıza yetişmişti.İçeri girdiğimizde Yusuf abi direk beni sahneye çekmişti.

"Merhaba arkadaşlar aranızdan Sedayı tanıyanlar vardır.Şimdi onunla birlikte bir şarkı söyleyeceğiz."

Mikrofonları elimize aldığımızda Duman şarkısı çalmaya başlamıştı.

Varamadım doyamadım kokusuna tadına
Adım adım kovaladım bulamadım izini
Salınarak gezinerek beni deli ediyor
Ölene dek mezara dek yüreğimi yakıyor aman Allah
Ölene dek mezara dek yüreğim yanıyor  

Bana gülerek söylemeye devam etti.

Ah kimin için atıyor bu yürek
Söyle kimin için atıyor bu yürek
Napıp ediyor sevdiğini üzüyor
Aklımız ermez aman Allah
Nazlı ediyor gözlerini süzüyor
Ah geri gelmez  

Yusuf abi bir süre gözlerini kapattı ve mikrofonu bırakarak hızlıca dışarı çıktı.Ne olmuştu ki?Koraya baktığımda kasıldığını görmüştüm.Kafamı 'ne var' dercesine salladığımda omzunu silkti.Sahneden inip dışarı çıkacağım sırada Koray kolumu tuttu.

"Gitme."

"Koray ne olduğunu öğrenmem lazım."

"Hala anlamadın mı?"

Korayın sorusu karşısında kaşlarım çatılmıştı.Elifsuya baktığımda kızlarla gülerek sahneye çıkan kişiyi izliyorlardı.

"Neyi anlayacakmışım?"

"Hala seni seviyor o."

"Hala mı?"

Koray kafasını evet anlamında sallamıştı.

"Arkadaşıyla konuşurken duymuştum.Hiçbir şey demedim onu duyduğum zaman.Hatta duymamış gibi davrandım."

Elifsu yanımıza geldiğinde bana meraklı bir şekilde bakıyordu.

"Seda Yusuf nerede biliyor musun?Beni yanına çağırdı da."

"D-dışarı çıktı."

Elifsu kafasını sallayıp dışarı çıktığında gözlerim dolmuştu.Koray beni elimden tutup dışarı çıkardığında Yusuf abi ve Elifsu ile karşılaşmıştık.Korayı kenara çekip konuşmalarını dinledim.

"Elif.Ben gidiyorum."

"Nereye?Bende geleyim dur."

"Öyle değil."

Elifsu ona döndüğünde  Yusuf abinin yüzünde acıyı görmüştüm.

"Bir süreliğine buradan ayrılıyorum."

"Neden?"

"Kafamı dinlemem lazım.Bir de bazı konuları açığa çıkartmam lazım."

Elifsu kafasını önüne eğmişti.Yusuf abi çenesini tutup yüzünü kendine çevirdi.

"Elifsu.Sen çok güzel bir kızsın.Ama ben seni hak etmiyorum.İnan bana daha iyilerine layıksın.Ama ben değil.Seni sevmeye çalıştım ama yapamadım.Kalbime sahip çıkamadım.Hoşlandığım kişiye aşık olmaya başladım.Belki onun yanından ayrılırsam daha iyi olurum." deyip alnını öptü ve geri geri gitmeye başladı.

"Özür dilerim.Hoşçakal." deyip arabasına doğru koştu ve hızlıca arabayı çalıştırıp gitti.Kendimi birden Elifsunun yanında bulmuştum.

"Elif."

Elifsu bana döndüğünde direk bana koşup sarılmıştı.Ağladığını anladığımda ben de ağlamaya başlamıştım.Gözlerim istemsizce bir yere kaydığında arabanın içindeki Yusuf abiyle göz göze gelmiştim.Bana bir süre baktı ve son sürat ile gaza basıp gözden kayboldu.