Klavyenin Ucundaki Fenomen

14.BÖLÜM

Seda

S-senin ne işin var burada?"

Yusuf abi bana bakıyordu.

"Sonunda buldum seni." deyip beni kendine çekti ve sarıldı.Benim ellerim şoktan yandaydı.

"Sen gidince Koray kendinden geçti."

Geri çekilince ona baktım.

"Nasıl yani?"

"Birazcık benimle kavga etmiş olabilir."

Korkuyla ona baktım.

"Ama bir şey yok merak etme."

Camdan dışarı baktığımda evimizi görmüştüm.Eve bakan kısımdaydım.Gözlerim dolmuştu.

"Eviniz miydi?"

Kafamı evet anlamında salladım.

"Başka kimse geldi mi seninle?"

"Herkes burada."

Kafamı anladım anlamında salladım.O anda bir şey fark ettim.Biri evimin kapısını zorluyordu.

"Ne oluyor orada ya?"

Direk dışarı koştum ve evimizin sokağına girdim.Yusuf abi ve Burhan da peşimden geliyorlardı.Evin önüne geldiğimde kapı açıktı.Direk içeri daldım.Tanımadığım bir adam vardı.Duvardaki şeyi siliyordu.

"Ne yapıyorsun sen be?" deyip onu diğer duvara ittiğimde şaşkınca bana baktı.

"Ben düşündüm ki-"

"Ne düşündün lan?O benim annemle babamdan kalan son şey." deyip adamın boğazına yapıştım.Yusuf abi şaşkınca bir duvara bir bana baktı.Duvar boydan boya kandı.

"Seda dur." deyip beni çekmişti Burhan.Ben hala saldırmaya çalışırken adamın morardığını fark etmemiştim.Burhan beni dışarı çıkarınca elinden kurtulup kardeşimin öldüğü göle doğru koştum.Gölün önüne geldiğimde ayaklarım daha fazla dayanamadı ve yere düştüm.O günkü gibi.

15 yıl önce 

Babam eve geldiğinde biraz telaşlıydı.Beni Esraya bakmam için odaya yollamışlardı.Esra oyuncaklarıyla oynarken bende onları dinliyordum.

"Fatma.Tefeciye borcum çok fazlalaştı.Bir saat içinde ödemezsem eve kadar gelecekler."

"Ama bizim o kadar paramız yokki."

"Bende dedim ama dinlerler mi?Zehra ve Esraya bir şey yapmalarından korkuyorum."

Köpeğimin havlama sesi geldiğinde cama doğru döndüm.

"Abla.Köpecik neden havlıyoy?" 

Esranın yanına gidip kucağıma aldım.

"Bir şey yok ablacım.Herhalde kedi falan geçmiştir."

Kapının açılma sesi geldiğinde annem odamıza girdi.

"Zehra.Kardeşini alıp git.Gidin buradan bak kızım geliyorlar."

"Anne kim geliyor?"

Annem ikimizin de elini tutup önce beni,sonra da Esrayı arka camdan çıkardı.

"Kardeşin sana emanet.Ona iyi bak." deyip camı kapattı.

"Anne." deyip cama vurmaya başladım ama adamlar annemi yakalamış çoktan diğer odaya götürmüşlerdi bile.Esraya döndüm.

"Ablacım.Oyun oynayalım mı?"

Esra hevesle kafasını salladığında güldüm.

"Şimdi kötü adamlardan kaçma oyunu oynayacağız tamam mı?Kötü bir adam gördüğünde bana söyle kaçalım."

"Tamam abya."

Yanağından öpüp camın önünden eğilerek geçtim.

"Abla oyda."

Esranın işaret ettiği yere bakınca adam da sesimizi duymuş olacak ki bize döndü.Hızlıca koştuk.Derenin oraya geldiğimizde bir köşeye çekilip oturdum.Nefes nefese kalmıştık.

""Abla ben aytık oynamak iştemiyoyum."

"Sabret ablacım az kaldı."

Ben adama bakarken köyü inleten 2 el silah sesi yankılandı.Gözlerim dolmuştu.Hissetmiştim.Anne ve babamı öldürmüşlerdi.Tüm köy sokağa döküldüğünde gölün oradan bir çığlık geldi.

"Abya." 

Bu Esranın sesiydi.

"Esra." deyip son hızda göle doğru koştum.Bazıları eve girmiş,bazıları benim peşimden koşuyordu.Göle geldiğimde Esra akıntıya kapılmıştı.

"Esra." deyip gittiği yöne doğru koşmaya başladım.

"Abya kuytay beni."

"Esra.Sakin ol ablacım." deyip ağlamaya başlamıştım.Küçücük bedeni akıntıda sürükleniyordu.

"Bir şey yapın kurtarın kardeşimi." diye bağırdım beni izleyenlere doğru.Muhtar beni tuttuğunda ona baktım.

"Zehra.Kurtaramayız onu.Boşa koşma."

"Bırak.Kardeşim o benim." deyip kolundan kurtuldum ve koşmaya başladım.O anda bir şey oldu.Esranın bedeni suyun aktığı yöne doğru düştüğünde çığlık attım.

"Esra." 

Çığlığım köyü inletmişti.Kardeşim gözümün önünde ölmüştü.

Gözümü açtığımda nenemin evindeydim.

"Esra." deyip kalktığımda herkesin ağıt yaktığını gördüm.

"Nene.Ne oluyor?"

Burhan da yanımda hıçkırarak ağlıyordu.

"Neler oluyor biriniz söyleyecek mi?"

"Kızım.Allah sabır versin." deyip alnımı öptü bir teyze.Neler oluyor?

"Nene.Hala.Biriniz bir şey söylesin neler oluyor?"

"Tefeciler annenle babanı öldürdüler.Kardeşin de ...akıntıya kapıldı." dedi dayım.Onun da gözleri dolmuştu.

"Hayır." dedim kısık bir sesle.Sonra da çığlık atmıştım.

"Evime götürün beni.İnanmıyorum size.Rüya gördüm ben onu anlatıyorsunuz değil mi?Annem bana sarılınca geçecek.Evime götürün beni." deyip hızlıca koştum ve evimin önüne geldim.Burhan da peşimden gelmişti.Eve girdiğimde halının üstü,masa ve hatta duvar da kana bulanmıştı.En son hatırladığım şey Burhanın bana seslenmesiydi.

Günümüz 

"Emanetine sahip çıkamadım anne.Esrayı koruyamadım."

Gözlerimden yaşlar hızlıca akarken birinin yanıma geldiğini duydum.

"Burada mı kaybettin onu?"

Kafamı hızlıca salladığımda gözlerim daha çok akmaya başlamıştı.

"Dün için özür dilerim.Sırası değil ama-"

Ona sarıldığımda bir süre kaldı.Sonra o da bana sıkıca sarıldığında iyice sokuldum ona.

"Koray.Beni nenemin evine götürür müsün?"

Koray ayağa kalkıp beni de kaldırdığında bağırdım.

Kanadımı kırdılar uçamadım anne, savaşa soktular koşturdum.
Kalbini açamayan herkesin aklına eğriyi doğruyu ben soktum.
Sonbaharda dökülen yapraktım, ilkbaharda geri geldim ben.
Aileme, dostuma selamlar olsun, yağmur sonrası güneşim ben. 

Korayın elini tutup kulağına fısıldadım.

"Affettim."

Beni kolunun altına aldığında o da kulağıma fısıldadı.

"Seni seviyorum."

"Bende"