Klavyenin Ucundaki Fenomen

11.BÖLÜM

Olcayın yanına yaklaştığımda nefesimi tuttum.Beni görünce direk ayağa kalktı.Yanına gittiğimde öpmek için uzandığında geri çekilip koltuğa oturdum.

"Neden beni görmek istedin?Anlatacağın şey ne?"

Gülümsedim.

"Önce otur istersen.Anlatacaklarımı kaldıramayabilirsin."

Olcay oturduğunda elimi yana attım.Çaktırmadan arkama baktığımda Koray saklanmış bize bakıyordu.

"Ne anlatacaksın?Hemen seni alıp gitmek istiyorum."

"Anlatacağım şey şu anda bize doğru geliyor."

Baş parmağımı kaldırdığımda 2 saniye sonra yanağımda bir ıslaklık hissedip arkaya döndüm.Koray gelip yanıma oturup beni kendine çekti ve saçlarımı öptü.

"Naber aşkım?"

İçtenlikle gülümseyip iyice sokuldum ona.Kokusu kendimden geçirmişti.Gözlerim kapandığında direk tekrar açtım.

Oyun bu gerçek değil kendine gel.

 Bakışları Olcaya döndü.

"Bu kim?"

Olcaya baktığımda gözleri dolmuştu.

"Sana anlattığım çocuk aşkım."

Koray beni bırakıp ona doğru yaklaştı.Nasıl bakıyorsa artık Olcay geri çekilmişti.

"Bu kız benim.Sana da vermeye hiç niyetim yok.Ha dersen ben ondan vazgeçmeyeceğim, o zaman seni öldürmek zorunda kalırım."

Ben Koraydan gözlerimi alamazken Olcayın kalkıp gittiğini fark edememiştim bile.Koray gülerek döndü.

"Hadi gidelim.Gitti zaten."

************

Korayla yaşadığımız o günden sonra Koray gözüme çok çarpmaya başlamıştı.Berfin bavulunu arabaya koyduğunda Koray da Muratın yanına gitmişti.Berfin ses çıkardığında ona döndüm.

"Seda 2 3 kere seni çağırdım bakmadın."

Baktığım yere bakınca Korayı gördü.

"Seda.Sen aşık mı oldun?"

"Galiba."

Galiba değil.Cidden aşık olmuştum.Hemde sırılsıklam.