Klavyenin Ucundaki Fenomen

42.BÖLÜM

Seda

"Lanet kadın.Bozdun şu ikisinin arasını."

Sıkıntıdan hint dizilerine sarmıştım.Koray okula gittiği için evde tektim.

"Bak bak bak fettan.Ayy ne yalanlar söylüyor püü."

Elimdeki mısırı ekrana attığımda kapı çaldı.Saate baktığımda on iki olduğunu görmüştüm.Koray gelemezdi çünkü daha yeni gitmişti ışınlanacak hali yoktu.Acaba kızlar mı geldi?Yok onlar bu saatte uyuyordur.En iyisi kapıyı açmak.

Kapıyı açtığımda karşımda tanımadığım bir kız vardı.

"Buyrun?"

Kızın gözleri kıpkırmızıydı.Benim sesimi duyar duymaz bana döndü ve gözleri parladı.Kaşlarımı çattım.

"Abla benim.Esra."

Ha?

************

Herkes Esra'ya bakarken Esra kafasını önüne eğmişti.Ses çıkarmadan öylece duruyordu.

"Nasıl kurtuldun oradan?" dedi Murat.

"Beni bir adam buldu ve sahiplendi.Yıllarca beni yanında tuttu.Dün de gerçekleri itiraf etti.Ben de buraya geldim işte."

Esra'nın bakışları bana döndüğünde gülümsedi.Donuk bakışlarımı ona yollayıp kapıya yaslandım.Benim bakışlarımı görünce tekrar önüne döndü ve suratını astı.

"Ya abi ben hala inanamıyorum." dedi Yusuf abi.

"Bende." dediğimde kapı çaldı.Kapıyı açtığımda Koray ile karşılaştım.

"Nerede?" dediğinde salonu işaret ettim.Koray salona girip oturduğunda Esra'nın Koray'a olan hayran bakışlarını görmüştüm.Kızlara baktığımda Berfin'in Esra'ya olan kötü bakışlarını gördüm.Esra bana döndü.

"Abla.Yemin ederim ki ben senin kardeşinim.Hatta anne ve babamızı tefeciler vurdu babam borcu ödeyemediği için.Annem kaçmamız için bizi camdan dışarı çıkarttı.Hatta ben göle düştüm."

Gözlerimi yumdum.

"Ne olur bana inan." deyip yanıma geldi ve kollarımı tuttu.Ben ona şaşkınca bakarken birden bana sarıldı.Kollarımı hafifçe ona sardığımda iyice bana sarıldı.

"Teşekkür ederim."

**************

Ertesi gün kahvaltıyı hazırlarken Koray yanıma geldi.

"Seda.Ben bu kıza güvenmiyorum."

Kestiğim peynirden bir parça ağzına atıp yanağını öptüm.

"Neden?"

"Sanki kötü şeyler olacakmış gibi hissediyorum.Rüyamda da bazı şeyler gördüm." diye söylediğinde mırıldandığı şeyle duraksadım.

"Ben ölüyordum."

Bakışlarım ona döndüğünde bana baktı.Tekrar önüme döndüğümde gözlerim doldu.

"Sadece bir rüya.Bu kadar abartma." dediğimde belime sarıldı ve saçımdan öptü.

"Korkma.Ben seni bırakmam." dediğinde gülümsedim.

"Hadi yardım et de şunları götürelim." dediğimde kafasını salladı ve tabakları alıp içeri gitti.Biz tabakları içeri götürürken Esra'nın merdivenlerden indiğini gördüm ve gülümsedim.

"Günaydın."

"Günaydın abla." diyerek cevap verdiğinde hepimiz sofraya oturmuştuk.

************

"Seda.Düğünüm var düğünüm.Tarihi aldık."

Elifsunun heyecanına bende onun gibi çığlık atarak karşılık vermiştim.

"Peki ne zaman?"

"2 gün sonra.Neden bu kadar çabuk deme zaten biz tarihi önceden almıştık ama size haber vermemiştik." dediğinde bağırmıştım.

"Hainler.Kalleşler.Lanet olsun bu hayat lanet olsun bu sevgim."

Telefondan Elifsu'nun kahkahası geldiğinde Koray yanıma aceleyle geldi.

"Seda konuşmamız lazım." dediğinde bir saniye diye işaret ettim.

"Tamam ben kapatayım siz konuşun." deyip telefonu kapattı Elifsu.Koray'a döndüğümde elinde Esra'nın telefonu vardı. 

"O ne?"

"Şu mesaja bak."

Telefonu elime aldığımda okuduğum şeyle donup kalmıştım.

"Bana inandılar.Aralarına girmeyi başardım."