Klavyenin Ucundaki Fenomen

24.BÖLÜM

Seda

"Gitme.Koray sakın gitme.Sen gidersen yaşayamam ben."

Koray'ın ambulansta iki kere kalbi durmuştu.Düzelmeyen kalp atışlarını gösteren monitöre baktım.Kalp masajı ile düzeltmeye çalışıyorlardı.

"Sensiz olmaz.Yapamam.Beni bırakmazsın değil mi?İzin ver affettireyim sana kendimi.Çok kızdın bana biiyorum bende kendime kızdım.Olcay beni tehdit edince korktum.Sana bir şey olmasında korktum.Gelmezsin sanıyordum ama geldin işte.Ama sana bir şey olmasını engelleyemedim."

"Hastanın nabzı çok düşük kaybediyoruz."

"Hocayı ara hemen."

Kadın konuşmaya başladığında gözyaşlarım daha çok akmaya başladı.

"Hastanın nabzı çok düşük hocam yok gibi bir şey.Yolda kaybedersek şokla da döndüremeyeceğiz.İki mermi yarası var ikisi de kalbe çok yakın...Anladım hocam." deyip telefonu kapatmıştı.

"Hoca ameliyathaneyi hazırlıyor acele yetiştirin dedi."

Kadın gözlerine bakarken şöföre doğru seslendi.

"Bas gaza hastayı kaybediyoruz."

"Koray."

"Hanfendi sakin.İşimizi zorlaştırıyorsunuz.Kan grubunu biliyor musunuz?"

"Hayır bilmiyorum."

Kadın tekrar konuşmaya başladı.

"Yaralının kan grubu belirsiz her gruptan dört ünite hazırlayın."

Kadın kalp masajını kesip ilaçlara yöneldi.

"20 miligram daha veriyorum."

"İşe yaramaz."

"Koray." deyip ağlamaya başladığımda kadın tekrar masaj yapmaya başlamıştı.

"Hadi Koray dayan kardeşim."

***************

Hastaneye geldiğimizi ambulansın durup kapının açılmasıyla anlamıştım.Görevliler Koray'ı içeri sokarlarken bizimkilerin de arkadan koşarak geldiklerini gördüm.

"Nedir durum?"

"En son 5 dakika önce kalbi durdu."

"Çabuk çabuk ameliyata alıyoruz."

Ameliyathane kapısında beni durduklarında kapı kapanmıştı.Sandalyeye oturup elimdeki ve gelinliğimdeki kana baktım.

"Seda.Üstünü değiştirelim daha fazla bu lanetli şeyle kalma."

Berfin'in söylediği şeyle kafamı sallamıştım.Ayağa kalktığımı sırada gözüm kararmıştı.

"Seda."

Son duyduğum Yusuf abinin sesiydi.

*********

Uyandığımda ensemde bir ağrı vardı.Kafamı bile oynatamıyordum.Etrafı incelediğimde hastane odasında olduğumu anladım.Serum bağlıydı ve üstümü değiştirmişlerdi.Yan tarafıma baktığımda bana gözlerini dikmiş izleyen Hamza'yı gördüm.

"Hamza?"

"Seda abla.Uyandın sonunda."

"Diğerleri nerede?"

"Dışarıdalar.Uyanmanı bekliyorlardı.Ben yanına girmek isteyince abim beni senin yanına getirdi.Ben seni önceden de tanıyordum zaten."

"Nereden?"

"Abim ondan hoşlanıyorum falan diyordu senin için."

"Hamza."

Yusuf abinin içeri girip birden bağırmasıyla bende irkilmiştim.

"Doğruları söyledim abi."

"Hamza biz dışarıda biraz konuşalım mı abicim?"

Öğrendiğim şeyle şokla Yusuf abiye bakıyordum.Yusuf abi Hamza ile dışarı çıkarken hiç yüzüme bile bakmamıştı.

**************

"Seda."

Yusuf abi yanıma geldiğinde gözlerime bakmamaya özen gösteriyordu.Elinde yarım bir kolye vardı.

"Bugün Koray'ın elinde bunu gördüm.Belki tanıdık gelir."

Cidden tanıdık geliyordu.Bir dakika.Boynumdaki kolyeyi çıkarttığımda aynısı olduğunu gördüm.

15 yıl önce

Bugün köydeki tek arkadaşım gidiyordu.Sadece onunla anlaşabilmiştim.Köydeki tüm arkadaşlarım biraz erkek gibi olduğum için beni sevmiyordu.

"Oğlum.Çantanı getir hadi."

Adını bile öğrenemediğim çocuk kendinden büyük çantasını taşımakta zorluk çekiyordu.Gidiyorlardı çünkü yarın okulu vardı.Bende yarın ilk defa okula gidecektim.Çantasını arabaya koyduğunda ona seslendim.

"Arkadaş."

Bakışları bana döndüğünde yanıma gelmesini işaret ettim. Yanıma geldiğinde ona sıkıca sarılmıştım.

"Zehra.Ben gidiyorum."

"Biliyorum.Onun için sarılıyorum ya."

"Beni özleyecek misin?"

"Hıhı."

"Bende özleyeceğim."

Aklına bir şey gelmiş gibi direk annesinin yanına koşup çantasından bir şey aldı.Yanıma geldiğinde anlamadığım bir şey vardı elinde.

"Bu ne?"

"Babaannemden kalan bir kolye.Yanlışlıkla parçaladığım için annem bana çok kızmıştı.Al yarısı sende kalsın.Özledikçe bakarsın."

Ben elimdeki kolyenin güzelliğine bakarken onun arabaya doğru gittiğini gördüm.

"Dur.Adını hala söylemedin."

"Adım K." deyip arabaya bindi.Araba hareket ettiğinde bana camdan el sallamıştı.Araba uzaklaşırken arkasından bağırmıştım ama duymamıştı.

"K.Seni seviyorum."

Günümüz

"O mu?" deyip Yusuf abiye baktığımda kafasını 'evet' anlamında salladı.Gözyaşlarım tekrar akmaya başlamıştı.

"Koray İzitaş'ın yakınları?"

Direk ayağa kalkıp doktorun yanına gitmiştim.

"Ben sevgilisiyim."

"Geçmiş olsun.Koray beyin ameliyatta bir defa daha kalbi durdu.Bu 24 saat onun için çok kritik.Beklememiz lazım." deyip yanımızdan geçip gitmişti.

"Hava almam lazım." dediğimde Murat bana döndü.

"Beraber çıkalım.Bende bakkala gideceğim."

Kafamı salladığımda koluna girdim ve dışarı çıktık.Dışarıda tam önümde bir araba durmuştu.Arabanın şöförü çıkıp kapıyı açtığında içinden çıkan kişi ile şok olmuştum.

"Dede?"

******