Breaking The badboy

2

{Angel}

Maandag op school loop ik meteen door naar mijn kluisje. De eerste bel is net gegaan wat betekent dat ik nog maar vijf minuten heb tot de tweede bel. Snel prop ik mijn jas in mijn kluisje en pak de juiste boeken eruit waarna ik ze in mijn tas prop. Snel gooi ik mijn kluisje weer dicht en haast me naar het juiste lokaal. Onderweg bots ik tegen iemand aan.

'Kijk uit waar je loopt!' sist diegene.

'Sorry' mompel ik waarna ik opkijk, recht in de blauwe ogen van Chris. Zijn gezicht betrekt als hij mij ziet.

'Oh, sorry' verontschuldigt Chris zich. 'Ik had je niet gezien.'

'Geeft niets' zeg ik zacht. Voor een aantal seconden staren we elkaar aan.

'Hoe gaat het met je?' vraagt Chris. 'Heb je nog last van je been?' Ik haal mijn schouders op.

'Het gaat al beter' antwoord ik. 'Mijn been doet nog een klein beetje pijn.' Chris knikt. Plotseling schalmt het geluid van de tweede bel door de school heen.

'Shit' vloekt Chris. 'Kom.' Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar het juiste lokaal. We hebben wiskunde samen. Bij het lokaal aangekomen opent Chris de deur.

'En waar komen jullie zo laat vandaan?' vraagt mevrouw van der Geest.

'Het was mijn schuld' zegt Chris. 'Ik liep tegen haar aan en-'

'Geen smoesjes' sist ze. 'Jullie mogen je gaan melden.'

'Maar mevrouw-' probeert Chris nog, maar ze onderbreekt hem.

'Nu' zegt ze op een dwingende toon. Snel kijk ik de klas in en zie Amy en Quinn me verbaasd aankijken. Wanneer ik oogcontact maak met Quinn grijnst ze. Ik schud mijn hoofd waarna ik het lokaal met Chris verlaat.

'Het spijt me' mompelt Chris terwijl we door de gangen lopen.

'Het geeft niets' mompel ik. 'Jij kan er ook niks aan doen.' Chris zucht en we lopen naar de balie.

'We moeten ons melden' zucht Chris. De vrouw achter de balie trekt verbaasd haar wenkbrauw op als ze mij ziet.

'Waarom?' vraagt ze dan.

'We waren te laat' legt Chris uit. 'Maar het was mijn schuld deze keer.' De vrouw zucht.

'Ik kan helaas niets anders doen dan jullie beiden morgenochtend om acht uur te laten komen' zegt ze spijtig. 'Jullie namen?'

'Chris Evans' antwoordt Chris waarna de vrouw vragend naar mij kijkt.

'Angel Brown' zeg ik snel. Ze knikt en schrijft onze namen ergens op.

'Dan mogen jullie plaatsnemen in de aula' zegt ze. We knikken en lopen richting de aula waar ik aan een tafel plaatsneem.

'Hey, Dylan!' begroet Chris zijn beste vriend. 'Was je ook te laat?' Dylan lacht en knikt.

'Huisman gunt nooit' zucht hij.

'Geest ook niet' zegt Chris en hij neemt plaats aan de tafel waar Dylan ook zit.

Ik zucht zacht en pak wat boeken uit mijn tas waarna ik mijn oortjes in doe en wat muziek opzet. Ik had gehoopt dat Chris bij mij zou komen zitten zodat mijn plan door kon gaan. Maar ik kan hem moeilijk dwingen.

'Is zij er ook uitgestuurd?' hoor ik Dylan zacht vragen.

'Ja' mompelt Chris. 'Dat kwam door mij.' Dylan begint te lachen.

'Heb je haar nu al gefixt?' Bij die woorden voel ik mijn hart sneller kloppen. Hij moet niet zo denken. Ik moet Chris voor mij winnen, niet andersom.

'Nee' lacht Chris. 'Hoezo?' Onopvallend kijk ik naar de twee jongens. Dylan haalt zijn schouders op.

'Je doet zo aardig tegen haar.'

'Dus?' vraagt Chris. 'Mag dat niet?'

'Normaal doe je nooit zo aardig tegen zulke meisjes' mompelt Dylan. Wat bedoelt hij met "zulke meisjes"? Net alsof ik van een andere planeet kom. Chris haalt zijn schouders op.

'Ik heb haar zaterdag aangereden' zegt hij dan. 'Wat moet ik dan? Ik kan niet opeens kortaf tegen haar gaan doen.' Dylan schudt zijn hoofd en staat op.

'Ga je mee naar de supermarkt?' vraagt hij aan Chris waarop hij zijn hoofd schudt.

'Ik blijf hier' antwoordt hij. Dylan knikt en loopt de aula uit. Als Chris zich omdraait kijk ik snel weer in mijn wiskundeboek.

'Wil jij ook iets uit de automaat?' hoor ik Chris vragen. Ik kijk op en schud mijn hoofd.

'Nee, dank je' glimlach ik. Hij knikt en loopt naar de snoepautomaat die iets verderop in de aula staat. Ik besluit wat opdrachten te maken zodat ik thuis minder huiswerk heb. Ik dacht echt dat Chris misschien niet de "badboy" was als iedereen zegt. Maar hij doet alleen maar aardig tegen me omdat hij me heeft aangereden. Zo kan ik hem nooit voor me winnen. Misschien moet ik het anders aanpakken.

'Is het goed als ik bij je kom zitten?' hoor ik zijn stem vragen. Ik kijk hem aan en knik. Hij neemt plaats op de stoel tegenover me. Plotseling krijg ik een bericht binnen op mijn telefoon van Quinn.

*We zijn uitgenodigd voor het feest van Jesse. En we mogen allemaal iemand meenemen. Dus vraag Chris!*

*Is dat wel een feest voor hem?* stuur ik terug.

*Ja, natuurlijk! Volgens mij is Chris al uitgenodigd. Dus vraag of hij met jou wilt gaan.* Ik leg mijn telefoon weg en kijk naar Chris die ook op zijn telefoon kijkt. Ik schraap mijn keel waardoor hij opkijkt.

'Ga jij ook naar het feest van Jesse?' vraag ik. Chris knikt.

'Jij ook?' Ik knik ook en bijt even twijfelend op mijn lip.

'Zou je misschien...' Ik zucht zacht. 'Zullen we samen gaan? Het hoeft niet maar-'

'Ik wilde hetzelfde aan jou vragen' onderbreekt Chris me. 'Dus ja, ik zou graag met jou willen gaan.' Opgelucht glimlach ik.

'Oke, leuk' probeer ik zo luchtig mogelijk te zeggen.

'We appen nog wel erover' zegt Chris. Ik knik instemmend. Hebben we nu een date?

(Het tweede hoofdstuk! Wat vinden jullie ervan?)