Breaking The badboy

6

{Angel}

Ik neem nog een slok van mijn drinken. Chris heeft inmiddels de tv aangezet en we zitten zwijgend naast elkaar op de bank. We hebben gezoend. We hebben gewoon gezoend.

'Angel, ik wil nog wel met je praten over die meisjes' begint Chris dan. Alleen al bij het horen van zijn stem wil ik hem opnieuw zoenen. Maar ik doe het niet en knik.

'Wat voor verhalen heb je gehoord?' vraagt Chris. 'En van wie?'

'Emliy is de eerste' vertel ik. 'Ze zei dat jullie een aantal dates hadden en dat jullie toen verder zijn gegaan. Ze dacht toen dat jij haar leuk vond, maar daarna stuurde je haar weg en heb je nooit meer iets van jezelf laten horen. Binnen twee weken had je een ander.'

'Emily en ik hadden afgesproken dat er niets zou ontstaan tussen ons' legt Chris uit. 'Na die nacht bekende ze dat ze gevoelens voor me had. Ik voelde simpelweg niet hetzelfde voor haar en heb haar toen weggestuurd. Het leek me toen beter om niks meer van mezelf te laten horen zodat we beiden verder konden gaan met onze levens.'

'Ik begrijp het' glimlach ik. Chris glimlacht ook.

'Ik heb nog nooit een meisje gebruikt' zegt hij. 'Ik heb one night stands gehad, maar niet zonder instemming van haar.'

'Ik geloof je' glimlach ik. Het klinkt ook allemaal logisch. Emily was waarschijnlijk boos op Chris en heeft er toen van gemaakt dat hij haar gebruikt heeft. Chris is zo anders dan iedereen denkt. Misschien doet hij af en toe stomme dingen, maar dat doet iedereen. Plotseling gaat mijn telefoon af. Quinn heeft me een bericht gestuurd.

*Waar ben je?*

*Ik ben bij Chris. Ik leg het later wel uit.* stuur ik terug.

*Ja, dat ga je inderdaad doen. En ik wil elk detail.* krijg ik niet veel later weer binnen waarna ik mijn telefoon terug in mijn zak stop.

'Chris, ik weet dat ik niet het recht heb om dit te vragen' begin ik. 'Maar hoe zit het met je vader?' Chris' gezicht betrekt.

'Sorry, ik had het niet moeten vragen' verontschuldig ik mezelf snel. 'Laat maar zitten.' Hij schudt zijn hoofd en pakt mijn hand vast.

'Het is oke' zegt hij. 'Het is alleen... Ik praat liever niet over hem. Hij is een vreselijke man.'

'Het is al goed' verzeker ik hem. 'Je hoeft niks te zeggen.' Chris knikt en slikt. Ik kan hem dit niet aandoen. Ik kan hem niet gebruiken. Hij is niet de badboy die iedereen ziet. Hij verdient beter dan dit.

'Sorry' fluister ik terwijl ik opsta. 'Ik kan maar beter gaan.'

'Hoezo?' Chris staat nu ook op. 'Heb ik iets verkeerd gedaan?' Ik schud mijn hoofd.

'Je hebt niks verkeerd gedaan' zeg ik snel. 'Ik ben degene die het heeft verpest.' Chris kijkt me verbaasd aan.

'Waar heb je het over?' vraagt hij. 'Gaat dit over die zoen? Ging ik te snel?' Ik schud mijn hoofd en knipper de tranen in mijn ogen weg.

'Nee, ik kan dit gewoon niet' mompel ik. 'Wij horen simpelweg niet bij elkaar.' Voordat ik weg kan lopen heeft Chris mijn hand vastgepakt.

'Wie zegt dat?' vraagt hij. 'Wie zegt dat wij niet bij elkaar kunnen zijn?'

'Kijk naar me' fluister ik. 'Ik ben de nerd van de school. Ik ga altijd braaf naar de les. Ik ga niet om met types zoals jij. En ik date al helemaal niet met ze. Je verdient beter dan ik, dat weten we allebei.'

'Als er iemand is die beter verdient ben jij het wel' zegt Chris. 'Ik ben geen brave jongen, nooit geweest. Maar waarom plakt iedereen die labels op elkaar? Geloof me, ik heb over ons nagedacht. Ik heb ook gedacht dat wij nooit iets zouden kunnen worden. En weet je waarom? Mijn reputatie. Ik dacht aan mijn fucking reputatie. Na de middelbare school is dat allemaal weg. Dus waarom zou ik niet met het meisje kunnen zijn met wie ik wil zijn? Als ik met haar gelukkig ben wat maakt de rest dan nog uit?'

'Chris, ik kan je niet geven wat je wilt' fluister ik. 'Je kent me niet.'

'Laat me je dan leren kennen' zegt Chris.

'Geloof me, je verdient beter dan ik' vertel ik hem. 'Later ga je daarachter komen.' Met die woorden trek ik me uit zijn greep en gris mijn jas van de kapstok waarna ik het appartement verlaat. Snel loop ik de gang door en loop met de trap naar beneden.

Buiten adem ik diep in en uit en ga op een bankje zitten. Een eenzame traan rolt over mijn wang. Ik haat mezelf zo erg op dit moment. Waarom ben ik die stomme weddenschap ooit aangegaan?