Breaking The badboy

18

{Angel}

Zodra ik de school inloop zie ik Chris gelijk al staan. Hij merkt me vrijwel meteen op en glimlacht lief naar me waarna hij zich weer op zijn vrienden richt. Hij wilt nog steeds niet klef doen als we op school zijn. Ik begrijp het wel, maar wat maakt het eigenlijk uit? Vroeg of laat komen ze toch wel achter onze relatie. Als ik bij mijn kluisje ben geweest loop ik door naar de toiletten.

'Chris heeft een relatie hè' hoor ik een meisje zeggen.

'Welke Chris?' vraagt een ander. 'Chris Evans?'

'Ja, met een of andere Angel.'

'Angel?' roept het andere meisje uit. 'Zij is echt een nerd. Wat ziet Chris in haar?'

'Waarschijnlijk is het binnen twee weken weer uit.' Ze grinnikt. Ik sla mijn ogen neer. Het erge is nog, waarschijnlijk hebben ze gelijk. Mijn relatie met Chris houdt nooit stand als Chris erachter komt dat dit alles voor een weddenschap was.

'Hey.' Verschrikt kijk ik op en zie Chris staan. 'Waarom sta je hier? Moet je niet naar binnen?' Ik schud mijn hoofd.

'Ik was gewoon even aan het nadenken' mompel ik. Chris glimlacht en laat zijn hand over mijn wang glijden.

'Niet te veel nadenken, anders ontploft dat mooie hoofd nog van je.' Ik grinnik en wil iets zeggen, maar wordt onderbroken door de bel. Chris zucht diep.

'Zie ik je in de pauze?' vraag ik hem. Hij knikt en glimlacht kort naar me voor hij wegloopt. Zuchtend loop ik naar het juiste lokaal. Amy en Quinn zitten niet naast elkaar, wat me nog verbaast. Ik neem op mijn gebruikelijke plek naast Quinn, maar zeg verder niks tegen haar.

'Heey' begroet ze me.

'Hoi' mompel ik kortaf terug waarna ik mijn boeken uit mijn tas pak en ze op tafel leg.

'Sorry dat we je niet mee hebben gevraagd' verontschuldigt ze zich. 'Maar we hoeven toch niet alles met z'n drieën te doen?'

'Ik doe die weddenschap en vervolgens laten jullie me zitten' mompel ik.

'Sorry' zegt Quinn nogmaals. 'Hoe gaat het trouwens tussen jullie? Vertrouwt hij je?'

'Het gaat goed' zeg ik. 'Ik denk dat hij me wel vertrouwt.' Ik heb geen zin nu in uitgebreide gesprekken over Chris.

'Wanneer ga je hem dumpen?' vraagt Quinn. Ik haal mijn schouders op.

'Op het goede moment' mompel ik. 'Ik kijk wel.' Quinn knikt begrijpend.

Na drie lange uren loop ik samen met Quinn en Amy richting de aula. We nemen plaats aan een tafel en ik pak mijn flesje water uit mijn tas waar ik een slok van neem.

'Hey.' Ik kijk om en zie Chris staan. Meteen glimlach ik.

'Heey, kom je erbij zitten?' Chris bijt op zijn lip.

'Ik wilde eigenlijk vragen of je even met me meekomt. Ik wil iets met je bespreken.' Ik knik en sta op waarna ik achter Chris aanloop de aula uit. Bij een wat rustiger plekje blijft Chris staan en slaat zijn ogen neer.

'Wat is er?' vraag ik hem.

'Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen' stamelt hij. Ik verstrengel mijn vingers met die van hem.

'Zeg het gewoon' glimlach ik. 'Ik ben het maar.' Chris zucht diep en begint dan te praten.

'De laatste tijd...' Hij lijkt even te zoeken naar woorden. 'Dit... Wij... Alles voelt zo perfect en ik...' Tranen ontstaan in zijn ogen waardoor mijn hart breekt.

'Vertel het me na school, oke?' fluister ik terwijl ik mijn armen om hem heen sla. Hij knikt en begraaft zijn gezicht in mijn haren. Zo staan we een aantal minuten.

De hele dag heb ik aan Chris gedacht. De manier waarop hij tegenover me stond, de tranen in zijn blauwe ogen. Ik voel me zó schuldig tegenover hem. Hij is niet bij me omdat zijn vrienden hem hebben gedwongen. Hij is bij me omdat hij dat wilt. En ik lieg tegen hem. Ik kan het hem gewoon niet vertellen. Ik ben egoïstisch, dat weet ik. Maar ik kan Chris gewoon niet kwijtraken.

Wanneer ik de school uitloop zie ik Chris voor zijn auto staan. Hij had me ook naar school gebracht dus ik hoefde niet te fietsen. Als ik bij Chris kom pakt hij mijn hand vast en drukt een kus op mijn lippen waarna hij de autodeur voor me open houdt. Dankbaar kijk ik hem aan waarna ik ga zitten en wacht tot Chris ook zit.

'Bij wie gaan we?' vraagt Chris terwijl hij de motor start.

'Mijn ouders zijn niet thuis dus het kan wel bij mij' antwoord ik. Chris knikt en rijdt de straat uit.

Bij mijn huis aangekomen lopen we meteen door naar de keuken waar ik iets te drinken voor ons beiden inschenk. Vervolgens lopen we door naar mijn kamer waar ik plaatsneem op bed. Chris komt naast me zitten en drinkt meteen heel zijn glas leeg.

'Wil je het nu vertellen?' vraag ik voorzichtig. Chris knikt en schraapt zijn keel.

'Zoals je weet heb ik al een lange tijd geen echte relatie gehad' begint hij. 'En toen reed ik jou per ongeluk aan en ik weet niet wat het was, maar vanaf dat moment kreeg ik je niet meer uit mijn hoofd. Ik dacht niet langer aan andere meisjes en ik wilde gewoon met jou zijn. En ik wil bekendmaken dat we iets hebben. Ik weet dat ik zei dat ik dat pas na een paar weken wilde doen, maar alles voelt goed met jou. En ik...' Onzeker slaat hij zijn ogen neer.

'Wat is er?' vraag ik hem. Hij kijkt weer op, recht in mijn ogen.

'Ik denk dat ik van jou.' En door die woorden voel ik van alles door me heen razen, maar vooral mijn hart die breekt omdat ik niet hetzelfde terug kan zeggen.

(Ik ben er weer. Mijn toetsweek is eindelijk voorbij dus ik kan weer meer schrijven. Wat vinden jullie van dit hoofdstuk?)