Breaking The badboy

24

{Chris}

De tweede dag school, de tweede dag zonder Angel. Ze is er weer niet. Ik wil haar zien. Maar ik wil niet naar haar toegaan. Ik wil weten hoe ze zich voelt. Of ze veel aan me denkt. Hoe het tussen haar en haar vriendinnen gaat. Ik wil weten of ze alles nog aankan. Of zij ook een constante pijn op haar hart drukt zit, alsof iemand er tegenaan drukt.

Ik sla mijn ogen neer terwijl ik ga zitten op mijn gebruikelijke plek bij wiskunde. Vanuit mijn ooghoek zie ik Quinn en Amy even naar me kijken. Ze lijken medelijden te hebben. Dat is wel het laatste wat ik van ze wil. Door hen is alles wat Angel en ik hadden kapot gegaan. Meteen schud ik mijn hoofd. Dat is niet waar. Angel heeft alles kapot laten gaan. Ze heeft tegen me gelogen. Ze heeft al die tijd tegen me gelogen toen ik haar alles heb verteld. Ik heb haar alles verteld over mijn ouders, al die meisjes, alles wat moeilijk voor me was. Zij heeft mij nooit iets verteld. Ze heeft me nooit volledig vertrouwd. Dat doet me pijn. Het doet me pijn om te weten dat ik meer van haar hou dan zij ooit van mij heeft gedaan.

Ik voel tranen in mijn ogen ontstaan. Snel knipper ik ze weg en prop al mijn spullen in mijn tas waarna ik opsta.

'Waar denk jij naartoe te gaan?' vraagt mevrouw van der Geest. 'Ik ben midden in mijn uitleg bezig.'

'Ik moet weg' mompel ik en ik loop verder door het lokaal.

'Je hoeft ook niet meer terug te komen!' roept ze me achterna als ik het lokaal verlaat. Ik gooi de deur dicht en loop door de gangen naar mijn kluisje. Daar aangekomen geef ik een harde klap tegen de kluisjes en laat mezelf dan op de grond zakken.

'Wat hebben die kluisjes je aangedaan?' Ik kijk op en zie Dylan staan. Wanneer hij mijn blik ziet kijkt hij bezorgd. 'Wat is er?' Ik haal mijn schouders op en kijk weg.

'Niks' antwoord ik kortaf. Dylan gooit zijn tas op de grond en komt naast me zitten.

'Chris, ik ken je langer dan vandaag' zegt hij. 'De laatste dagen doe je sowieso afstandelijk. Wat is er? Heeft het iets met Angel te maken?' Ik zucht diep.

'Alles was een weddenschap' mompel ik.

'Wat?' vraagt Dylan verbaasd. 'Hoe bedoel je?'

'Ze moest iets met mij beginnen en me weer dumpen voor het einde van het jaar voor 50 euro' leg ik uit. 'Ze was nooit van plan om het te vertellen. Quinn heeft het verteld.'

'Dit had ik echt niet van haar verwacht' mompelt Dylan. 'Maar als ze je niks wilde vertellen... Voelt ze dan wel wat voor je?' Ik haal mijn schouders op.

'Volgens mij wel' zucht ik. 'Ik weet het allemaal niet meer.'

'Heeft ze er spijt van?' vraagt Dylan. Ik knik. 'Je houdt van haar, toch?' Opnieuw knik ik.

'Ja' stamel ik.

'Oke, weet je wat we doen? We gaan naar jouw huis. En dan gaan we even alles op een rijtje zetten.'

'Moet je niet naar de les?' vraag ik.

'Nee, dit is belangrijker' zegt Dylan. 'Vrienden zijn er voor elkaar. En daarbij, jij zou ook naar de les moeten.'

'Oke, we gaan.' We staan op en lopen naar buiten.

Bij mij thuis aangekomen zit mijn moeder op de bank. Dat is waar ook. Ze is vandaag vrij.

'Heey, zijn jullie nu al klaar met school?' vraagt ze. We knikken beiden.

'Wij gaan naar mijn kamer' mompel ik waarna we snel doorlopen. We nemen plaats op bed waarna ik mijn telefoon pak.

'Heeft ze al iets gestuurd?' vraagt Dylan. Ik knik en laat hem het bericht lezen.

'Oke, dus als ik het goed begrijp' begint Dylan. 'Begon Angel met je vanwege die weddenschap. Maar toen ze erachter kwam hoe je echt was kreeg ze spijt en begon ze gevoelens voor je te krijgen. Maar dat durfde ze niet tegen haar vriendinnen te vertellen omdat zij je waarschijnlijk niet mogen. En tegen jou zei ze niks omdat ze je zou kwijtraken.'

'Ja, zoiets' mompel ik. 'Ze had het me gewoon moeten vertellen.'

'Daar ben ik het mee eens' zegt Dylan. 'Maar Chris, ze houdt van je. Heeft ze dat nooit laten merken? Heeft ze nooit iets persoonlijks verteld?'

'Ik heb haar ontmaagd' zeg ik zacht.

'Chris, soms ben je echt dom' lacht Dylan. 'Als ik jou was zou ik haar nooit hebben laten gaan. Voor een meisje betekent dat heel veel. En dat ze dat aan jou heeft gegeven zegt al genoeg. Ja, ze is misschien dom geweest. Maar het gaat toch om jullie gevoelens voor elkaar? Fack alles en iedereen. Volg je hart en neem haar terug. Jullie horen bij elkaar.' Ik knik. Hij heeft gelijk.

'Ik ga vanavond naar haar toe.'

Tegen zes uur is Dylan weg.

'Zullen we uiteten gaan?' stelt mijn moeder voor.

'Mam, daar hebben we geen geld voor' zeg ik. 'Dat weet je zelf ook.'

'Chris, het kan heus wel een keer' zegt ze. 'We moeten dan alleen even bezuinigen op iets anders.'

'Nee, dat is niet nodig' mompel ik. 'We kunnen toch ook gewoon hier eten? Samen. Dat hebben we al lang niet meer gedaan.' Mijn moeder glimlacht.

'Oke, dan doen we dat' zegt ze. 'Waar heb je trek in?'

(Een extra hoofdstuk omdat jullie de laatste tijd super lang moesten wachten op nieuwe hoofdstukken. En ik heb nu vakantie dus meer tijd om te schrijven x)