Breaking The badboy

1

{Angel}

Lachend neem ik nog een slok van mijn drankje. We zijn met een hele groep Truth or dare aan het doen. Het is super kinderachtig, maar met drank wordt er al veel goedgemaakt.

'Truth or dare aan Angel' zegt Quinn, mijn beste vriendin plotseling.

'Dare' antwoord ik lachend. Ze kijkt even naar Amy en grinnikt.

'Als jij Chris weet te fixen voor het einde van dit jaar krijg je 50 euro' zegt ze dan. Mijn mond valt bijna open.

'Chris?' vraag ik verbaasd. 'Je weet toch wie hij is?'

'Dat weet ik heel goed' lacht Quinn. 'Maar je moet eens in actie komen. Je liefdesleven is saai.'

'En bovendien verdient hij het om zijn hart gebroken te laten worden' bemoeit Amy, mijn andere beste vriendin, zich ermee. 'Je weet hoe hij is. Hij gebruikt alle meisjes. Wees hem te slim af en breek zijn hart.'

'Voor het einde van dit jaar?' vraag ik ter verduidelijking. Mijn vriendinnen knikken. 'Dus dan heb ik twee maanden?' Opnieuw knikken ze. Ik zucht diep en knik dan ook.

'Oke, goed' mompel ik. 'Ik doe het.' Quinn glimlacht breed. Ik hoop dat niemand van Chris' vrienden hier is. De kans dat dat zo is is heel klein aangezien dit het verjaardagsfeestje is van Quinns zusje. Ze is net zestien geworden en wilde graag een sweet sixteen houden. Chris gaat bovendien naar hele andere feestjes. Hij gaat naar die studentenfeesten, ook al zit hij nog op de middelbare school. Ik kom daar nooit. Ik word er ook nooit voor uitgenodigd.

Plotseling krijg ik een bericht binnen van mijn moeder op mijn telefoon.

*Hoe laat ben je thuis?* staat erin. Ik werp een snelle blik op de tijd en zie dat het bijna twaalf uur is.

*Ik ben er over een half uur* stuur ik snel terug waarna ik mijn telefoon in mijn zak stop.

'Ik moet gaan' deel ik mee waarna ik opsta.

'Kan je echt niet nog even blijven?' vraagt Quinn. Ik schud mijn hoofd. 'Jammer, moet ik je thuisbrengen?'

'Nee, ik ben met de fiets' antwoord ik. Quinn is al achttien. Ze is een jaar blijven zitten waardoor ze vijf havo nu op haar achttiende doet.

'Oh' mompelt Quinn waarna ze opstaat. 'Wel voorzichtig doen hè? Je weet maar nooit welke gekken je tegenkomt 's nachts.' Lachend knik ik. Quinn is altijd heel bezorgd. Snel geeft ze me een knuffel waarna Amy volgt.

'Tot maandag' zeggen ze beide voor ik het huis verlaat. Buiten is het aardig koud geworden. De wind raast langs me heen en snel doe ik mijn jas dicht. Het is ruim een half uur fietsen, dus ik hoop dat ik niet bevries onderweg.

Zuchtend pak ik mijn fiets waarna ik de straat uitfiets. De wind zorgt ervoor dat mijn haren in mijn gezicht vliegen en wanhopig probeer ik ze eruit te halen.

Een harde klap volgt en niet veel later lig ik kermend van de pijn op de koude straat.

'Shit' hoor ik iemand mompelen waarna er een autodeur dichtslaat. Diegene hurkt naast me neer. 'Gaat het?' Verschrikt kijk ik op in de blauwe ogen van Chris.

'Ja, het gaat' stamel ik.

'Ik help je wel even overeind' zegt hij waarna hij zijn hand uitsteekt. Ik pak hem aan waarna Chris me overeind helpt.

'Het spijt me dat ik je aanreed' verontschuldigt hij zich. 'Ik was niet helemaal aan het opletten. Angel is het toch?' Ik knik. Hoe weet hij mijn naam? We hebben nog nooit gepraat en we hebben maar één les samen waarbij we allebei aan de andere kant van het lokaal zitten. Nu pakt Chris mijn fiets op en zet hem op zijn standaard.