Breaking The badboy

33

{Angel}

Zuchtend draai ik me nog een keer om in bed. Ik kom maar niet in slaap. Chris slaapt vandaag bij mij. Mijn ouders zijn beide niet thuis. Mijn moeder is een dagje naar een vriendin en ik heb geen idee waar mijn vader is. Het is inmiddels één uur 's nachts. Mijn vader heeft niks van zich laten horen. Plotseling hoor ik de voordeur dichtvallen. Beneden vallen wat spullen om. Ik stap voorzichtig uit bed en loop de trap af naar beneden. Daar tref ik mijn vader aan, zoenend met een andere vrouw.

'Pap?' vraag ik verbaasd.

'Angel!' Verschrikt kijkt hij op. 'Ik wist niet dat je thuis was.'

'Hoe kan je dit doen?' sis ik.

'Angel, ik...' Hij slaat zijn ogen neer. 'Het spijt me.'

'Het spijt je?' roep ik uit. 'Je had er anders net nog geen problemen mee om vreemd te gaan! Hoelang is dit al bezig?'

'Twee maanden' zegt hij zacht.

'Je bent zo'n eikel!' Ik geef hem een duw.

'Angel?' Ik kijk op en zie Chris staan met alleen een sportbroekje aan dat laag op zijn heupen hangt. 'Wat is er aan de hand?'

'Ik wil hier weg' zeg ik tegen Chris. 'Ik wil niet langer bij hem zijn.'

'Angel...' Mijn vader pakt mijn hand vast en meteen trek ik hem terug.

'Raak me niet aan' breng ik uit. 'Hoe heb je dit mama ooit aan kunnen doen?'

'Je begrijpt het niet.'

'Ik begrijp het heel goed!' roep ik. 'Ze was niet meer genoeg voor je, hè? Je wilde wat anders, iets spannenders. Laat me met rust. En als jij het haar niet verteld doe ik het.' Met die woorden ren ik de trap op met Chris achter me aan. In mijn kamer pak ik een grote tas en prop er wat kleding in. Als ik naar de badkamer wil lopen pakt Chris mijn hand vast.

'Angel, gaat het?' Ik knik.

'Het gaat prima.' Met die woorden loop ik verder naar de badkamer waar ik de nodige dingen pak en die ook in mijn tas stop. Terug in mijn kamer trek ik een trui en een broek aan en vervolgens mijn schoenen. Chris is inmiddels ook aangekleed.

'Klaar?' vraagt hij aan me waarop ik knik.

In de auto staar ik uit het raam. De bomen razen voorbij en ik weet niet eens waar Chris naartoe rijdt. Voor ik het weet staan we voor een hotel. Verbaasd kijk ik Chris aan.

'Wat doen we hier?' vraag ik hem.

'Mijn moeder is thuis met Marc' legt hij uit. 'Begrijp me niet verkeerd. Hij is heel aardig, maar ik ben er nog niet klaar voor om met hem aan de ontbijttafel te zitten.' Ik knik begrijpend.

'Laat mij dit betalen' zeg ik. 'Je sliep tenslotte bij mij.'

'Angel, dat is echt niet nodig.'

'Ik bedoel dit niet om je te beledigen, maar ik heb meer geld dan jij.' Chris slaat zijn ogen neer. 'En daarbij, je betaalt al genoeg voor me. Laat me dit doen.'

'Oke' mompelt hij.

Binnen lopen we door naar de receptie. Met veel moeite weten we nog een kamer te regelen. Normaal is tien uur het uiterste. Ik heb hem meteen voor drie nachten gehuurd. Ik weet niet hoelang dit alles nog zal gaan duren. Chris hoeft niet per se te blijven, maar ik wil voorlopig niet naar huis.

In de kamer zet ik mijn tas neer en trek mijn kleding uit waarna ik een shirt van Chris aantrek als mijn pyjama.

'Angel' begint Chris die al op bed zit. 'Als je wilt praten... Ik ben er voor je.'

'Weet ik' glimlach ik. 'Maar nu wil ik gewoon slapen.' Hij knikt en trekt alle suit behalve zijn boxer. Vervolgens kruipt hij onder de deken en trekt mij naast zich.

'Het komt wel goed' fluistert hij.

'Ik hoop het.' Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en haalt zijn vingertoppen zacht door mijn haren heen. Ik verstrengel onze vingers en sluit genietend mijn ogen.

'Bedankt' fluister ik.

'Waarvoor?'

'Alles.'

*****

'Angel, wakker worden.' Een paar zachte lippen belanden op mijn wang. Kreunend open ik mijn ogen.

'Wat is er?' mompel ik.

'Het is bijna twaalf uur.'

'Dus?' Zuchtend trek ik de deken verder over me heen. Chris lacht en komt naast me liggen.

'Wil je niet eten?' Ik schud mijn hoofd. 'Angel...'

'Laat me gewoon even' mompel ik. 'Jij mag wel eten.'

'Oke.' Chris gaat aan de rand van het bed zitten. Ik haal de deken van mijn hoofd en kijk hem aan. Zijn hoofd ligt in zijn handen. Heb ik iets verkeerds gezegd?

'Chris, wat is er?' Ik kruip naar hem toe en sla mijn armen van achter om hem heen.

'Niks' mompelt hij.

'Het spijt me, oke?' Ik duw een kus in zijn nek. 'Ik heb gewoon een ochtendhumeur.'

'Dat is het niet.'

'Wat dan wel?' Chris schudt zijn hoofd. 'Chris, praat tegen me.'

'Ik...' stamelt hij waarna hij opnieuw zijn hoofd schudt. 'Ik ga je hiermee niet lastigvallen.' Hij staat op en wilt weglopen maar ik hou hem tegen.

'Zeg me nu wat er aan de hand is.' Zijn blik is gevestigd op onze handen en wanneer hij opkijkt zie ik de tranen in zijn ogen staan. Ik voel mijn hart breken en ik sta op.

'Chris...' Ik sla mijn armen om hem heen. Hij houdt me stevig vast en verstopt zijn gezicht in mijn nek. 'Het komt allemaal goed.'

'Ik weet het niet' fluistert Chris.