Fantasia 4: Oneindig Onsterfelijk

Hoofdstuk 31: drie opties

~Scarlett~

Scarlett De Valk... Klinkt dat slecht?
Ik dacht het niet.
Gelukzalig - en stiekem nu al wegsmeltend bij het gedacht alleen al - zak ik wat meer onderuit op de vensterbank. Ik sla mijn armen om mijn knieën heen en leg mijn hoofd te rusten op de zwarte stof van mijn lange jurk. Het gevoel dat ik momenteel heb, is amper te beschrijven. Zo gelukkig heb ik me nog nooit gevoeld.
Vlak nadat Jack op de knie voor me gegaan was, waren we samen naar mijn ouderlijk huisje in het Dierenbos getrokken. Een uur lang hadden we bijgepraat,afgewisseld met strelingen en stiekeme zoenen. Het was Robert die onze romantische hereniging was komen verstoren. Mijn beste vriend, die nu al helemaal opleeft in ons huwelijk, kwam Jack even 'lenen' voor het klaarzetten van enkele banken. Fantasia heeft namelijk collectief besloten dat ons huwelijk zo snel mogelijk moet plaatsvinden.
Meer bepaald: morgen dus al.
Met alle behulpzame Feeën, sterke Dierenwezens en creatieve Elfen is dat echter geen probleem. Door hun magie, kracht en creativiteit - en bovendien hun talrijke participatie - is een feestlocatie klaarmaken kinderspel. De coördinatrice van dit alles - hoe kan het ook anders... - is Elodie Staring. De blonde Elf is nog steeds mijn beste vriendin, en ik de hare, ondanks de grote veranderingen die er in de voorbije drie maanden plaatsgevonden hadden. Ik was ineens koningin geworden, van het meest gevreesde Rijk dan ook nog eens. Naast Elodie staat mijn hartsvriendin Chris, die met haar pientere, donkerbruine ogen het hele gebeuren staat te observeren. Ze lijkt er best nog wel te genieten van de gezellige drukte die er plots heerst in Dierenland. Elodie daarentegen probeert de controle te behouden over de opstelling van haar 'ideale huwelijkslocatie', dat haar overigens niet volledig lukt, wat dan weer voor een erg lachwekkend zicht zorgt.
Ik glimlach en speel ondertussen met mijn linkerhand met mijn verlovingsring. Het blijft nu eenmaal een onwaarschijnlijk gedacht en gevoel.
Ik draag Jacks ring!
"Mag ik je feliciteren met je verloving?" hoor ik een zachte stem vragen.
Ik kijk naar het midden van mijn kamer, en glimlach oprecht naar Elaine.
"Ik denk het wel, ja. Meer zelfs: volgens mij hoort het zo."
Elaine lacht en stapt naar me toe. Ze gaat aan de andere kant van de vensterbank zitten, met haar benen naast de mijne. Ze spreidt de rok van haar citroengele jurk uit over het marmer en plukt wat onzichtbare pluisjes weg van de stof.
"Zeg het maar gewoon, Elaine. Je weet dat ik een hekel heb aan rond de pot draaien", commandeer ik haar op een zachte toon.
Elaine slikt en slaat haar zilveren ogen naar me op. Haar tuiterige lippen vormen zich om tot een droevige streep.
"Het oordeel van het Parlement is gevallen, koningin Scarlett. Ze moedigen het huwelijk tussen Jack en jou aan, maar het probleem blijft hetzelfde. Jack is en blijft menselijk, en hoort dus niet thuis in Fantasia. Jij bent bovennatuurlijk, en hoort hier dus wél thuis."
Ik zucht diep en leg mijn hoofd te rusten tegen de muur. Ik haak een hand in mijn rode haar en knik voorzichtig.
"Daar was ik al bang voor", beken ik eerlijk. "Maar waar ik nog meer angst om koester, is het feit dat mijn opties zo beperkt zijn. Het is óf Jack bovennatuurlijk maken, óf mijn bovennatuurlijkheid laten gaan, waardoor ik waarschijnlijk gewoon dood zal zijn, óf Jack weer laten vertrekken naar de Bovenwereld. Maar hij is koppig, dus daarbij lopen we het risico dat hij hier over enkele maanden weer zal staan."
Elaine draait haar hoofd naar mijn raam toe, en staart naar de Wezens die ondermijn raam passeren. Ze kijkt toe hoe Dierenwezens allerlei meubels dragen, hoe Feeën hun magie gebruiken om een uitgebreid diner te regelen, en hoe Elfen zich bezig houden met het fleurrijke aspect.
"Er is..." ze slikt en schraapt haar keel, omdat haar stem namelijk meer op het gepiep van een bange muis had geleken dan op haar vertrouwde, liefelijke stem.
"Er is nog een andere optie?" gok ik hoopvol.
Elaine schudt voorzichtig haar hoofd: "Nee, er is nog iets dat ik je moet vertellen over het oordeel van het Parlement."
Normaal gezien behoor ik ook tot het Parlement, waarin ik ook nog eens een aanzienlijke positie bekleed. Als koningin van Nachtmerrieland kan dat ook niet anders. Maar vandaag mocht ik niet mee vergaderen, omdat het over mezelf en mijn eigen toekomst ging. Ik vind het een beangstigend gevoel om afhankelijk te zijn van anderen hun oordeel, voornamelijk omdat ik de afgelopen tien jaar zeer onafhankelijk geleefd had.
De Fee laat een hand over haar zilveren haren glijden en begint te vertellen.
"Het Parlement genoot - natuurlijk - de voorkeur van jouw derde optie: de optie dat Jack gewoon weer weggaat na jullie huwelijk, menselijk. En jij blijft hier,bovennatuurlijk. Bovendien gaan ze een Fee aanstellen om hem terug naar de Bovenwereld te zenden, waarbij zijn herinneringen gewist zullen worden, zodat dit niet nog eens kan gebeuren. Ze willen voorkomen dat Jack hier nog eens zal binnenvallen, want hoe vaak kunnen ze dat blijven tolereren? Het voorstel is goedgekeurd door koningin Qiyara."
Ik trek mijn onderlip tussen mijn tanden: "Dus ik kan niets meer doen om Jack hier te houden? En nog erger: hij zal mij niets eens meer... herinneren?"
De zilverharige Fee knikt met een triestig gezicht, waardoor ik een vlijmscherpe steek in mijn hart voel. Ik wend mijn aangezicht van Elaine af en vecht tegen nieuwe tranen die in mijn ogen ontstaan. Deze keer niet door een overvallend gevoel van puur geluk, maar van pure wanhoop en verdriet.
"Maar ik kan jullie wel helpen, Scarlett. Ik kan de pijn dragelijker maken. Er is namelijk niets zo erg als een geliefde verliezen, laat staan dat deze je gewoonweg niet meer herinnerd. Maar dan moet je me wel volledig vertrouwen."
"Je hebt het drankje gebrouwd dat alles kan helen. Je hebt Elodie en mij gered. Je hebt Jack geheeld tijdens zijn gevecht met de Zwarte Draak. Hoe zou ik jou niet kunnen vertrouwen?" vraag ik zacht.
Trots ontplooit Elaine haar lippen tot een weelderige lach: "Hebt u dan ook zoveel vertrouwen in mij dat ik in Jacks hoofd mag kruipen?"
Mijn rode ogen worden zo groot als schoteltjes: "Huh? Wat?"
"Laat mij het uitleggen", smeekt ze me zacht. "Vermoedelijk zal het Parlement mij aanstellen als de Fee die Jack naar huis moet toveren, aangezien ik nu het sterkste magiewezen ben van Fantasia. Bij die toverspreuk kan het niet anders dan dat ik zijn herinneringen moet wegnemen, dat is een vervelend neveneffect. Maar ik kan een toverdrankje brouwen waardoor deze herinneringen, min of meer, toch een beetje beschermd zullen worden. Hij zal zich niet alles tot de details toe meer herinneren, het zullen eerder flarden zijn. Voor hem zal het lijken alsof hij het allemaal gedroomd heeft, en zich nog stukken uit die droom herinnerd. Ik weet dat het niet voldoet aan datgene wat je wilt, Scarlett, maar het is op zijn minst toch wel iéts."
Ik sla mijn blik naar mijn verlovingsring, bijt hard op de binnenkant van mijn lip, en sluit mijn ogen. Twee tranen rollen over mijn wangen, en transformeren meteen in ijskristallen wanneer het water in contact komt met mijn huid.
Het is inderdaad niet datgene wat ik wil, maar heb ik een andere keuze?
"Het moet zo dan maar", snik ik sip en verplaats mijn blik naar de zilveren ogen van Elaine. "Maar... Wil je dat wel doen? Zo'n drankje vergt vermoedelijk Zwarte Magie. Ben je er echt toe bereid om jouw Lichtmagie op te geven voor...Míj?"
Elaine staat op, neemt haar gele rok in haar handen, en buigt diep doorheen haar knieën.
"Alles voor mijn koningin", zegt ze glimlachend. "Bovendien... Merida zou het ook gedaan hebben."
Ik knik zacht: "Dat is waar. En Mer zou apetrots op je zijn. Je mist haar waarschijnlijk ontzettend hard?"
Elaine knikt en legt haar zilverwitte haren langs een kant van haar hals.
"Elke dag, elke minuut zelfs, mis ik haar. Het voelt aan alsof ik aan mijn lot overgelaten ben, en ik nu alleen mijn plan moet zien te trekken."
"Je doet het in ieder geval uitstekend", complimenteer ik haar.
Elaine lacht dankbaar naar me, en steekt haar hand naar me uit.
"Nu de zware praat achter de rug is, kunnen we ons misschien focussen op een leuker aspect? De bruid is namelijk hét hoogtepunt van een huwelijk, en al zeker als deze Scarlett Leforne blijkt te zijn."
Ik lach en leg mijn lijkbleke, ijskoude hand in de hare. Elaine sleurt me van de vensterbank af, en trekt me giechelend doorheen mijn kamer naar mijn staande spiegel toe. Uiteraard geeft deze mijn spiegelbeeld niet weer, maar daar maakt Elaine snel verandering in. Met een soepele handbeweging verandert ze de gewone spiegel in een magische spiegel, die alleen maar een Vampierspiegelbeeld kan weergeven.
"Heeft koningin Scarlett Leforne de Eerste van Nachtmerrieland een voorkeur wat betreft haar jurk?" vraagt ze grijnzend en haalt vervolgens haar toverstaf uit een plooiing van haar gele rok, waar ze dus blijkbaar al de hele tijd haar magie bij zich hield. Elaine mag dan wel een zeer sterke Fee zijn, haar magie is wel nog niet zo ver gevorderd als die van Merida, waardoor het grootste deel van haar magiecapaciteit nog altijd gewoon in haar toverstaf zit. Toch weet ze ook steeds meer - en beter - haar magie in haar handen te beheersen.
"Had je misschien gedacht aan een meerminnenjurk..."
Elaine laat haar toverstof langs de lijnen van mijn lichaam glijden, waardoor mijn zwarte jurk vervaagd en een witte bruidsjurk tevoorschijn komt. Ik draai een rondje voor de spiegel, maar trek mijn neus op.
"Nee, dat vind ik niet geweldig. Bovendien zijn mijn ervaringen met Zeemeerminnen nooit geweldig geweest."
Elaine lacht luid, en schudt vervolgens haar hoofd.
"Je moet toch ooit wel al eens nagedacht hebben over een mogelijke bruidsjurk,juffrouw Leforne?" vraagt ze grinnikend.
"Eerlijk? Nee. Ik had nooit gedacht dat er een man op een Vampier zou vallen, laat staan dat de bloedzuiger zelf ooit gevoelens voor iemand zou krijgen. Dus ik heb echt geen enkel idee..."
Ik zucht diep en laat mijn handen over de witte stof glijden. Elaine sprint intussen naar mijn raam toe, en opent deze. Ze leunt wat meer voorover, en schreeuwt Elodies naam.
"Hulp gevraagd. Ik zit met een inspiratieloze bruid."
Elodie, die altijd overenthousiast reageert, duwt haar zelf getekende plan met de opstelling van de huwelijkslocatie in de handen van Tygo, de eerste persoon die ze tegenkomt. Vervolgens geeft ze Chris een klopje op haar hals, waarna mijn twee gestoorde vriendinnen naar mijn voordeur lopen.
Gelukkig is mijn voordeur groot genoeg om Chris binnen te laten.
"Zal ik ook komen?" hoor ik Robert vragen. "Ik ben wel beter in het uittrekken van jurken dan aantrekken..."
Ik rol lachend met mijn ogen, terwijl Elaine Robert een welgemeende tik via de magie in haar toverstaf tegen zijn achterhoofd geeft.
"Blijf jij maar van ons Scarlett af. Ze is verloofd, én gaat morgen al trouwen!"

~⌘~
Nog eens een speciale vermelding voor JannickDonker, om je te bedanken voor je enthousiasme betreffende dit verhaal :-)