Chapter - 11

451 30 1
                                    

Jeongyeon တစ္ေယာက္ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ 11:50 ရွိေနၿပီ။ သူက သူနဲ႔ ကုတင္တစ္ခုထဲေပၚမွာ အတူတူအိပ္ေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနတယ္။ သူ အေၾကာင္းျပခ်က္ တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ မ်က္လံုးမမွိတ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ သူ သူ႕ျပႆနာေတြေၾကာင့္ ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ရင္ ၾကံဳေတြ႕ရမယ့္ ကိစၥေတြကို ေၾကာက္ေနတယ္ေလ။ ေနာက္တစ္ခုက သူ မ်က္လံုးမွိတ္လုိက္ရင္ Nayeon ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို ေၾကာက္ေနမိတယ္

Nayeon နဲ႔ သူနဲ႔ ၾကားမွာ Chaeyoung ေလးက အိပ္ေနတယ္။ Chaeyeong က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ေနလဲဆိုရင္ အိပ္ေနရင္းေတာင္ ျပံဳးေနတယ္။

"ဘာလို႔အခုခ်ိန္ထိ မအိပ္ေသးတာလဲ?"

Nayeon ရုတ္တရက္ မ်က္လံုးမွိတ္ရက္သားနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ Jeongyeon လန္႔သြားတယ္။

"နင္ႏိုးေနတာလား ဒါမွမဟုတ္ အိပ္ရင္း စကားေျပာေနတာလား?"

"ငါ ႏိုးေနတုန္းပဲ ၿပီးေတာ့ နင္ ငါ့ကို ၾကည့္ေနတာကိုလည္း သိတယ္။" Nayeon ေျပာၿပီး မ်က္လံုးဖြင့္လုိက္တယ္။

Jeongyeon အၾကည့္လႊဲလုိက္ၿပီး "ငါ နင့္ကို ၾကည့္မေနပါဘူး။" ေျပာၿပီး ထလိုက္တယ္။

သူ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူးေလ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္စိတ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ သူ ျပတင္းေပါက္နားရပ္လုိက္ၿပီး အျပင္ကို ၾကည့္လုိက္တယ္။ အျပင္မွာ ၾကည့္စရာလည္း ဘာမွမရွိဘူးေလ။ မနက္ျဖန္က လျပည့္ေနဆိုေတာ့ လေရာင္ေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ႀကီးက လင္းထိန္ေနတယ္။

"နင္ စိတ္ရႈပ္ေနတယ္။" Nayeon က အေနာက္ကေနေျပာလုိက္တယ္။

Jeongyeon က ဘာမွျပန္ေျပာဘူး။ သူ အရမ္း စိတ္ရႈပ္ေထြးေနတယ္ေလ။ သူ ေၾကာက္ေနတဲ့ အရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ သူ ဘယ္အရာကို အေၾကာက္ဆံုးလဲေတာ့ မသိဘူး။ သူ ငိုခ်င္ေနတယ္ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ မငိုခ်င္ဘူး။ သူ အခု ဘာလုပ္ရမလဲကို မသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ သူ ဒီအတိုင္း ကိုယ္ေပ်ာက္ေနခ်င္မိတယ္။ သူ စိတ္သက္သာရာကို ရွာမေတြ႕ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ေနာက္ကေန တစ္ေယာက္ေယာက္ ဖက္လိုက္တာကို ခံစားမိလုိက္တယ္။

"အမ်ားႀကီး စဥ္းစားမေနပါနဲ႔။ ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ နင္နဲ႔အတူတူအျမဲတမ္းရွိေနေပးမွာပါ။"

Forbidden SpellsDove le storie prendono vita. Scoprilo ora