Chapter - 3

526 51 0
                                        

Chaeyoung သူ႕ကို ဒီလက္ေကာက္ေလးေပးခဲ့တဲ့ unnie နဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တာ အခုဆို ၂ ရက္ေတာင္ရွိၿပီေလ။ ဒါေပမယ့္ သူ အဲ့ဒီ unnie မ်က္ႏွာကုိ မမွတ္မိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ သူ အဲ့ဒီ unnie နဲ႔ ခြဲခြာခဲ့ၿပီးကတည္းက သူ႕မ်က္ႏွာကို မမွတ္မိေတာ့တာေလ။ ပိုဆိုးတာ အဲ့ဒီေန႔က အိမ္ကေနထြက္ေျပးလို႔ဆိုၿပီး သူ႕ omma က ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဆိုးေနတယ္

သူ ငါ့ကို ပိုမုန္းေအာင္ လုပ္လိုက္မိၿပီထင္တယ္လို႔ ေတြးမိၿပီး Chaeyoung သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။

"Chaeng! ညစာစားရေအာင္။"

တံခါးဝကေန Taeyeon ေခါင္းေလးျပဴၿပီးေျပာလိုက္တယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ရက္တုန္းက သူ ေတာအုပ္ထဲကေနျပန္လာတုန္းလမ္းေထာင့္ေလးမွာ Taeeyon ထိုင္ေနတာကို Chaeyoung က ေတြ႕လိုက္တယ္ေလ။ သူ႕ၾကည့္ရတာ သနားစရာေကာင္းတာနဲ႔ သူ အိမ္ကိုေခၚလာလိုက္တယ္။ သူဘယ္မွာေနတယ္ဆိုတာကုိ မမွတ္မိဘူးဆိုေတာ့ အဘြားက အိမ္မွာေပးေနတာေလ။ Chaeyoung တစ္ေယာက္ကေတာ့ အေဖာ္ရေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္ေနတယ္ေလ။

"လာၿပီ unnie."

Chaeyoung နဲ႔ Taeyeon ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားၿပီး အဘြားနဲ႔တူတူ ညစာစားၾကတယ္။

"halmoni, သမီးကို omma စိတ္ဆိုးေနတုန္းပဲလား?"

"သူက စိတ္ပူသြားတာပါ။ သမီးကို စိတ္ဆိုးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကဲ စားေတာ့ေနာ္။"

Chaeyoung တစ္ေယာက္ သူ႕အဘြားက အျမဲတမ္းသူ႕ကို သူ႕ omma က စိတ္မဆိုးဘူး အလုပ္ရႈပ္ေနတာလို႔ပဲ ေျပာတယ္ေလ။ သူလည္း ဝမ္းနည္းၿပီး ေအာက္ငံုေနလိုက္တယ္။

"ထမင္းစားေလး Chaengie, မစားရင္ သူတို႔ေတြက စိတ္ဆိုးၿပီး ထြက္ေျပးသြားလိမ့္မယ္။" Taeyeon ေျပာၿပီး ရီလိုက္တယ္။

Chaeyoung ႏႈတ္ခမ္းဆူလိုက္ၿပီး "သူတို႔က ထြက္မေျပးတတ္ပါဘူး။ သူတို႔က အသက္မွမရွိတာ။"

"ဟုတ္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က စားလိုက္လိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ နင္ ျမန္ျမန္စားလိုက္ေတာ့။" Taeyeon ေျပာေတာ့ Chaeyoung စ စားလိုက္ေတာ့တယ္ေလ။ သူ သူ႕အစားအေသာက္ကို သူမ်ားယူစားတာကို လံုးဝမႀကိဳက္ဘူးေလ။

Forbidden SpellsHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin