Strange
"O. M. G! Where the Hell is Allisha! She's supposed to be here right at this moment. Palagi na lang syang nalilate"- mahabang litanya ni Jashrille sa kaibigan habang sinusubukang tawagan si Allen.
Parehong namang hindi nakasagot sila George at Liane, marahil ay hindi rin nila alam kung nasaan na ang kaibigan.
"Bakit ba hindi kayo masanay sa kanya? Alam nyo namang malaki ang pinag bago nya dahil sa pag alis ni Gavin diba?" Paliwanag ni George
"Talagang hindi ako masasanay! Dahil alam kong pinipilit lamang niyang baguhin ang sarili nya dahil sa nangyari..."-Liane
Wala nang sumubok muling magsalita sa kanilang tatlo, dahil narin sa kaniya kaniyang pag iisip sa malaking pag babago ng kanilang kaibigan.
Ilang sandali pa ay napalingon sila sa kabubukas lamang ng pintuan sa coffee shop na madalas nilang tambayan.
"Well speaking of the Bitch!" Natatawang biro ni Jashrille sa kadarating lang na si Allen, na kanina pa nilang hinihintay.
"Oh? Teka bakit ang tagal mo, grabe nahiya naman kami sa isang oras na paghihintay sayo! Kala nga namin di mo na rin kami sisiputin e!- galit na wika ni Liane
Ilang minutong katahimikan ang nangyari dahil sa sinabing iyon ni Liane. Hindi man sinasadya ay nabanggit nya ang hindi pag sipot na pagtukoy sa lalaking pilit ng kinalimutan ni Allen.
"Ahm, Ehem! Hehehe. Tara order na tayo guys. Nandito na si Allen, yehey!" Awkward na pag basag ni Jashrille sa katahimikan.
Pagkatapos ng mahigit dalawang oras na pag tambay sa Coffee shop ay napagpasyahang mamasyal ng magkakaibigan sa Mall dahil alam nilang kinabukasan na ang kanilang Quiz sa kanilang Major subject at sobrang pag susunog ng kilay na naman ang gagawin nila, kaya nilulubos na nila ang pag liliwaliw. Naubos ang oras nila sa pag labas at pasok sa ibat ibang boutique, dahil sa maarteng pag pili ni Jashrille ng mga damit.
-
"Hey! Arevalo! Tinalo mo pa si Mona Lisa sa pag kaseryoso mo ah, parang lagi kang may problema, kung ako sayo... tumingin ka nalang sa mukha ko! so you can feel my hotness overload HAHAHAHA!" tawag sa akin nama'y halong pang aasar at tawa ng lalaking kararating lang at dumiretso sa aking upuan.
Napatigil ako sa seryosong pakikinig ng kanta at inalis ang headphone sa aking tainga ng may bwisit at walang modong nang abala. Masaya at maeenjoy ko sana ang pag rerelax ko matapos kong makapag perform ng Oration piece kanina sa English kay Ma'am Garcia, kaya agad akong umakyat dito sa room para makapag pahinga, alam kong tahimik at kakaunti pa lang ang tao sa room dahil ang iba kong kaklase kasama na sila George, Jashrille at Liane ay nasa English Org. kung saan ginaganap ang pagperform sa Oration piece.
'Tsk! Istorbo'
Nagkamali ako sa pag aakalang makakapag pahinga dahil sa isang to'
Nag angat ako ng tingin sa lalaking makapal ang mukha at naka ngiting asong nakatingin sa akin habang bahagyang nakayuko para mag pantay ang aming tingin. Sinuklian ko ng parehong intensidad ang bawat pag titig nya saakin.
"Oh? Talaga ba? Parang mali yata ang nakikita ko?" Kunwari'y seryoso kong tanong sa kanya
"Ano bang tingin mo sakin?" Nakangiti at taas babang paggalaw ng kanyang kilay
"E nag mumukha kang asong ulol na nakangisi sa harap ko e."sagot ko
Napatigil sya at tila ba ay parang pinoproseso pa ang aking mga sinabi, ng mapagtanto ay gulat at di makapaniwalang tumingin sa akin.
'Hahahaha! Ano ka ngayon?' Tawa ko pa sa aking isip.
"A-ano!? A-asong! What the F! Allen sa gwapo kong ito nag mukha akong aso sa paningin mo?! Ako! Si VAN JACOB LEE! Di ako makakapayag! Bawiin mo yang sinabi mo Allen!" Seryoso at nakakunot noo nyang tingin sa akin.
'Hahahaha! Sige pag bibigyan kita... baka makaiyak ka pa e' nagpipigil tawang sambit ko sa isip.
"Sige, binabawi ko na... baka... umiyak at mag lumpasay ka pa dyan sa sahig e" mas malakas na tawa ko pa, ewan ko ba pero kahit ito ang unag usapan namin na hindi masyadong pormal ay talaga pa lang nakakatuwa
"Aba't-- hayy! Tama na nga..." sumusuko at tila talo sya sa pakikipag talo sa akin.
Sandali syang tumahimik at seryosong muling tumingin sa akin.
"Allen... may tanong ako"
"close ba tayo?" seryoso kong tanong sa kanya
"Oh sige ano tungkol saan ba? Siguraduhin mo lang na di masasayang ang oras ko sa tanong mo" saad ko ng may halong pag babanta
"Bakit ang Oration Piece mo ay tungkol sa Ulan? Galit ka tuwing umuulan? Hindi mo ba alam na 'Every one wants happiness, no one wants burden and suffering, but you can't have rainbow without the rain..." nakangiti ngunit seryoso nyang sabi
'Every one wants happiness, no one wants burden and suffering, but you can't have the rainbow without the rain..."
"Every one wants happiness, no one wants burden and suffering, but you can't have the rainbow without the rain..."
Muli pang nagpaulit ulit sa akin ang mga katagang sinabi ni Van, na syang nakapag paalala sa taong unang nagsabi at nagpa paniwala sa katagang iyon na ngayon ay mahigpit kong tinutulan at alam kong kasinungalingan lamang...
"Van..."
"I'd rather not to see the rainbow, so that I can't feel the rain...that always makes me remember those memory I'd like to forget" seryoso kong sabi at tumayo sa aking kinauupuan.
Siya ay napatulala at tila nagtataka sa aking inasal.
'Allen, shit! ano na naman yon? Nagtanong lang na naman siya! Kung ano ano na yang sinasabi mo!'
'Even if I don't want to admit it, Why do I see him as the man I want to forget years ago... now, it makes me feel strange'
BINABASA MO ANG
When it Rains
Teen Fiction"The way I see it, If you want the rainbow, you gotta put up with the rain" -DOLLY PARTON Some people enjoys the rain, some just gets wet. But for me a rain is just like a feeling when every time you said it's done. Three years ago...
