When it Rains

Chapter 19

Not a Chance

ALLISHA'S P. O. V

I keep myself silent, habang ang mga kasamahan ko ay nauuna, maging si George sa tabi ko ay tahimik at walang kibo habang naglalakad.

I know this game too much, and Van wants me to play with him. This man have really the guts, huh?

He thinks what just he says gives any stupid effects on me? Well, maybe yes?

I took a side way glance not turning my head, but still I could see the man who said he likes me. He seems quiet than the usual, he thinks that he got me. I smirk at that thought.

"What are you smirking at?" Mabilis kong inilingat ang aking mata sa aking katabi, George asked me with curiosity.

"Wala naman, sa tingin mo kilala natin ang Guest speaker? Bakit nga pala umalis ka kanina?" Pag iiba ko ng pag uusapan.

Kumunot ang noo niya ng mapansin ang ginawa ko, ngunit agad rin siyang sumagot " Tita Madi call for lunch, kakauwi niya lang galing Paris, she gives us some pasalubong, nasa compartment mamaya ko na lang ibibigay" mahaba niyang tugon, napangisi na lang ako sa naisip.

"Habang tumatagal, lalong dumadami ang mga salita mo ah?"

"Yeah."

"Now, that's the real George I know" Hindi na ito umimik, balik sa dati.

"Guys, dun tayo sa may left wing sa unahan, sabi ni Pierre kanina naglaan daw siya ng mauupuan ni Allen– ay natin pala!" Himig ang panunukso ni  Jash, I stare at her with a serious glance, she just shrugged and whisper something to the twins that makes them giggled.

"The Guest would be happy to see you, that's for sure" sambit ni George, nakangisi bago nauna sa akin sa paglalakad saglit akong napatigil sa pagtataka. I sighed.

Pansin ko ang mga estudyanteng nandito sa loob, kanya kanyang pinagkakaabalahan gabang nag hihintay, madalas ang ang katanungan kung sino amg misteryosong hinhintay.

Gaya nang inaasahan ay nasa left wing nga nagtungo sila Liam, nasa pangalawang hanay mula sa unahan si Pierre, nang lumingon siya sa gawi namin ay nakangiting kumaway siya at ittinuro ang mga bakanteng upuan sa tabi niya, tama nga ang sinabi ni Jash kanina.

"Uy, paunahin niyo si Allen dun siya uupo sa tabi ni President. Alam niyo namang para talaga sa  kanya yung upuan eh, idinamay lang tayo kasi syempre kaibigan tayo!" Nang aasar na suhestiyon ni Jash.

"Grabe! So dakilang extra tayo ganun ba 'yon? baka may magselos Jash, be sensitive naman" saad ni Liane

Nagtataka at tila mangha kaming napatingin  kay Liane dahil sa sinabi "What?!"

"Sus, kunwari ka pa sino bang tinutukoy mo?" Tanong ni Liam, nang aasar ang tono niya sa kanyang kakambal

"Seriously! S-si Van, b-baka mag selos siya... diba Van?!" Nauutal utal pang katwiran niya.

"Aaaaahhhh, si Van? Van magseselos ka daw ba? Sabi ni Liane." poigil tawa ni jash habang nakatuon ang pansin kay Liane na namumula na ang mga mukh at nahihiyang inilibot ang tingin sa amin.

"yeah, I think Liam was right. Tss"  bakas ang inis sa tono wika ni Van, sumasang ayon sa kung ano man ang napag usapan nila tunkol sa kawawang President.

"Told yah' Dude! He's  a two-faced ass!"

"Teka teka nga! Nawala na tayo sa pinag uusapan dahil sa inyong dalawa eh! Well anyway, kahit naman mag selos ang dalawa dito eh wala kayong magagawa guys . . . it was settled, right George?" pare-pareho kaming tumingin sa kanya inaantay ang salitang lalbas sa kanyang bibig, she seems to be oblivious right now . . . that even Liane was annoyed by her.