Life seems unpredictable and full of surprices. Sa libo libung pakiramdam sa sobrang dami ay hindi ko na maintindihan. This feeling is nostalgic, sobrang pamilyar. He's here in front of me like it was just.
Mas nangingibabaw ang kaba, hindi ko alam kung para saan ang pakiramdam na 'to. Because he's here? Or because his intense stare was directed on me? I don't know.
Panay ang tanong ni Jash at Liane sa kanya sumasali rin minsan si George. Sa haba ng pila sa cafeteria mas gusto ko na lamang sumama kay Van sa pag order.
"We're happy you're back! I mean it's been a while. Did you already talk to Kuya Vince? He knows you're here right?"
Masaya siguro kung mag pawelcomeback party tayo! I'm sure Kuya Vince and ate Colleen is so cool with it" Excited si Jash na inilahad ang kanyang plano, awkward na ngiti ang nakikita ko kila George at Liane.
"Besh may Victory party tayong dadaluhan soon" sambit ni Liane
"Okay lang 'yon di naman natin isasabay sa welcomeback party ni Gav! And syempre the whole gang is invited"
Hindi sumagot si Kier, but I saw him slightly nodding at Jash's idea.
"Look who's here! The great coward man I've ever met!" Mula sa bandang unahan patungo sa aming mesa hawak ni Liam ang ilan sa mga inorder namin. Ang kaninang nasa likuran lang niyang si Van ay naunahan pa siya sa pagpunta sa amin mesa. Now the tension gets more higher when finally Van stand in front of Kier giving some cold stare ganoon din si Kier.
"Shut up Liam, your acting like a child. Anyway, Van this is Gavin Kier and Gavin, meet Van. I know you already know Paul Kendrick, they will join us for lunch" seryosong sambit ni George.
"Me? Childish? You're pertaining to a wrong person Joji" giit pa ni Liam.
Hindi ko inaasahang darating ang araw na 'to. Di ko nga pala talaga kayang iwasan at manipulahin ang sitwasyon kahit gaano ko pa ka gusto.
Nakangiting dumating na rin si Colleen, nakangisi tila natutuwa sa nangayayari. Natutuwa. Isa ba ito sa mga plano niya. Natuwa pa naman ako kagabi sa mga pinakita at sinabi niya. Hindi ko alam kung totoo ba ang lahat ng iyon, pero sa ngayon di ko na kaya pang magtiwala sa kanya.
Van sits beside me preparing our food, tahimik lahat. Kailanman ay masaya ako sa tahimik at payapang kapaligiran, pero sa ngayon ay tila bumabagabag ito sa sistema ko. Tahimik ang paligid, ngunit alam kong lahat sila'y may kanya kanyang iniisip sa sitwasyon ngayon.
"You should eat more, Allisha, you're so thin I don't like it" bulong sa akin ni Van ngunit sa katahimikan ay alam kong dinig nilang lahat iyon. My face heated, and nodded to hide embarrassment. I'm embarrassed? Why?
Tumikhim si Paul Kendrick at pasimple itong may ibinulong sa kayang katabi na si Kier who's looking at me intently strongly locking his jaw.
Van put some seafood on my plate, I heave I sigh sasabihin ko sana sa kanyang bawal sa akin iyon ngunit patuloy niya itong nilalagyan. Hindi ko pala na sabi sa kanya ang allergy ko, akala ko naman ay alam niya iyon.
"Stop it, she's allergic with seafoods you're going to kill her" I closed my eyes a bit annoyed with the man in front of me. Bakit ba siya nakikialam? And I hate myself more for letting Kier know me so well.
"W-what is that true, Allisha?"
"Yeah, ahm it's all right I should told you that" paliwanag ko. Van looks guilty and sorry at the same time.
"I'm sorry Allisha, I should've known"
"It's alright Van. Hindi mo alam"
Natahimik at tila nawalan ng gana at hindi na muling tumingin sa akin.
BINABASA MO ANG
When it Rains
Teen Fiction"The way I see it, If you want the rainbow, you gotta put up with the rain" -DOLLY PARTON Some people enjoys the rain, some just gets wet. But for me a rain is just like a feeling when every time you said it's done. Three years ago...
