Sin Fin

4. Bölüm

~İyi Okumalar...

Aras Karayel'den

"Demekki tek gitmek iyi bir fikir değildi ufaklık."

Üstünden kalktım ve elinden tutarak onuda ayağa kaldırdım. Hala şaşkındı.
"S-sen kimsin?"
"Sanırım.. Kurtarıcın" gözlerini birkaç kez kırpıştırdıktan sonra
"Ama beni Irm- bi dakika sen beni mi takip ediyosun?" dedi kaşları hafif çatılırken
"Hayır, yoldan geçiyordum ve sana az daha araba çarpıyordu ki ben kurtardım. Bana teşekkür borçlusun" Elini kafasına götürerek kendi kendine birşeyler mırıldandı
"Anlamadım?" dedim
"Boşver, şey.. teşekkürler yani beni kurtardığın için, değneğimi verebilirmisin?" dediğinde yolun hemen kenarında duran değneğe gözüm kaydı, ellerimi cebimden çıkartıp gittim ve değneği alıp kızın tam önüne geçtim.
Elimdeki değneği eline tutuşturarark
"Al bakalım" kız gülümsedi ve
"teşekkür ederim" biraz geri çekilip
"Sorun değil, evine bırakmamı ister misin? Tek başına gitmen sakıncalı ve hava kararmaya başladı."
"Kendim gidebilirim" güldüm. Daha az önce bunu söylemişti ama araba çarpıyordu.
"Biraz önce araba çarpacak olan kız mı söylüyor bunu" gerilmişti
"Sen kimsin bilmiyorum, sana nasıl güveneyim?"
"Merak etme seni yemem, ayrıca aynı sınıftayız." kız derin bi nefes aldı
"Bu geçerli bi sebep değil"
"Ablan neden gelmedi, sabah sınıfta hoca söylemişti ordan duydum"
"İşi çıkmış. Yoksa kesin gelirdi"
"Peki arkadaşın?"
"Onun gelmesini ben istemedim ayrıca bunlar seni ne ilgilendirir. Gidiyorum ben" diyip arkasını döndü ve değneğiyle birlikte yürümeye başladı.

Çok inatçıydı, normalde olsa hiçbir kızla böyle uğraşmam ama o göremiyordu ve hava kararmıştı. Benim yerimde kim olsa aynı şeyi yapardı.
Arkasından gidip kolunu tuttum, durdu.
"Napıyosun ya!"
"Bak yanlış anlama sapık falan değilim.
Sadece eşlik edeyim, gerçekten başına bişey gelebilir" Çatık kaşlarıyla tam gözlerimin içine baktı. O göremiyordu ama ben görüyormuş gibi hissediyordum
"Ah, peki yanımdan yürü o halde" Diyip yürümeye devam etti. Omuz silktim ve peşinden yürümeye başladım. Bugün çok fazla iyilik yapıyordum.

İkimizde yan yana sessizce yürüyorduk ne ben konuşuyordum nede o. Zaten ben konuşmak için yanında gitmiyordum. Evine bırakıp gidecektim.
"Evin nerede?"
"Yaklaştık şu sokaktan sağa sapıcaz" ileride hemen sağ tarafa doğru ilerleyen bi sokak vardı. Şaşırmıştım. Bu halde kendi yolunu nasıl bulabiliyordu. Çok zor olmalıydı. Yeni kör olsaydı eğer bu kadar kolay yürüyemezdi. Demekki bu durumu baya önce yaşadı.

Evinin olduğu sokağa gelmiştik.
Biraz ilerledikten sonra, beş katlı beyaz ve gri tonlarındaki apartmanın önünde durdu.
Bana döndü
"İşte geldik, gidebilirsin bay kurtarıcı"
Apartmana bakmayı kesip kıza döndüm
"Nasıl bu kadar rahat buldun evini?" dedim kaşımı hafif çatarak
"Alıştım.. ve adımlarımı sayıyorum bu işimi kolaylaştırıyor."
"Hmm, bu hale nasıl geldin peki?" elini beline koydu ve
"Çok soru soruyosuuun. Artık benide bıraktığına göre gidebilirsin" tam bi şey diyecektim ki
"Hoşçakal" dedi ve arkasını dönüp tam gidecekken aklıma gelen şeyle kolunu tuttum.
"Bi dakika." dönmeden kafasını bana çevirdi
"Evet?" Elim hala kolundaydı
"Adın ne?" biraz durdu ve sonra gülümsedi
"Adım, Rüya"
"Rüya Demir." Rüya... Kolunu çekerek apartmanın kapısına doğru giderken seslendim
"Bende Aras"
"Aras Karayel." ismimi söyledikten sonra bana arkası dönük bir şekilde biraz durakladı.
Sonra kapıyı açtı ve gitti.

________

Rüya Demir'den

Sonunda eve gelebilmiştim.
Ablam beni arayarak bu gece işte kalması gerektiğini ve beni okuldan alamayacağını söyledi. Arada böyle mesaileri olduğu için evde tek kalmaya alışıktım.
Eve gelirken bana Irmakla gelmemi tembihlemişti ama ben Irmağı ikna ederek gelmemesini sağladım.
Biraz kafa dinleyip yalnız yürümek istemiştim. Ama sonra şu çocuk karşıma çıktı. Aras, şu Irmağ'ın bahsettiği çocuk.
Okulun sahibinin oğlu.

Bi ara üst geçitten geçerken ayağım takılmıştı ve biri beni kolumdan tutarak düşmemi engellemişti. Ben Irmak diye tahmin ediyorum ama içimden bi ses onun Aras olduğunu söylüyor.
Karşıya geçerken bian dalgınlığıma gelmişti. Ben arabanın çarpmasını beklerken Aras beni kurtarmıştı. Belkide o araba bana çarpsaydı bu durumdan kurtulup anne ve babama kavuşurdum.
Ama ablam.. Bu seferde o yalnız kalırdı.
Şimdi düşündümde ölüp kendimi bu durumdan kurtarmaya çalışırsam ablam mahfolurdu. O yüzden bu saçma düşünceleri bi kenara fırlatıp, üstüme giydiğim pijamalarla sıcacık yatağıma girip gözlerimi kapattım.
Uyumayı seviyorum çünkü gerçek hayatta göremesemde uyuyunca çeşitli güzel rüyalar görüyordum.
Yorganıma iyice yumularak sıradaki rüyamı bekledim...

________

Sabah eve Irmak gelmişti ve onunla okula gelmiştim bugün haftanın son günüydü.
Kantinde oturmuş Irmağı bekliyordum.
Bana tost almaya gitmişti.
Sanırsın Ramazanda pide sırasına girdi iki saattir gelmedi kız
"Rüya" Irmağı'ın sesiyle o tarafa döndüm.
"Sonunda gelebildin. Nerde kaldın?"
"Seni birisiyle tanıştıracağım, bende yeni tanıştım çok iyi anlaşacağına eminim"
"Kim?" dedim şaşkınlıkla kalkan kaşlarımla hemen sonra karşıma oturdular
"Bu Ece dün senden sonra kütüphaneye gittim orada tanıştık. Çok iyi bi kız"
"Selam Rüya" ovv kız beni tanıyor, Irmak bahsetmiş olmalı. Elimi uzatarak
"Selam" elimi hafif sıktıktan sonra geri çektim
"Irmak senden çok bahsetti dediği kadar varmışsın çok güzelsin maşallah kız" dediğinde güldüm
"Teşekkürler, eminim sende öylesindir."
"Ay vermeyi unuttum, al aşkım tostun" diyip elime tostu sıkıştıran Irmağı'ın omuzuna şaplağı indirdim.
"Bak yaa, bana şöyle seslenme diyorum"
Ece güldüğünde Irmakta güldü
"Diyorum işte Aşkıım, bitanem-"
"Aaa kıskanıyorum ama" Eceye güldüm
"Ee sen nasılsın Ece napıyosun?" diye sordum Eceye tanışmak amaçlı
"Ben iyiyim, bu okulada geleli fazla olmadı o yüzden arkadaşımda yok yani siz ilk olacaksınız"
"Bu okula neden geldin peki?" bu soruyu ben değil Irmak sormuştu.
"Sevgilim istedi. Onun yanında olmamı istediği için buraya kaydımı yaptırdık. Adı Can" Can mı? Şu Aras'ın arkadaşı olan mı? Irmak sanki düşüncelerimi okumuş gibi
"Şu Aras'ın arkadaşı olan Can mı?"
"Evet" dedi Ece
"Hatta gelin sizi onlarla tanıştırayım kafa dağıtmış oluruz"
"Gerek yok"
"Yaa Rüya n'olucak gel tanışalım işte" dedi Irmak Ece de ona katılarak
"Evet ya hadii"
"Of, tamam."

Irmak ve Ece'nin kolları arasında resmen zorla Araslar'ın yanına götürülüyordum.
Bahçeye çıkmıştık, sonunda biryerde durduğumuzda bi kaç erkek sesi susmuştu ve gözleri üzerimde hissediyordum.
"Selam gençler! Bakın sizi kimlerle tanıştırıcağım" Ece ikimizi göstererek
"Bu Rüya, ve buda Irmak yeni arkadaşlarım"
"Merhaba" dedi bi erkek sesi sonra Irmak
"Merhaba" diyerek ona karşılık verdi.
Ece beni çekiştirerek bank gibi bi yere otutturdu.
"Ben Can" dedi hemen çaprazımdan gelen ses o tarafa bakarak gülümsedim
"Memnun oldum."
"Bende Burak yani siz bana kısaca yakışıklı mükemmelliyet de diyebilirsiniz" bu seste tam karşımdan gelmişti. Burak'ın dediği şeyle güldüm ve
"Memnun oldum" dedim onada oda bana aynı şeyi söylediğinde Irmakta onlarla tanışma fastından geçmişti. Sonunda Ece
"Ee Aras sende tanışsana Rüyayla" dediğinde onun hemen yanımda olduğunu
"Biz zaten tanışıyoruz dimi ufaklık?" dediğinde anlamıştım. Hepsi birden "Ne?" diye şaşkınlıkla sormuştu. Tabi bunlar nereden bilecek dünki olayı daha Irmak'a bile anlatmamıştım kesinlikle beni kesicekti.
"Evet tanışıyoruz." dedim
"Kendisi benim kurtarıcım olur."

Bölüm sonu.

Nasıldı???
Beğendiysen yorum atmayı unutma
Bidahaki bölümde görüşürüz.
Sizi seviyoruuum!❤❤❤