OYUNCAKLAR

1/ Mutlu Son

Merhaba , bu benim ilk hikayem olacak. Kurgu ve yazım yanlışı hatalarım olabilir. Heyecanımı mazur görün, şimdiden herkese teşekkürler...

Heryer çok güzel , ağaçlar ve toprak ... Sonbaharın tatlı kokusu ve hüznü ...
Neden yerde yattığımı bilmiyorum. Garip bir duygu. Ne heyecan nede korku sanki hafif bir telaş. Ölmek böyle birşey olsa gerek. "Anne" diye bir fısıltı döküldü dudaklarımdan. Sanki elimden kayıp gidiyor gibiydi , tatlı ve narin elleri. Gözlerinin yeşili uzaklara dönmüş ve telaşlı. "Hoscakal" der gibi bakıyor. Ama biliyorum o beni bırakmaz. 18 yıldır benimle gitmez...
     Hayat şimdi daha acımasız. Babamın bizi ölüme terkedip şehrin kenar mahallesinde ki küçük bir eve mahkum etmesinden sonra belkide en acımasız yüzünü şimdi gösteriyor.
    Saçlarından bir şeyler damlıyor , sıcak ve kırmızı ... Sonra başı geriye düşüyor ve donup kalıyorum. Gözlerimden bir kaç damla yaş süzülüyor. Nefes alamıyorum. Göğsümde duran şu şey ... Bir hançer ! Artık daha çok canımı yakıyor ve tatlı bir uyku sarıyor gözlerimi. Kollarım artık yok , bacaklarımda öyle. Ve uyuyorum ...

Kısa bir bölümdü. Giriş için uygun olduğunu düşünüyorum. Hatalı kısımları bildiriniz.