OYUNCAKLAR

30/ YÜRÜYEN ÖLÜLER

" söylesene Kull gerçekten kendini buraya ait hissediyor musun? "
--" bilemiyorum Hans. Sen ?"
" Hayır , hemde hiç. Ama ne olacak biliyor musun? Burası bize mezar olacak. Ben ise ölmeyeceğim. Neden mi? Çünkü beni daima hatırlayacak güzel dostlarım var ..."

Zihinimde canlanan bu hayal ile karşımdaki görüntü çok farklı. Evet o ölmemişti ama nasıl ? Biz hatırladık diye topraktan çıkmış olamazdı. Onun ölmesini izledik, tabutunu taşıdık bize küllerini verdiler bizde onu gömdük hatta ona güzel bir mezar bile hazırladık. Ama bu ... Bu bambaşka birşey.

Gözlerimden yaşlar akarken kendimden geçmiş bir şekilde ona ilerliyorum. " Hans dostum, kardeşim. Sen misin ? Han! Güzel dostum nasılsın ha ? Iyi misin , ne oldu yüzüne ? " derken oda bana doğru geliyor. Gözleri çürümeye başlamış ve boş boş bakıyor. Kollarını bana doğru uzattı. Yoksa beni tanıdı mı ? Onu çok özlemişim. Kardeşim benim ...

Bir an hissettiğim mutluluk ile ona doğru daha da hızlandım. Ben gülüyorum ama o gülmüyor , ben mutluyum ama o değil , ben Ağlıyorum ama o sadece bakıyor. Bir anda Gina kolumdan tutup çekti. " Kull Hayır ! O Hans değil!" Ona doğru sert bir bakış attım. Ve tekrar Hansa döndüm.

Karnımda bir yanma hissi oluyor. Ama ne olduğuna anlam veremiyorum. Ginanın sesi kulaklarımda yankılanıyor " Hayııırrr!!!" Aşağıya bakmaya korkuyorum. Hans hala boş gözlerle bakıyor ve dişlerini suratıma yaklaştırıyor. Bir saniyelikte olsa aşağı bakıyorum. Hans' ın bir kaç parmağı karnımı delmiş çoktan. Halen parmaklarını içerde oynatıp yarayı deşiyor. Yüzünde halen hiç bir duygu ifadesi yok. Alnıma tavandan bir su damlası düşünce kendime geliyorum. Arkama dönüp Ginadan yardım isteyeceğim.

--" Hayır Gina yapmaaa!" Gina kısa kılıcını çoktan çekmişti. Yanıma kadar hızlıca geldi ve Hans' ın karnımı deşen eline vurdu. Eli kesildi ama parmakları karımın içine girdiği için eli Karnımda asılı kaldı. Hans geriledi ama Gina ona bir tekme atıp yere düşürdü. --" yapma Gina ne yapıyorsun ?"
" Kull o Hans değil kendine gel. Yaralandın bir çıkış yolu bulmamız gerekiyor. "
--" saçmalama tabiki de o Han..." ağzım bir anda açık kaldı. Çünkü Hans yere düştükten sonra kendi kolunu yemeye başlamıştı. Gina haklı bu Hans olamaz. Ama bunu kabul edemiyorum dogru düzgün Düşünemiyorum. "Dostum Hans sana ne oldu böyle ?"
"Hadi Kull çıkalım buradan."
Ona başım ile onay verdim ama gözüm hala Hans' ta. Anlayamıyorum bu nasıl olabilir? Hans a ne olmuş olabilir? Tabi karşımdaki Hans ise ...

Hızlı adımlarla tünellerde dolaşmaya başladık. Ama bir çıkış bulamıyoruz. Daha önce çıkışın olması gereken yerde ise sadece duvar var. Tünellerden karnımı tutarak geçerken Gina birden yere düştü ve düşerken bana tutunduğu bende düştüm. Buda ne böyle? Topraktan çıkan bir el Ginanın ayağından tutmuş ve onu düşürmüştü. Hızlıca bıçağımı çektim ve yerden çıkan eli kopardım. Gina kurtuldu ve kesik eli aldı. --" bunu ne yapacaksın? " "bu bir delil, bize kimse inanmaz yoksa. "

Haklı sanırım. Tekrar koşmaya başladık. Ama tüneller Labirent gibi. Koşarak sola döndük ordan sağa tekrar sağa ve bir sol daha. Sonunda geldiğimiz yer ise çıkmaz sokak! Tekrar dönmemiz gerekiyordu. Bu yüzden arkamızı döndük aynı anda ve yine bir şok! Karşımızda bir grup yaratık var ve bunlar ciddi anlamda Hans gibi. Yani yürüyen ölü! Sayıları yirmiyi geçiyor. Köşeye sıkıştık bu şeyler acı hissetmiyor . Gina ile kısa Kılıçları çektik. Savaşmadan ölmek yok !

Gelen grubun en öndekilere birer hamlede kılıç sapladık ama hiç bir etki etmedi. " Kull uzuvları kes kopar. Ölmüyorlar ama en azından zararsız hale gelirler." Ne demek istediğini anlamıştım . Tekrar hamle yaptık ve bu sefer öndekiler Kolsuz kalmıştı. Ancak yinede gelmeye devam ediyorlar. Bize daha kesin bir çözüm lazım. Daha sonra aklıma bir fikir geldi ve önden gelenin boynuna kılıcı savurdum. Yürüyen ölünün kafası bedeninden ayrıldı. Bedeni ise yere devrilip kaldı. Sanırım kurtuluş yolumuz böyle olacak. Kafa keserek! Gina benim yaptığımı görünce yüzünde sinsi bir gülümseme belirdi.