Kan davası bitsin diye kendimi feda edip
Aslında ilk görüşte aşık olduğum adamla evlenmemle başlıyor hikayem ama hesaba kalmadığım
"Hayat" Sen plan kurarken
Başına gelenlerdir aslında"
Bu sözün doğruluğuydu kimse tanımadan aşık olmazmış...
Başlang...
"Ah be yenge, Abim seni almadan gelmişse niye izinsiz gelirsin ki? Abim bir öğrenirse sana yardım ettiğimi işte o zaman bittiğimin resmidir." Söyleniyorum evet çünkü yengem başıma iş açacaktı, abimden habersiz Mardin'e geldiği yetmezmiş gibi birde benden yardım istemişti. Havaalanına geldiğimde arabayı park edip hemen koşmaya başladım geç kalmıştım koşarken biriyle çarpıştık. Çarptığım kişi yakalamasa yere yapışacaktım kesinlikle, kafamı kaldırdım teşekkür etmek ve özür dilemek için.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kafamı kaldırdığım an gördüğüm kişiyle gözlerim büyüdü işte böyle insanların, ay pardon insan dedim. Bu insan olmayacak kadar mükemmel varlıkları gördükten sonra etrafındaki erkeklere başka gözle bakıyordum. Bu erkekse bunlar ne diye mesela, ben bunları düşünürken o benimle konuşuyordu galiba,salak salak baktığımı fark edip kendimi toparladım.
"Iyi misin?" Seni gördüm nasıl kötü olabilirim diyecek halim yok tabiki.
"Iyiyim afedersiniz acelem vardı." Gülümsedi, işte burda ben öldüm galiba,yok yok nefes alıyorum ölmemişim.
"Sorun değil küçük hanım." Dedim ardından göz kırptı ve gitti. Ben hala Leyla gibi bakarken ardından, telefonun sesiyle kendime geldim.
Elimi alnıma vurup telefona cevap verdim,yengemi unutmuştum kısa bir azarlamadan sonra ben yerimi söyledim çok geçmeden geldi. Birlikte arabaya geçtik abimle olacakları söylesem de dinlemedi zaten pek söz dinleyen bir kişiliği yoktu kendisinin, konağın kapısında duruğumuzda kapının acılmasıyla birlikte eve girdik.
Babam ve abim evde yoklardı kan davası için ağalarla toplanmışlar, İnşallah bir an önce çözülür veya herkes için iyi olacak bir karara varılırdı. Abimi sırf biri öldürür korkusuyla yıllarca bizden uzak bıraktı babam, diğer aşirettekilerde oğullarını uzaklaştırmıştı. Bazıları kışkırtıp abimi öldürmesin diye gitmişti diğer taraftaki de ailesi göndermişti. Biz iki aile kan davası istemezken başkaları bizim yerimize kararlar veriyorlardı.
Yıllardır bu töreler, davalar, bitmedi ya ölüm ya düğün diyorlar. Her ikiside ölüm oluyor aslında, sevmedikleri biriyle kan karşılığı evlenmek zorunda kalıyorlardı. Ya bu defada öyle birşey olursa? Abim evli ama yinede üstüne Koroğlu'ların kızını kuma verirlerse, kızı avukat dişli kız diye duydum kabul etmezdi.
O Evlenmez ya ben, beni evlendirmeye çalışırlarsa? Oğulları burda değil ama benim korkum amca oğulları Boran' a verirlerse o zaman kendimi öldürürdüm, düşünceler içinde odamda otururken akşam yemeği hazır denildiğinde avluya indim.
Masaya oturduğumuzda abim ve Efil henüz gelmemişti annem söyleniyordu tabi,birden abim merdivenlerin başında baba olacağını söylediğinde çok mutlu olduk annem de dahil nede olsa oğlunun çocuğu olacaktı ağalığa varis gelecekti tek derdi ağalık olan annem. Avluya indiklerinde Efil' e sarıldım bu kadar sıkıntının içinde güzel bir haberdi,abimide tebrik ettikten sonra masaya oturduk birden dışarda sesler yükseldi ve kapı açıldı.
