ARİN~Sabrın En Güzeli 2.Seri~Tamamlandı

29.Bölüm>Nefesim Olur Musun?<

Merhabalar...

Yeni Bölüm geciktirmiyorum sizde yıldıza basarak destek olursunuz umarım:)

Bir ricam var onuda söyleyip hemen sizi bölümle baş başa bırakacağım:)

Benim yazdığım diğer kitaplara da bir şans verirseniz mutlu olurum:)

Güzel bir bölüm güzel:) size keyifli okumalar:)

***Arin***

Sözlerimden sonra Alaz gülmüş ve ardından yemekler gelmişti. Ilkkez tanışıyor gibi önce kendini anlattı sevdiği sevmediği yemeğe kadar ardından benim anlatmamı istedi. Bu şekilde bütün gece konuşmuş güzel vakit geçirmiştik,en son ne zaman böyle güzel vakit geçirmiştim hatırlamıyorum.

Gecenin sonunda Demirhan'ın yanına gittiğimizde Jinda'nın gittiğini söylemişti. Restorantan ayrılıp arabaya ilerledik ikimizde bindiğimiz de Alaz arabayı çalıştırıp klimayı açtı havalar soğumuştu artık kış kendini iyiden iyiye belli ediyordu.

Arabada devam eden sohbetten sonra eve gelmiştik, ben indikten sonra Alaz'da inip yanıma geldi. Birlikte eve girip geç saat olup kimse olmadığı için direk odamıza çıktık.

Alaz banyoya girip duş alacağını söyledi, o sırada bende üzerimdekeleri değiştirip yatağa geçtim. Bugün olanları düşündüğüm de kendimi gülümserken buluyordum, affetmem için eskiyi unutturmak için neler yapmıştı.

Affetme zamanı gelmiş yeni bir sayfa zamanı gelmişmiydi? Ben bunları düşünürken banyonun kapısı açılmış ve Alaz banyodan çıkıp yanıma gelmişti. Yatağa girdiğinde beni kendine çekip sarıldı karşı gelmedim gözlerimi kapatıp kokusunu içime çektim.

"Yarın erken kalkman gerekecek." Kapalı olan gözlerimi açıp yüzüne baktım.

"Neden?" Gözlerini açmadan

"Bir yere gideceğiz seninle." Demişti görmesede başımla onaylayıp

"Tamam." Dedikten sonra gözlerimi kapattım belliki aklında başka şeyler de vardı sorgulamadım, sonra tekrar gözlerimi açıp Alaz'ın ateşine baktım. Yemek yediğimiz sırada bitkin duruyordu eve gidelim desemde kabul etmemişti. Şu anda yine ateşi vardı.

"Alaz ateşin var."

"Uykum var bahar gözlüm ateşten bir şey olmaz." Dediğinde yerimde doğruldum gözlerini açtı.

"Duş alamam uyumak istiyorum." Küçük bir çocuk gibi söylenmişti başımla onaylayıp

"Gelirim birazdan." Dediğimde nereye diye sorsada cevap vermeden odadan çıkmış mutfağa gitmiştim. Sirkeli su hazırlayıp temiz bir bezle tekrar odaya döndüm, kapıyı açtığımda Alaz da gözlerini açtı.

"Nereye gitti, elindekiler ne?" Kapıyı kapatıp yanına yaklaştım.

"Sirkeli su ateşini düşürür ve yarın ilk iş hastaneye gitmek olacak." Dediğimde elimdeki bezi alnına koyacakken bileğimden tuttu.

"Hayır yarın başka planım var benim, eğer yarın hastane diye tutturacaksan bu şeyi yapmana izin vermem." Dediğinde gözleriyle elimdeki bezi işaret etmişti.

"Anlaşalım o zaman sabah ateşin olmazsa senin dediğini yaparız ama bir şartla. Nereye gidersek gidelim kendini kötü hissettiğin an hastaneye gideceğiz!" Dediğimde gülümseyip başıyla onayladı.

Bir süre sirkeli bezi anlında boynunda gezdirdikten sonra ateşi düşmüştü. Ne inatçı bir adam hasta olmasına rağmen hastaneye gitmeyi kabul etmiyordu.