ARİN~Sabrın En Güzeli 2.Seri~Tamamlandı

16.Bölüm>Kim Suçlu<

Yeni bölüme geçmeden önce

ferideehmedli
maducan
Zeliha-K44
aydinaysee95
viranlikz
AynurGuler24
1453rabiaa
ustaliasli
Helin_naz
AslKocada
GzdeDemirbag1
fatmayksel05
selmabaalci

Yorum yaparak destek olup fikirlerinizi yazdığınız için teşekkür ederim :)

Keyifli okumalar umarım beğenirsiniz:)

***Arin***

Ne söylüyordu kendimi affettirmeye geldim, peki ben affedince benden giden Bebeğimi getirebilecek miydi? Hayır!

O sözleri söyledikten sonra benim cevap vermemi bekliyor olacak ki, hiç konuşmamıştı derin bir nefes aldım ağlamayacaktım güçlü olmam gerekiyor! Gözlerimi kapatıp bir kaç saniye bekleyip gözyaşlarımı geri gönderdim. Alaz'a doğru döndüm olduğu yerde duruyordu yüzüne bakmadan cevap vermeden hızlı adımlarla yanından geçtim merdivene geldiğimde

"Yüzüme bakmayacak mısın? Ne haldeyim görmek mi istemiyorsun?" Tam bir adım atmıştım gitmek için tekrar konuştu.

"Sen bana sormadın beni dinlemedin sadece git dedin Arin git! Ben bunu hakedecek bir şey yapmamıştım Merve sevgilimdi evet, ama ben senle yaşadığım şeylerden sonra sana aşık olduğumu anladım Merve'ye bunları söyleyecektim. Senin yanına geldiğim gün bunları anlatacaktım ama sen benim tek bir söz söylememe izin vermedin! Benim suçum ne bunda? Yıllar önce ailem fikrimi sormadan benim hakkımda karar vermişlerdi,sende aynısını yaptın bana söz hakkı tanımadan ne istediğimi sormadan git dedin!" Sustuğunda yine ona dönmeden konuştum. Haklıydı belki sormam gerekirdi ama oda daha önce bana Merve'yi söylemeliydi. Sesimi düzene koyup titremesini engelleyerek konuştum ağladığımı anlamamalıydı.

"Bunu neden yaptığımı bilecek kadar zeki olduğunu düşünmüştüm!"

"Evet biliyorum Merve olayı duyulursa kan davası tekrar açılır benim hakkımda hüküm verirler diye beni uzaklaştırmak istedin. Benimde söylediğim bu ailemde sende bana güvenmediniz! Siz karar verdiniz benimde yapmamı istediniz." Söyleyecek bir şey yoktu ama benden giden bebeğin acısı hala içimdeydi. Cevap vermeden merdivenlerden indim ve odama gittim,odama girdiğimde kapımı kapatıp kapının arkasında öylece oturdum ve göz yaşlarımı serbest bıraktım.

Bir süre sonra kapının diğer tarafında birinin derin bir nefes aldığını duydum,yerimde doğrulup perdeyi aralayıp pencereden kapının önüne baktığımda kafasını kapıya dayamış şekilde Alaz duruyordu. Tekrar kapının arkasında durduğumda konuşmaya başladı.

"Ikimizin de hataları var Arin yapma bunu ikinci bir şansı hakediyoruz." Sustum öylece dinledim sadece

"Ordasın duyuyorsun beni biliyorum,en azından bana sana yaklaşmam için bir şans ver, tek hatalı ben değilim ikimiz için ben çabalarım ama sadece bir şans!" Yine sustum bu defa Alaz da susmuştu bir süre tekrar konuşması için bekledim.

Konuşmayınca gitmiş olacağını düşünüp pencerenin yanına geldim perdeyi araladığımda, göz göze geldik, ikimizde gözlerimizi kaçırmadan sadece baktık ilk gözlerini kaçıran ben olmuştum. Perdeyi kapatıp yatağıma geçtim bu kadar kolay değildi zamana ihtiyacım vardı en azından düşünmem gerekiyordu bize bir şans vermeli miyim? Bilmiyorum belkide vermeliydim. Yatağıma yattım ve gözlerimi kapattım bir süre sonra düşünceler içinde uyuya kalmıştım.