Where it all started! (bxb)

2

Zuchtend sta ik voor de spiegel, ik heb besloten om toch heen te gaan. Anders is het ook sneu voor Stevan. Dat is een smoes. De waarheid is dat ik toch graag heen wil. Wanneer ik aan hem denk begint het te kriebelen in mijn buik. Waarschijnlijk komt dat gewoon omdat ik het best spannend vind. Zou Stevan überhaupt weten dat hij een date met mìj heeft?

Na een poosje twijfelend voor de spiegel gestaan te hebben trek ik toch mijn pak weer uit. Veelte cliché. 

Uiteindelijk loop ik met een rode oversized hoody en zwarte skinny jeans richting de plek waar Kaya voor ons had afgesproken. Het is vlak bij mijn huis, dus waarom zou ik de moeite nemen mijn fiets uit de schuur te halen.

'Seb, Seb.'

Ik draai me om en zie mijn moeder in de deuropening staan.

'Wat is er mam?' zucht ik.
'Laat je het even weten als je niet thuis slaapt vannacht?
'Ja.'
'Of als ik je moet ophalen?'
'Ja mam, kan ik nu gaan?'

Ze knikt en loopt weer terug naar binnen waarna ik me weer terug omdraai en doorloop.

Ik ben precies op tijd bij de afgesproken plek. Het is nu om precies te zijn 1 minuut voor 5. Nonchalant ga ik tegen een lantaarnpaal staan. Het is inmiddels al aan het schemeren en het duurt waarschijnlijk niet lang meer voordat de lantaarnpalen aan gaan. Verveeld scrol ik wat door instagram en like een aantal foto's.

'Hey, jij bent Sebastiaan denk ik hè?'

Ik kijk op, zodra ik Stevan zie stop ik snel mijn telefoon weer weg.

'Uhh ja, klopt.' stamel ik verlegen.

Volgens mij sta ik nog te blozen ook, wat is dit nu weer.

'Ben je lopend?'

Ik knik.

'Cool, kom je achterop? Dan gaan we naar het restaurant, we staan gereserveerd om kwart over 5.'

Ahh stom, stom, stom, waarom heb ik daar niet over nagedacht! Nu moet ik nog achterop bij hem ook.

Ietwat onzeker stap ik bij Stevan achterop. Langzaam begint hij te fietsen. Het is een stille en voor mij wat ongemakkelijke rit. Dan stopt hij ineens waardoor ik geschrokken mijn armen om zijn middel sla op zoek naar grip, zodat ik niet van de fiets afval. Nog erger geschrokken trek ik ze meteen weer terug.

'Sorry.' zeg ik dan snel.
'Geeft niks Sebastiaan.'
'Noem me maar Seb.'

'Zeg, stemde jij zomaar in met Kaya haar plan? Van de date bedoel ik?' Vraagt ik na een tijdje.
'Ja, waarom niet?'

Ik denk even na. Waarom wel is een betere vraag.

'Val je op jongens?' vraagt hij plots.
'Uhh, nee, ja, weet ik niet... nee, wat zeg ik, nee!' stamel ik. 

Hij knikt.

'Ik ben eigenlijk nog nooit echt verliefd geweest.' geef ik dan toe.
'Dat is niet erg. Maak je er niet te druk over, het komt vanzelf wel.' stelt hij me gerust. 'Ik val wel op jongens maar dat wist je dus al.'

De kriebels in mijn buik komen weer terug wanneer hij dat zegt.

'Uhmm, ik wist het niet persé maar ik dacht het.'
'Dat heb je dan goed gedacht.'

Ongemakkelijk rijden we verder tot we eindelijk bij het restaurant zijn. Ik spring van de fiets en wacht vervolgens bij de ingang op Stevan. Zodra hij zijn fiets op slot gezet heeft komt hij naar me toe lopen. Hij kijkt me een poosje aan, pakt vervolgens mijn hand en zo lopen we samen het restaurant binnen.

'Je hebt echt mooie ogen.' zegt hij plots.
'Uhh, dankjewel.' antwoord ik blozend.
'Heren, kan ik jullie ergens mee helpen?'

De man kijkt minachtend naar onze handen. Ik wil mijn hand wegtrekken, maar vastbesloten blijft Stevan mijn hand stevig vast houden. Hij regt zijn rug en begint te praten.