Where it all started! (bxb)

23

Half slapend strompel ik de trap af. Ik gooi de deur naar de keuken open en zie vijf lachende hoofden me aankijken.

"Ook goedemorgen snurkertje."

Ik brom wat terug en begin met mijn brood smeren.

"Daar word je saggi van hè Seb, als je te weinig slaapt." Zegt ma.
"Nee, ik ben net mijn bed uit. Wat wil je!"

Geïrriteerd prop ik de boterham in mijn mond. Dan sta ik op en loop naar buiten. Niet mijn schuld dat ik niet kon slapen. Eenmaal buiten klaar ik al weer wat op en bij mijn boom aangekomen ben ik eigenlijk alweer helemaal vrolijk. Behendig klim ik omhoog en ga op één van de hoogste takken liggen. Ik sluit mijn ogen. Geconcentreerd luister ik naar het getjilp van de vogels. Ergens in de verte blaft een hond. Tot ik word verstoord door een ander geluid. Onder me kraakt een tak. Ik schrik me een ongeluk en van bijna uit de boom.

"Rustig, ik ben het maar."

Lachend komt Stevan naast me zitten.

"Voel je je al weer beter?"
"Ja."
"Ben je boos op me?"
"Nee."
"Hoezo doe je dan zo bot?"

Ik twijfel even maar dan druk ik voorzichtig mijn lippen op die van hem. Ik voel Stevan grijnzen. Langzaam laat ik mijn hand naar zijn broek gaan.

"Seb?"

Stevan kijkt me verbaast aan.

"Mag ik ook eens het initiatief nemen?"
"Sure, maar we zitten boven in een boom."

Ik haal mijn schouders op.

"Dat maakt toch niet uit? En nee ik ben helemaal niet boos op je!"

Hij begint hard te lachen.

"Straks vallen we nog naar beneden."

Weer haal ik mijn schouders op waarna Stevan me na doet. Dit keer iets minder voorzichtig gaan we door met zoenen en opnieuw ga ik met mijn hand richting zijn knoop.

"Ik hou van je Stevan!"
"Ik meer van jou Sebastiaan."

"Zijn de anderen eigenlijk alweer naar huis?"

We zitten inmiddels onder de boom. Onze benen zitten in elkaar gevouwen en ik lig met mijn hoofd op Stevans schouder.

"Ja, ze gingen tegelijk met mij weg."
"Is ma nog boos?"
"Nee, gelukkig niet." Antwoord hij lachend.

Ik geef hem snel een kus op zijn wang en sta dan op.

"Laten we gamen, dat hebben we al best lang niet meer gedaan!
"Goed idee, PUBG?"

Ik knik instemmend.

"Wat zou jij doen als je gedropt werd op een stuk land met 99 anderen en je ze moest vermoorden?" vraag ik na een tijdje.

Nadenkend  haalt Stevan zijn schouders op. Ik zit achterop bij hem op de fiets en we zijn onderweg naar huis.

"Me zo lang mogelijk verstoppen denk ik en dan gewoon proberen de laatste te doden."
"Ik denk niet dat ik dat in het echt zou kunnen."
"Nee ik ook niet."

Zachtjes grinnikt hij.

~*~ Die avond ~*~
"Welterusten!"

Ik geef Stevan een stevige knuffel en sluit dan de deur.

"Slaap lekker cutie!" roept Stevan me na.

Lachend schud ik mijn hoofd terwijl ik onder mijn dekens kruip. Ik heb zo geen zin in school morgen. Ik slaag een diepe zucht. Aankomende week is toetsweek. Enige voordeel, Ik ben lekker vroeg vrij.

*Die volgende avond*
"Hoe gingen je toetsen?" Nieuwsgierig kijkt ma me aan.
"Wel oké." mompel ik terwijl ik een patatje in mijn mond prop.
"Beetje zin in aankomend weekend?"
"Ja, zeker! Jij ook Steef?"

Zachtjes geef ik hem een stomp tegen zijn schouder en enthousiast knikt hij. Volgende week gaan Stevan en ik zijn ouders en zusje opzoeken in Amerika. We gaan vrijdag weg en hebben voor over twee weken maandag vrij geregeld, omdat we vroeg in die ochtend pas thuis komen.

"Gaan jullie eigenlijk in een hotel of gewoon bij hun in huis?"
"Ze hebben een aparte soort van schuur huisje in de tuin staan, daar mogen wij 2 nachtjes slapen." Verteld Stefan.
"Leuk, houden jullie het wel een beetje rustig daar? Geen gekke dingen doen hè." Zeg mijn moeder plagend. "Hebben jullie het al gedaan eigenlijk?"

Geïrriteerd en knalrood rol ik met mijn ogen. Stevan barst in lachen uit.

"Ik denk dat ik genoeg weet."

Ze geeft me een knipoog waarna ze de tafel begint af te ruimen. Stevan besluit ma te helpen en staat ook op van tafel. Vervolgens hoor ik ze een uitgebreid gesprek voeren.

"Ik ga vast naar bed!" Roep ik naar de keuken.

Ik sla de deur achter me dicht en stamp de trap op. Ik weet ook niet waarom ik boos ben. Het is vooral schaamte I gues.

Ik lig al een tijdje in bed als ik zachtjes de deur open hoor gaan.

"Slaap je al?" Hoor ik Stevan zachtjes fluisteren.
"Ja."

Nog geen twee seconden later voel ik het matras naast me indeuken. Twee sterke armen trekken me van mijn plek.

"Steef, het is maandag." Zucht ik.
"Maar ik kan niet slapen."

Zachtjes geeft hij een kusje in mijn nek. Protesterend draai ik mijn hoofd weg. Niet dat hij het daar opgeeft. In tegendeel, grijnzend gaat hij boven me hangen en gaat gewoon verder.

"Stevan stop ermee!"
"Maar je mag niet meer boos zijn."
"Ik ben niet boos." Zeg ik geïrriteerd.
"Je mag ook biet boos doen."

Ik slaag weer een diepe zucht.

"Mag ik alsjeblieft bij je liggen, ma zal het niet eens merken."
"Oké dan." Mompel ik.

Ik draai me om en nestel me veilig in zijn armen. Tevreden slaat Stevan zijn armen om me heen.

"Welterusten."
"Slaap lekker Seb."

26 oktober 2018